“คุณสินเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
ฟองครีมเดินมาใกล้และถาม ชายหนุ่มจึงรีบสลัดภาพจินตนาการของตัวเองออก เขายิ้มให้หล่อน ก่อนจะดึงเก้าอี้ออกให้ตามสไตล์สุภาพบุรุษที่ใช้เงินตราฉุดหล่อนมา!
“นั่งสิ”
เมื่อเขาเชื้อเชิญ ฟองครีมก็นั่งลงด้วยสีหน้าวิตกกังวล แต่สินธรไม่ทันสังเกตเห็น เพราะชายหนุ่มก็นั่งที่ตัวเองด้วยแววตาเหม่อลอยเช่นกัน
“.....”
แม่บ้านที่ยกอาหารเดินตามหลังฟองครีมมาถึงกับยืนงง ไม่กล้าเข้าไปเสิร์ฟ เพราะสองหนุ่มสาวต่างคนต่างนั่งมองเหม่อไปคนละทางกัน ไม่เห็นเหมือนคู่รักที่นัดมากินข้าวด้วยกันในวันฉลองวันเกิดปีที่สิบแปดย้อนหลังของฝ่ายหญิงเลย
“อ่า เอ่อ เอ่อ”
แม่บ้านวัยดึกส่งเสียงอึกอัก
“ขออนุญาตเข้าไปเสิร์ฟอาหารค่ะ”
สินธรหันมามอง ชายหนุ่มชักสีหน้าอย่างหัวเสีย
“ก็เข้ามาสิ รออะไรอีกล่ะ!”
“ค่ะ ๆ คุณสิน”
แม่บ้านเดินนำเด็กสาววัยใสเข้ามาเสิร์ฟอาหารออเดิร์ฟอย่างนอบน้อม หลังจากนั้นสองหนุ่มสาวก็นั่
