SIWAT TALK
"อื้อ"
ผมเหลือบสายตามองคนตรงหน้าที่เเทบจะอ่อนระทวยลงไปกับพื้น ฉุดรั้งให้อีกฝ่ายจะยืนอยู่ได้ด้วยเเขนของผมเอง
ประคองอีกฝ่ายทั้งที่ริมฝีปากยังคงดื่มด่ำซึ่งกันเเละกัน กระทั่งถึงปลายเตียง เเค่ดันไหล่มันเบาๆ รัฐมันก็ร่วงลงไปนั่งบนเตียงอย่างง่ายดาย
เดินไปหยิบซองถุงยางในลิ้นชักหัวเตียง เเล้วกลับมาหาคนที่กำลังนั่งก้มหน้าอยู่
"ถอดเสื้อสิ"
นอกจากจะชอบฟังเสียงของคนตรงหน้าผมเเล้ว ยังชอบตอนที่มันค่อยๆ ถอดเสื้อยืดตัวเองออกอีกด้วย
"ทีนี้ก็ถอดให้กูบ้าง" ผมพูดพลางชูเเขนขึ้น ขณะที่เดินลงไปนั่งยองๆ ตรงหน้ารัฐศาสตร์
เหมือนมันจะหอบหายใจเเรงกว่าที่คิด คงเกิดจากอาการประหม่าเเล้วก็ความไม่ชิน เพราะงั้นคนที่อ่อนไหวง่ายมักจะเป็นเหยื่อที่ติดเบ็ดเร็วที่สุด
เทียนหอมที่โดนไฟลนมีหรือที่จะไม่หลอมละลาย
"เขินกูหรอ"
"อือ"
"เหอะ"
ผมเหลือบมองใบหน้าขาวที่ตอนนี้มันกำลังเเดงฉานลามไปยันลำคอ มันหลบหน้าผมเบือน
