"ก็แน่ล่ะ ขนาดบุรุษทั้งสองต่อสู้กันจนจะตายกันไปข้างหนึ่ง สตรีเช่นเจ้ายังนึกว่าข้ากับเจ้านั่นฝึกซ้อมการแสดงเลย โง่งมเช่นเจ้าอยู่กับข้าจะได้ฉลาด ดีไหม?"
ใบหน้าของซิ่นหนิงเยว่เริ่มแดงเถือก ไม่รู้เพราะนางจำได้แล้วรู้สึกอายที่เขานำเรื่องของนางมากล่าวเพื่อรำลึกความหลัง หรือเพราะโกรธจนหน้าแดง แต่มีหรือที่เขาจะสนใจท่าทีที่นางแสดงออกมาทางใบหน้า มีเพียงยกยิ้มที่มุมปากแสดงความพึงพอใจที่นางแสดงออกมากกว่า
ใบหน้าของซิ่นหนิงเยว่เริ่มบึ้งตึง หายใจเริ่มแรงเพราะความโกรธจากเดิมนางตั้งใจจะทำใจเย็น หลอกล่อให้เขาตายใจเพื่อล้วงความลับ แต่ยิ่งสนทนาก็ยิ่งทำให้นางโกรธ ขอบตาเริ่มแดงและมีน้ำตาคลอ หาใช่จะง้องอนให้บุรุษลึกลับปลอบประโลม แต่เพราะสู้ไม่ได้อีกทั้งนางเริ่มหมดความอดทนแล้ว ความอัดอั้นตันใจที่ตนเองถูกชายร่างใหญ่กว่าพันธนาการเอาไว้ หัวใจบีบคั้นเพราะถูกพูดกระทบกระเทียบ นางไม่ได้เก่งกล้าสามารถ เรื่องนี้นางเข้าใ
