EP.16 เปิดใจ
1514 คำ
“บะ..บอสมีอะไรหรือป่าวคะ~” เด็กสาวพูดออกมาด้วยสายตาที่เลิกลักพร้อมกับกระชับผ้าห่มที่ใช้คุมเรือนร่างเอาไว้แน่
“จะอยู่ที่นี่ หรือจะกลับ?”
“กะ..กลับสิคะ!”
“ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”
“ค่ะๆ” ทันทีที่เด็กสาวพูดจบเธอนั้นก็รีบดันตัวเองลุกขึ้นทันที โดยที่ยังมีผ้าห่มผืนใหญ่พันเรือนร่างเอาไว้และสายตาของเจ้านายเธอจ้องมองอยู่
“ละ..เล่นกันลายเต็มตัวแบบนี้เลยหรอเนี้ย~” เด็กสาวบ่นขึ้นทันทีที่เธอนั้นเห็นรอยแดงเป็นจ้ำๆบนเรือนร่างของเธอ แม้แต่ที่ต้นคอขาวๆก็ยังมีอยู่ 2-3 รอย
“ออกไปแบบนี้รู้กันทั้งอำเภอพอดี!”
เมื่อเด็กสาวอาบน้ำเสร็จแล้วเธอจึงรีบออกมาแต่งตัวทันทีซึ่งตอนนี้เธอนั้นกำลังเดินลงมาชั้นล่างด้วยท่าทีทุลักทุเลเพราะเธอนั้นต้องใช้ฝ่ามืออีกข้างนึงปิดรอยแดงที่คอเอาไว้
“คอเคล็ดหรอครับคุณมุกริน”
“อะ..อ่อ ใช่ค่ะๆ~ พอดีเมื่อคืนนอนตกหมอนนะค่ะ~” เด็กสาวตอบคำถามของคิวก่อนจะมองไปที่เจ้านายของเธอที่ตอนนี้กำลังนั่งทำสีหน้าเรียบนิ่งอยู่
“น่าจะตกหลายรอบนะครับ ได้ยินเสียงร้องทั้งคืนเลย”
“….” ประโยคของคิวทำให้แก้มของเด็กสาวนั่นเริ่มแดงขึ้นอีกครั้ง
“จะคุยหรือจะกลับ?” เป็นเสียงของเฮดีลที่เอ่ยถามทั้งสองขึ้นอีกครั้ง ฉุดให้คิวต้องรีบเดินนำออกไปที่รถทันที
“ปิดไปก็เท่านั้น ไอ้คิวมันได้ยินเสียงเธอคราง ไม่ได้ยินที่มันพูดเมื่อกี้หรือไง!”
“…” ทันทีที่เฮดีลพูดจบเค้านั้นก็เดินออกไปทันที ตอนนี้จึงเหลือแค่เพียงเด็กสาวที่ยืนแก้มแดงเพราะประโยคของเค้าเมื่อสักครู่นี้อยู่
“ไอ้บอสบ้าเอ้ย!”
“มุกรินเร็วๆ!”
“ค่าๆ!”
ตลอดทางกลับกรุงเทพในวันนี้เด็กสาวนั้นใช้เวลาไปกับการนอนตลอดทาง ซึ่งตอนนี้เธอนั้นก็กำลังนั่งหลับอยู่ที่เบาะหน้าข้างๆคนขับ
คลืดดดด คลืดดดด
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของเธอนั้นก็ได้สั่นขึ้นฉุดให้เธอต้องตื่นขึ้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อเจ้าของปลายสาย
มีสายเรียกเข้าจาก ไม่รู้จัก
“ฮัลโหลค่ะ”
“ไงตัวเล็ก”
“คะ..ใครคะ?”
“แค่นี้ก็ลืมกันส้ะแล้ว”
“เสียงคุ้นๆ พี่มาร์คหรอคะ?” ประโยคคำถามของเด็กสาว ทำให้เฮดีลที่นั่งอยู่เบาะหลังนั้นต้องหันมาสนใจเธอ
“555 น่ารักจัง จำได้ด้วย”
“แน่นอนค่ะ มีอะไรหรือป่าวคะ”
“จะถามว่ากลับกรุงเทพมายัง”
“กำลังกลับค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับ”
“ปะ..ไปไหนคะ? หนูยังไม่ได้บอกสักหน่อยว่าว่าง”
“พาไปซื้อของเยี่ยมแม่หนูไง”
“แม่หนู? พี่รู้จักแม่หนูหรอ”
“พึ่งรู้ก็ตอนให้คนไปสืบ555”
“บ้าชมัด!”
