ซิ่นหนิงเยว่ตกใจกับการกระทำของจางหยูเยี่ยน นางใช้มือที่ถนัดปิดที่ริมฝีปากของเอาไว้ก่อนที่สิ่งอะไรๆจะเกิดขึ้นในยามที่นางยังไม่ได้เตรียมใจกับเรื่องนี้ หัวใจที่เต้นเร็วระรัวดัง ราวกับว่าบุคคลปริศนามาทุบกลองที่กลางอก แม้กระทั่งจางหยูเยี่ยนยังรับรู้ได้ว่านางตระหนกตกใจกับสิ่งที่เขาทำ ด้วยมือนุ่มนิ่มของนางเมื่อมาประทับที่อยู่ที่ริมฝีปากและข้างแก้มความเย็นเฉียบได้พาดผ่านออกจากฝ่ามือเล็ก
ความหยาบกร้านจากฝ่ามือที่จับกระบี่อยู่เป็นนิจ ค่อยๆดึงมือน้อยไปกุมที่หว่างอกอย่างตั้งใจ เสียงต่ำทุ้มถูกเจ้าของเปล่งออกมา จนทำให้นางกระอักกระอ่วนที่จะตอบคำ
"ข้าคิดว่าเจ้าไม่ได้รังเกียจข้า มาเถอะ! ฮูหยิน ข้าจะถนอมเจ้า"
"ข้า..." คำตอบของนางแผ่วเบานักจนฝ่ายตรงข้ามแทบจะไม่ได้ยินเสียง เขาไม่ปล่อยให้นางปฏิเสธในสิ่งที่เขาตั้งใจ ใบหน้าแกร่งโน้มลงหมายจะจุมพิตริมฝีปากรูปกระจับนี้ เพียงคืบเดียวเท่านั้นสิ่งที่ปรารถนาก็จะบรรล
