อาร์ตยิ่งละเลงลิ้นกดทาบไปบนเกสรที่แดงจัดเพราะความต้องการมารวมตัวกันอยู่หนาแน่น แตะปลายลิ้นตวัดเลียไล้ขึ้นลง ยิ่งเธอดีดดิ้นเปล่งเสียงครวญคราง เขายิ่งละเลงลิ้นหนักหน่วงมากขึ้น
เมื่อความหวานจากน้ำสลัดนั้นหมดไปแล้ว ในเวลานี้เขาต้องการน้ำหวานจากดอกไม้แสนสวยนี้เข้ามาแทนที่ เพราะสลัดผักน้อยนิดไม่ทำให้เขาอิ่มได้
นิ้วมือจึงตรงเข้าแยกกลีบดอกไม้ออกจากกัน เพื่อให้ลิ้นชอนลึกเข้าหาเกสรได้มากขึ้น จนมองเห็นความชุ่มฉ่ำจากหยาดน้ำหวานที่เอ่อล้นออกมาอย่างทะลักทลาย และลิ้นร้อนของเขาก็ตรงเข้าไปช้อนเอาหยาดน้ำหวานกลืนกินโดยเร็ว
“โอว... ผัวขา... อูย... เมียเสียว... ผัวขา... ซี้ด... ซี้ด...”
เสียงร้องครางกระเส่าไม่ต่างจากเสียงเร่งเร้าให้อาร์ตรีบกินเธอให้เร็ว และเมื่อหยาดน้ำหวานผลิตออกไม่ทันปลายลิ้นที่ตวัดกิน เขาก็ไม่รอช้าที่จะสร้างความกระสันของนกให้มากขึ้น