“ว่าไงล่ะ พรุ่งนี้วันอาทิตย์พอดี”
“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวส่งโลเคชั่นให้นะคะ”
“ครับผม เดินทางปลอดภัยนะตัวเล็ก”
“ค่า”
ตู๊ดดดดด ทันทีที่เด็กสาวพูดจบเธอจึงกดวางสายไปทันที ก่อนจะมองไปที่กระจกหลังและสบตาเข้ากับเจ้านายของตัวเอง ซึ่งสายตาของเฮดีลในตอนนี้ทำให้เธอนั้นต้องรีบหลบตาเค้าทันที
21:30 น.
ช่วง3ทุ่มครึ่งของวันนี้ หลังจากที่มาเฟียหนุ่มเดินทางกลับมาถึงกรุงเทพแล้ว เค้านั้นก็ไปพบปะกับเพื่อนๆของเค้าทันที ซึ่งตอนนี้เค้านั้นกำลังนั่งอยู่ที่ร้านของเฮเดลน้องชายของเค้านั่นเอง
“ไง พาน้องมุกรินกูไปทำงานถึงต่างจังหวัดเลยหรอว่ะไอดีล”
“…”
“ได้ข่าวว่างานที่มึงไป ไอ้มาร์คก็ไปนี่หว่า” ออกัสเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเฮดีลไม่ได้สนใจคำถามของไทเกอร์
“อืม กูเจอมัน”
“เชี้ย ไม่ตีกันตายหรอว้ะ”
“โตเป็นควายล้ะ ยังจะต้องตีกันอีกหรือไง”
“ไอ้ตินพูดถูก ไอ้ดีลมันโตล้ะ มันไม่เอาเรื่องวัยเด็กมาสนใจหรอก กับไอ้แค่เรื่องแย้งผู้หญิงมันไป”
“…”
“โทษที กูไม่ได้จะเอาเรื่องในอดีตมาซ้ำเติมมึงนะเว้ยไอ้ดีล”
“จะแดกเหล้า หรือแดกตีนกู?”
“เหล้าดิครับ มึงก็โหดกับกูจัง!”
“แล้วนี่มึงจีบน้องมุกรินไปถึงไหนล้ะไอเกอร์”
“ถึงไหนเชี้ยไรล่ะ ใจแข็งชิบหายเลยไอ้ติน!”
ในระหว่างที่เพื่อนๆกำลังนั่งคุยกันอยู่นั้น เฮดีลทำแค่เพียงนั่งฟังเงียบๆพร้อมกับกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากไปด้วย ก่อนที่สายตาของเค้านั้นจะเหลือบไปเห็นมาร์คที่กำลังเดินมาทางโต๊ะของเค้า
“เชี้ยมาร์คนี่หว่า!” เป็นเสียงของออสตินที่พูดขึ้นเนื่องจากเค้านั้นนั่งหันหน้าออกฝั่งเดียวกับเฮดีล
“ไงครับเพื่อนเก่า”
“…”
“มีไรไอ้มาร์ค” ไทเกอร์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นมาร์คเดินเข้ามาทักทาย
“ป่าวว่ะ แค่ผ่านมา เห็นเจ้านายของว่าที่แฟนกูนั่งอยู่นี่ก็เลยมาทักทายเล่นๆ กูไปล้ะ” ไม่ทันที่ใครจะได้ถามอะไรต่อมาร์คก็ชิงเดินออกไปทันที จึงทำให้ทุกคนที่ได้ยินนั้นต่างต้องพากันงุนงงกับประโยคโอ้อวดของเค้า
“มันหมายถึงใครว่ะ”
“กู”
“มึง?”
“มันจีบเลขากูอยู่”
“เชี้ย! น้องมุกรินกู!”
“เอาแล้วไอเกอร์ มึงมีคู่แข่งล้ะ5555”
“ขำเชี้ยไรไอ้ติน! ไอ้ดีลอุส่าไม่แข่งกับกู แต่เสือกมาเจอกับไอ้มาร์คอีกเนี้ยนะ!”
“รีบๆทำคะแนนแล้วกัน5555”
“…” เฮดีลไม่ได้สนใจที่เพื่อนๆของเค้าพูดคุยกันเลยสักนิด และไม่รู้เลยว่าตอนนี้เค้านั้นกำลังนั่งคิดอะไรอยู่
เช้าวันใหม่
เช้านี้เด็กสาวตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก เนื่องจากเธอนั้นมีนัดกับมาร์คจะออกไปซื้อของด้วยกัน แถมวันนี้เธอนั้นยังต้องโบกรองพื้นปกปิดรอยแดงที่คออีกด้วย เพราะกลัวว่ามารดาและคนอื่นๆจะเห็น
“มุกรินลูก!”
