สาวน้อยก้าวจะเดินขึ้นรถ ประณพฉุดแขนลูกสาวไว้ด้วยความรู้สึกผิดข้างในใจ เขาอึกอัก อยากจะบอกลูกว่าไม่เป็นไร เราจะยอมให้เขายึดทุกอย่างแล้วไปนอนวัด ฟองครีมจะได้ไปอยู่กับแม่ แล้วหลังจากนั้นต่อให้สินธรส่งคนมาฆ่า มากระทืบเขาเพื่อรีดเอาเศษเงินไปในทุก ๆ วัน เขาก็ยอม
ขอแค่ลูกไม่ต้องเปลืองตัวทุกข์ทรมานใจแบบนี้!
พ่อยอมเจ็บ พ่อยอมตาย เพื่อให้ลูกมีความสุข
พ่อยอม!
ใจลึก ๆ ของประณพร้องตะโกน
แต่ในความเป็นจริง ชายสูงวัยปล่อยมือจากแขนลูกสาว แล้วยกมือขึ้นโบกไปมา
“โชคดีลูก”
น้ำตาสาวน้อยร่วงเผาะ
ฟองครีมไม่ตอบอะไรพ่อ หล่อนหันหลังเดินขึ้นรถไปเหมือนหุ่นยนต์ที่ตั้งโปรแกรมไว้ ก่อนที่ประตูรถตู้จะปิดลง แล้วรถคันนั้นก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็วจนฝุ่นฟุ้งตลบเต็มหน้าบ้านกลางเก่ากลางใหม่หลังนั้น
ประณพยืนมองท้ายรถ เขาก้าวตามไปครึ่งก้าวก่อนจะหยุด น้ำตาลูกผู้ชายไหลเป็นสาย เขากลืนน้ำลายลงคอ อยากจะพูดบางคำออกมา แต่แม้อยู่ค
