พิษรัก แฟนเก่า

ของานทำ

- วันต่อมา @We are friends –

ธันวาเปิดตัวธุรกิจใหม่ภายใต้ชื่อ We are friends เป็นธุรกิจเกี่ยวกับการซ่อมบำรุงรถยนต์ครบวงจรที่เขาเป็นคนเสนอในที่ประชุมเมื่อหลายเดือนก่อน จนพ่อบุญธรรมของเขาตอบตกลงเขาถึงได้ลงมือทำจนวันนี้เป็นวันเปิดตัววันแรก โดยมีธุรกิจแม่หรือเรียกว่า Master เป็นบริษัทของตระกูลธรรมธัช นำเข้ารถสปอร์ตหรู แต่เพื่อให้ธุรกิจไปได้สวย We are friends ของเขาจึงไม่ได้รับแค่รถสปอร์ตเท่านั้น

วันนี้ผู้คนคับคั่งนักข่าวมากมาย อีกทั้งลูกค้าก็มากมายเช่นกันเขามีแพลนเปิดสาขาไปทุกจังหวัด ทุกอำเภอ ทุกตำบล หากขยายไปทั่วประเทศแล้วก็มีแพลนขยายไปต่อที่ต่างประเทศ สาขาแรกของเขา เขาเปิดที่ถนนนราธิวาส-สาทร ที่มีพื้นที่โอ่อ่าใหญ่โต

"ยินดีด้วย"

"พี่ธนู ผมคิดว่าพี่จะไม่มา"

"ต้องมาสิ งานเปิดตัวธุรกิจของตระกูลเรานะ"

"แล้วคุณพ่อมาไหมครับ"

"กำลังมา ที่นี่ดีมากเก่งมาก แกเป็นความภูมิใจของครอบครัว"

"ขอบคุณครับ"

ธันวาขอตัวเดินไปดูแขกที่ทยอยมากันเรื่อยๆ โดยมีสองลูกน้องหนุ่มอเล็กซ์ และลีวายเดินตามต้อยๆ ทั้งคนรู้จัก ทั้งนักข่าวเข้ามาร่วมยินดีกันอย่างล้นเหลือ จนพิธีเปิดอย่างเป็นทางการได้จบลงแต่ลูกค้าก็ยังแน่นขนัด ธันวาขึ้นมาดูเอกสารที่ในออฟฟิศก่อนจะมีเสียงเคาะประตูกระจกดังขึ้น

"นายคะ มีคนมาขอสมัครงานค่ะ เป็นแบบพาร์ทไทม์"

"คุณจารีย์จัดการเลยครับ"

"เออ แต่..."

ธันวาปิดแฟ้มเอกสารแล้วไล่สายตามองดูจารีย์เลขาสาว เธอใส่ส้นสูงสีดำห้านิ้ว ถุงน่องสีดำกระโปรงสั้น เลยขึ้นมาจนถึงหน้าอกที่กระดุมแทบปริแตกอยู่รอมร่อ จารีย์โปรยยิ้มหวานให้ธันวาเธอทำงานกับเขามาก็เนิ่นนานเรียกได้ว่ายุคบุกเบิกมากับเขาเลยล่ะ เธอเป็นเลขาที่รู้ใจเขาที่สุดเป็นจุดสูงสุดที่เธออยากจะคว้าเอาไว้แต่นายใจหินของเธอเนี่ยสิ ไม่ใช่ว่าจะเขมือบเอาง่ายๆ

"มีอะไรครับ"

"คนที่มาขอสมัครงานเป็นน้องพายอาร์ค่ะ"

ธันวามองหน้าจารีย์นิ่ง เขาสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่ออะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าก่อนหน้านี้เขาก็บอกเธอไปแล้วนี่ว่าไม่อยากเห็นหน้าเธออีก หรือเขายังไม่เด็ดขาดพอ ธันวากดมู่ลี่ลงมองออกไปนอกผนังกระจกที่สามารถเห็นศูนย์ซ่อมบำรุงรถยนต์ของเขาที่อยู่ฝั่งตรงข้าม รถลูกค้ามีมากมายกับพายอาร์ในชุดนักศึกษารัดรูปสวยดูดีเลยทีเดียว เขาแอบจ้องมองเธออยู่อย่างนั้นเห็นเธอเดินไปเดินมา ผ่านหน้าพี่ธนู อเล็กซ์ ลีวาย หึ หน้าหนาเสียจริงทำไมเธอถึงกล้าเอาหน้าด้านๆ โฉบผ่านคนที่บ้านเขานะ พายอาร์หยุดเดินแขนกระชับแฟ้มเอกสารแน่น ยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลลงมาที่ปลายคาง และเผลอมองมาที่ฝั่งตรงข้ามของศูนย์บริการฯ

พรึ่บ!

