นางร้ายพ่ายรัก(ดวงใจแม่ทัพ)

ตอนที่2 แม่ทัพหยวนจง2

ร่างสูงสง่าของหยวนจงยังคงยืนนิ่งมองไปทางกระโจมนับร้อยของพลทหารหน้าเรือนพักบนเชิงเขา

หากแต่ห้วงคำนึงยังคงนึกถึงใครบางคนไม่เบา เนิ่นนานผ่านไป ชายหนุ่มจึงละสายตาจากกระโจมตรงหน้า หมุนกายมานั่งลงที่เก้าอี้ไม้ไผ่

บนโต๊ะเล็กใกล้กันมีจอกสุราตั้งอยู่ เขายกขึ้นดื่มแล้วเอนกายพิงพนักเก้าอี้ ไม่ทิ้งความสง่างามแม้แต่น้อย

ท่าทางของชายหนุ่มสบายอกสบายใจ มุมปากหยักยกโค้งตลอดเวลา มากด้วยเสน่ห์ชวนตรึงตาตรึงใจ

เหตุที่เขาอารมณ์ดีเช่นนี้ ก็เพราะอีกไม่กี่วัน เขาก็จะได้กลับเข้าวังหลวง ไปเจอหน้าสตรีดื้อดึงเสียที ป่านนี้ร่ำรวยจนซื้อโรงเตี๊ยมแห่งที่สองได้แล้วกระมัง

“เรียนแม่ทัพหยวน” เสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงของหัวหน้ากองธง “ของกำนัลที่ท่านเจ้าเมืองมอบให้ เดินทางมาถึงกันแล้วขอรับ”

เขากล่าวพลางส่งสายตาไปทางกลุ่มหญิงสาวมากมายที่ยืนเรียงรายอยู่ทางเบื้องหลังของเขา

หยวนจงมองตาม จึงได้เห็นหญิงงามหลายนางยืนอยู่

แต่ละคนงดงามไร้ที่ติ ดวงตาทุกคู่แลดูยั่วยวน พวกนางสวมอาภรณ์บางเบาพลิ้วไหวให้ความรู้สึกเร้าใจ เรือนร่างระหงภายใต้แพรพรรณเนื้อบางเด่นชัดว่าอรชรอ้อนแอ้นน่ามองเพียงใด ผิวเนื้อที่เปิดเผยให้เห็นก็นวลเนียนน่าลูบไล้ ทุกส่วนสัดล้วนน่าสัมผัสให้ชื่นฉ่ำใจ ริมฝีปากแต่ละนางน่าจุมพิตทุกคน

หัวหน้ากองธงลอบกลืนน้ำลายลงคอด้วยความกระสันอยากได้สักนางไปครอบครอง

ติดเพียงแค่สตรีเหล่านี้เป็นของท่านแม่ทัพหยวนทั้งหมด เขาจึงเพียงกล่าวต่อว่า

“สาวงามเหล่านี้คือสินน้ำใจของท่านเจ้าเมือง เพื่อมอบให้ท่านแม่ทัพที่ช่วยขับไล่เผ่าป่าเถื่อนให้หมดไป ทุกนางคัดเลือกมาเป็นอย่างดี ยังไม่เคยผ่านชายใดเลยสักครั้ง ท่านเจ้าเมืองซื้อตัวมาเพื่อท่านแม่ทัพโดยเฉพาะ หากท่านแม่ทัพพึงใจนางใดให้ปรนนิบัติต่อไป พวกนางพร้อมติดตามท่านแม่ทัพไปจนสุดหล้าใต้แผ่นฟ้าเลยขอรับ”

หัวหน้ากองธงเข้ามาประชิดหยวนจงพลางก้มหน้าลงกระซิบกระซาบ “ในบรรดาสาวงาม มีคุณหนูตระกูลดีนางหนึ่งทำทุกวิถีทาง เพื่อเข้ามายังค่ายทหารของเราและเต็มใจเข้าหาท่านแม่ทัพด้วยนะขอรับ เป็นแม่นางชุดเขียวปักลายดอกเหมยขอรับ”

สิ้นคำยาวเหยียดของหัวหน้ากองธง หยวนจงเพียงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตาคู่คมมองพิจารณาหญิงงามแต่ละคนด้วยท่าทางนิ่งเฉย

คุณหนูชุดเขียวหรือ?

จะคุณหนูนางใดก็เหมือนกันหมด มิใช่ว่าเขาไม่เคยเจอ

ครั้งก่อนที่มาประจำยังชายแดนทางเหนือ บุตรสาวของท่านเจ้าเมืองยังมายั่วยวนเขา ตามติดเขาจนต้องแจ้งแก่ท่านเจ้าเมืองว่าให้มารับตัวบุตรสาวกลับจวนไป

สตรีตรงหน้าเหล่านี้จึงไม่นับว่าเป็นอะไรทั้งนั้น

สายตาดำขลับที่มีเสน่ห์ลึกลับไล่สำรวจกันด้วยท่าทางเรียบเฉย ร่างสูงสง่าเพียงนั่งเอนกายอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่อย่างเกียจคร้าน

แต่แค่เท่านั้น เหล่าหญิงสาวถึงกับหน้าแดงหูแดง ช้อนตามองหยวนจงอย่างเอียงอาย ในใจหวังเป็นอย่างมากว่าค่ำคืนนี้จะได้ทอดกายให้ท่านแม่ทัพตรงหน้าได้เชยชม

หยวนจงมองสตรีตรงหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา ท่าทางของเขายามนั่งดื่มเหล้าเคล้าแสงจันทราแลดูเย้ายวนในรูปลักษณ์ของบุรุษผู้หยิ่งยโส ขับเน้นท่าทางทระนงองอาจให้ยิ่งเปี่ยมเสน่ห์เหลือร้าย

สาวงามทั้งหลายถึงกับเหม่อมอง ชั่วอึดใจก็พากันเดินเข้ามาใกล้หยวนจงมากกว่าเดิม พากลิ่นกายหอมกรุ่นลอยอบอวลไปทั่ว เพื่อให้เขาได้คัดเลือกพวกนางไปปรนนิบัติ สำหรับค่ำคืนอันแสนพิเศษนี้

และบางทีอาจจะโชคดี ได้ติดตามท่านแม่ทัพรูปงามกลับจวนในเมืองหลวง ไปเป็นอนุประดับเรือน

หยวนจงยังคงนั่งนิ่ง คลึงจอกเหล้าในมือเล่น ใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อย ดวงตาดำขลับมองเพียงจอกเหล้าในมือ

ท่าทีเช่นนั้นทำเอาสาวงามถึงกับยืนมองท่านแม่ทัพด้วยความคาดหวัง รีบส่งยิ้มประจบพร่างพราว แต่ละคนยังพยายามยั่วยวนพร้อมพรั่ง และบางคนแทบอยากจะเดินมานั่งลงบนตักแกร่งของเขาเสียเดี๋ยวนี้

ชายหนุ่มผู้กำลังเป็นที่ต้องตาต้องใจของเหล่าหญิงงาม เพียงยกยิ้มมากกว่าเดิม เขากำลังรู้สึกพึงพอใจ เห็นได้ชัดว่าเสน่ห์ของเขายังคงมี

เขาหาใช่บุรุษที่ไร้สตรีต้องการไม่

แต่เหตุไฉน คนงามนามว่าฟางหลันถึงไม่ประจักษ์!

หยวนจงยกเหล้าขึ้นดื่มอีกคราจนหมดจอก แล้ววางเอาไว้บนโต๊ะเสียงดังปึก ก่อนจะลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง ปากเอ่ยเสียงทุ้มต่ำว่า “ตอบท่านเจ้าเมืองไป พวกนางปรนนิบัติเหล่าทหารได้ดีไร้ที่ติ ข้าซาบซึ้งใจมาก”

เหล่าสาวงามได้ยินเช่นนั้นพลันเบิกตากว้าง อ้าปากค้างด้วยความผิดหวัง ทว่าหัวหน้ากองธงกลับดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้า รีบค้อมศีรษะรับเสียงเข้ม “ขอรับท่านแม่ทัพ!”

จบคำก็รีบพาสาวงามทั้งหลายเดินจากไปด้วยสีหน้ากรุ่มกริ่มสมหวังเป็นที่สุด

เพราะประโยคที่ว่า ‘ปรนนิบัติเหล่าทหารไร้ที่ติ’ ไม่ต้องอธิบายเพิ่ม ก็ย่อมรู้ได้ไม่ยากว่าหมายความเช่นไร

คืนนี้พวกเขาได้อิ่มหนำรสสวาทจนถึงสวรรค์!

เพียงครู่เดียว เสียงสรวลเสเฮฮาแห่งการสังสรรค์ก็ดังยิ่งขึ้นจากกระโจมเบื้องหน้าของหยวนจง

เหล่าสาวงามพากันเปลี่ยนเป้าหมายจากท่านแม่ทัพหยวน เป็นรองแม่ทัพเผิง เป็นหัวหน้ากองต่างๆ กระทั่งพลทหารคนอื่นๆ ที่จ่ายไม่อั้น

ชายหนุ่มเพียงยืนเอามือไพล่หลังมองลูกน้องดื่มฉลองก็เท่านั้น

หากเป็นกาลก่อน ตัวเขาไหนเลยจะเคยปฏิเสธ เขามักจะได้ลิ้มลองหญิงงามจนอิ่มหนำทุกค่ำคืน แต่ยามนี้เขามิใคร่อยากจะทำเช่นนั้น

เพราะแค่คิดว่ายามร่วมรักกับสตรีอื่นแล้วมีใบหน้าของนางมารตนหนึ่งลอยมา

ตามด้วยกรงเล็บเข้าจิกหน้าเขา แหวกอกเขา จังหวะกระแทกกระทั้นที่กำลังเสพสมก็พลันหยุดลงจนอารมณ์หดหาย

มิใช่ว่ากลัวตาย แต่ไม่รู้ว่าทำไม

นางมารตนนั้นช่างน่ากลัวนัก!

หากนางโกรธเขาขึ้นมาจริงๆ เขาต้องบ้าตายเป็นแน่!

หยวนจงยิ่งคิดยิ่งร้อนรุ่ม คิดถึงใบหน้างามเด่นสะดุดตาของนางมารนามว่าฟางหลันมากขึ้นทุกที

คลิกเรื่องที่เกี่ยวข้อง >>> จอมใจจอมมาร