หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลกลับมาพักฟื้นอยู่ที่ไร่ต่อนับรวมระยะเวลาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วนั้น แต่เพียงฟ้าก็ยังมีใบหน้าที่เศร้าสร้อยอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าน้ำหนึ่ง ป้านิตยา และติณ จะพยายามหาเรื่องมาพูดคุยกับหญิงสาวมากมายเพียงไรก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของเพียงฟ้ากลับมามีชีวิตชีวาได้เหมือนเช่นเคย
หญิงสาวยังคงนั่งมองช่อกุหลาบขาวที่ถูกส่งมาให้ทุกวันโดยที่ไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนส่งมา คนอื่นไม่รู้ มีแต่เพียงฟ้าเท่านั้นแหละที่รู้ว่าช่อกุหลาบขาวนั้นเป็นของใคร
และน้ำหนึ่งเองก็พอจะรู้แล้วด้วยว่าดอกไม้ที่ถูกส่งมานั้นเป็นของใคร ‘เอาวะ วันนี้เป็นไงเป็นกัน ต้องถามเอาความจริงกับพี่ฟ้าให้ได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่’ น้ำหนึ่งคิดในใจ
“พี่ฟ้า...”
“อ้าวหนึ่ง... มีอะไรจ๊ะ”
“พี่ฟ้าร้องไห้อีกแล้ว นั่งมองกุหลาบกี่ครั้งก็ร้องไห้ทุกครั้งเลย ตกลงเจ้าของช่อกุหลาบที่ส่งมาให้ทุกวันเขาเป็นใครกันแน่คะพี่ฟ้า” น้ำหนึ่งโพล่งถามอ
