บ่ายวันเดียวกัน
น้ำหนึ่งให้รู้สึกแปลกใจยิ่งนักเมื่อเวลาผ่านมาครึ่งวันแล้วกลับไม่เห็นแม้เงาของเพียงฟ้า ก็ยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกเป็นห่วงนายสาวที่เปรียบเสมือนพี่สาวของตนเองยิ่งนัก น้ำหนึ่งรีบวิ่งไปที่บ้านพักของเพียงฟ้าทันที ก่อนจะไปยืนหอบหายใจแฮกๆ ด้วยความเหนื่อยและเป็นห่วงระคนกัน
“พี่ฟ้า...พี่ฟ้า...”
น้ำหนึ่งทั้งเคาะประตูและเรียกชื่อหญิงสาวเสียงดังสลับกันแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา จนน้ำหนึ่งยอมเสียมารยาทเปิดประตูห้องของเพียงฟ้าเข้าไปเอง ก่อนจะรีบปรี่ตรงเข้าไปหาเพียงฟ้าที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง
หญิงสาวเขย่าร่างของนายสาวเพื่อให้ลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะเขย่าแขนแรงยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเพียงฟ้าไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นมาเสียที น้ำหนึ่งก็ยิ่งตกใจคิดว่าพี่ฟ้าของเธอนั้นเป็นอะไรไป
“พี่ฟ้า! พี่ฟ้าเป็นอะไร! ช่วยด้วย! ใครช่วยพี่ฟ้าที!”
น้ำหนึ่งร้องเรียกหาคนช่วยออกมาอย่างตกใจ เมื่อเพียงฟ้าไม่ยอมตอบสนองสิ่งใดกลั