“จ้าแม่” เสียงเรียกจากมารดาทำให้เด็กสาวนั้นต้องรีบวิ่งออกมาจากในครัว
“มีคนมาหาน่ะ เค้ารออยู่หน้าบ้าน แม่ชวนให้เข้าก็ไม่เข้ามา”
“อ้อ น่าจะพี่มาร์คค่ะ”
“มาร์ค? เจ้านายลูกหรอ”
“ป่าวค่ะ รุ่นพี่ค่ะ”
“แล้วจะไปไหนกันล่ะลูก”
“ไม่บอกค่ะ อิอิ”
“อ่าว ไอ้ลูกคนนี้”
“เดี๋ยวรีบกลับมานะคะ ไปแป๊บเดียววว”
“อะๆๆ ดูแลตัวเองด้วยล่ะลูก”
“รับทราบค่ะ”
จุ้บ! เด็กสาวว่าพลางเข้าไปจุ้บที่แก้มมารดาของตัวเองอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งไปเอากระเป๋าสะพายและวิ่งออกมาหน้าบ้าน
“สวัสดีค่ะพี่มาร์ค”
“สวัสดีครับ เมื่อกี้พี่ขอแม่เราแล้ว”
“แหม๋! รีบเชียวนะคะ”
“ไปกัน จะได้กลับมากินข้าวกับแม่เรา”
“หื้มมม กินข้าวหรอคะ?”
“อื้ม ก็พี่บอกว่าเดี๋ยวกลับมา แม่เราก็เลยชวนพี่กินข้าว”
“ไม่ถามหนูสักคำ!”
“แสดงว่าจะไม่ให้พี่กินด้วยว่างั้น?”
“ป่าวสักหน่อย รีบไปเลยค่ะ!”
“5555 ไปๆ”
“พี่ถามอะไรหน่อยสิ” ทันทีที่รถขับออกมาได้ไม่นานมาร์คก็เปิดบทสนทนาขึ้น
“ค่ะ”
“เรากับไอ้ดีล เป็นอะไรกัน”
“คะ?”
“ความรู้สึกพี่มันบอกว่าเรากับไอ้ดีลเป็นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง”
“…”
“พี่ตั้งใจจะจีบเรา แต่พี่ไม่รู้ว่าเรามีใครอยู่หรือป่าว”
“ไม่มีค่ะ กับบอสก็แค่เจ้านายกับลูกน้อง”
“แน่ใจ”
“พี่จะจีบหนูจริงๆหรอ”
“อื้ม ก็จริงอะดิ หน้าพี่ไม่จริงจังตรงไหน?”
“ทุกตรงค่ะ”
“เอ้า”
“5555 ก็มันจริงนี่คะ รู้จักกันไม่ถึงครึ่งวัน พี่ก็บอกชอบหนูแล้ว”
“เอ้า ก็คนมันถูกใจนี่หว่า ไม่เห็นมีไรต้องคิดมากมาย”
“เหอะ ก็มันไม่น่าเชื่อถือนี่คะ”
“งั้น.. เดี๋ยวพี่พิสูจน์ให้เราเห็นเองแล้วกัน”
“ตามใจค่ะ”
“ว่าแต่เราเหอะ เปิดใจให้พี่ด้วยล่ะ”
“งั้น.. พี่ก็ทำให้หนูเห็นสิคะ ว่าพี่จริงจังอ่ะ”
“ได้ดิครับ”
“5555 ดิวค่ะ” เนื่องจากเด็กสาวนั้นคิดว่า คืนที่สวนองุ่นเธอนั้นได้พูดความรู้สึกของตัวเองออกไปหมดแล้ว และเช้ามาบอสของเธอก็ยังเป็นคนเดิมที่ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้กับเธอ เธอจึงตั้งใจว่าจะตัดใจจากเค้าและเปิดใจให้กับมาร์คแทน ถึงแม้จะรู้ว่าการดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องมันไม่ดีก็ตาม..
เชียร์ให้ลูกสาวมีคนใหม่ ??
ฝากคอมเมนท์ + กดใจให้ไรท์ด้วยนะค้าบ?
รีไรท์เมื่อ 7/6/66
- ผู้เขียน
