ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีดำถูกปกคลุมไปด้วยไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ออสตินดันตัวลุกอย่างเชื่องช้าเมื่อรู้สึกว่าลำคอของตัวเองแห้งผาก
ไม่ทันมีโอกาสได้ลุกออกจากเตียงด้วยซ้ำ เงาสีดำก็ปรากฏตรงหน้า พร้อมกับเสียงที่ตะโกนออกมาจนดังก้องไปทั่วบริเวณ
'สารเลว ชู้ มึงเป็นชู้กับเมียกู!'
ในโลกของความเป็นจริงออสตินสะดุ้งขึ้นจนตัวโยน เม็ดเหงื่อผุดพรายขึ้นตามกรอบหน้า ข้างกายของเขาว่างเปล่า ไร้เรือนร่างที่อบอุ่นพร้อมกับกลิ่นหอมจางๆ ในแบบของเธอ ตอกย้ำว่าฝันร้ายมันได้กลับคืนมาอีกครั้งในค่ำคืนที่ฮันนี่หายไปพร้อมกับกลิ่นกายหอมๆ ของเธอ
"แม่งเอ๊ย!" ออสตินสบถหยาบพลางใช้มือดึงทึ้งผมของตัวเองอย่างหงุดหงิด
ในยามที่ตวัดสายตาขึ้นมองเวลาบนนาฬิกาแขวนผนัง เวลาตีสองที่เห็นส่งผลให้มาเฟียหนุ่มรัวกำปั้นลงกับที่นอนอย่างแรง
'...สารเลว ชู้ มึงเป็นชู้กับเมียกู!'
"ฝันบ้าฝันบ้าอะไรวะ กูไม่ได้เป็นชู้โว้ย กูไม่เคยเป็นชู้กับเมี
