“ฝัน ไปซื้อเครื่องปรุงให้แม่หน่อย”
“ในตู้หมดแล้วเหรอแม่”
“ก็ถ้าไม่หมดฉันจะให้แกไปซื้อทำไมห๊ะ” จากเมื่อกี้แค่ส่งเสียงจากในครัว ตอนนี้เดินออกมาเท้าเอวใส่กันแล้ว เห็นอย่างนั้นฉันก็จำต้องยืดตัวลุกจากโซฟา
“เงินค่ะคุณนาย” แบมือขอเงิน แม่ควักแบงก์ม่วงออกจากกระเป๋าผ้ากันเปื้อน
“รีบไปรีบกลับ”
“ค่า” ได้เงินแล้วก็ควบมอเตอร์ไซส์ออกมาหน้าหมู่บ้าน ร้านสะดวกซื้ออยู่ถัดจากหมู่บ้านแค่ไม่ไกล ฉันเลยไม่จำเป็นต้องขับรถยนต์มา อีกอย่างรถคันเล็กเวลาเลี้ยว เวลาหาที่จอดคล่องตัวกว่า
“ไม่หรอกมั้ง” ฉันพึมพำกับตัวเองเมื่อเห็นว่ารถที่จอดอยู่ไม่ไกลคุ้นตามาก มองจากตรงนี้ไม่เห็นว่าทะเบียนรถคืออะไร เลยไม่แน่ใจว่าใช่คันเดียวกับคันที่เฮียน็อตขับรึเปล่า
คงไม่ใช่หรอก เฮียน็อตจะมาทำไมแถวนี้ ป่านนี้ตื่นรึยังก็ไม่รู้ เพราะเมื่อวานเสียน้ำกันไปเยอะน่าจะเพลียเอาเรื่องอยู่
“ทั้งหมดสามร้อยยี่สิบแปดบาทค่ะ”
“นี่ครับ” แบงก์พันถูก