เหมือนสายตาของเขาปะทะเขากับสายตาของเธอ ธันวารีบปิดมู่ลี่ลงแล้วกลืนน้ำลายลงคอ หัวใจแกร่งมันเต้นถี่ๆ เธอเห็นเขาไหมนะ ไม่น่าจะเห็นหรอกมั้ง

"นายคะ"

"ไล่เธอไป"

"แต่ We are friends ของเราเพิ่งเปิดเราอาจจะต้องการพนักงานเพิ่มนะคะ ดูจากรถลูกค้าที่เข้ามาวันนี้แล้ว ..."

"หาคนอื่น"

วันถัดมาธันวาเข้ามาดูยอดขายที่ We are friends อีกครั้ง เขาพอใจกับยอดที่เห็นเป็นอย่างมากศูนย์บริการฯ ของเขาเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง พนักงานทำงานสลับกะการทำงานกัน แค่คนที่อยู่กะกลางคืนจะไม่ได้สลับจะได้อยู่กะกลางคืนตลอด นอกเสียจากมีการขอเปลี่ยนเป็นอยู่กะกลางวัน ส่วนวันหยุดก็ไม่ใช่วันหยุดประจำเป็นการทำงาน 5 วัน หยุดสองวัน แบบเวียนกัน แถมเขายังมีสวัสดิการอื่นๆ ให้กับพนักงานอีกด้วยทำให้ที่นี่เป็นตัวเลือกที่ดีเลยเชียวแหละ

"นายคะ"

จารีย์เดินถือแก้วกาแฟมาให้ธันวาที่เดินตรวจการทำงานอยู่ที่ช่องซ่อม เขาเดินไปทีละช่อง ทีละช่องจนเจอเข้ากับพายอาร์ที่มาในชุดนักศึกษาเหมือนเดิม เหมือนเขาจะจำได้ว่านี่มันช่วงปิดเทอมนะทำไมพายอาร์ถึงยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่ ธันวาหมุนตัวกลับในทันทีแล้วรีบเดินไปฝั่งตรงข้ามเข้าออฟฟิศไปอย่างรวดเร็ว

"เดินไวจริงพี่ธัน ใจแข็งให้ได้ตลอดเถอะ"

พายอาร์เห็นหลังธันวาไวๆ ก็รีบเดินตามแต่เข้าออฟฟิศไปด้วยไม่ได้เพราะถ้าจะเข้าออฟฟิศได้ต้องบันทึกลายนิ้วมือเสียก่อน

หลายวันแล้วที่ธันวายังมาดูกิจการที่ We are friends จนเริ่มอยู่ตัว เขาก็เห็นพายอาร์ทุกวันเธอมาในชุดเดิมทุกวันและเขาก็หลบหน้าเธอทุกวัน ทำอย่างกับคนที่เป็นคนผิดคือเขาอย่างนั้นแหละ วันนี้จารีย์ไม่ได้มาด้วยเธอต้องอยู่เคลียร์เอกสารที่ Master เพื่อรอให้ธันวาเข้าไปตรวจตราอีกที ส่วนอเล็กซ์กับ ลีวายก็ทำหน้าที่เดินตามเขาต้อยๆ เหมือนเดิม

"นายครับ เว็บพนันออนไลน์ของเรามียอดดีขึ้นเรื่อยๆ"

"นายครับที่โรงงานแจ้งมาว่า ก***าอัดเม็ดของเราขายดีขึ้นมากครับ"

"เพิ่มตัวยาไปอีกนิดหน่อยก็พอ อ่อ แล้วยัยมัสเป็นไงบ้างไม่รู้"

"คุณหนูสบายดีครับนาย น่าสงสารก็แค่คุณป้องหลังๆ มานี่คุณหนูเอาแต่ใจเก่งมาก"

"อืม ดีแล้วให้มันรับกรรมที่ก่อบ้าง ทำชั่วกับน้องกูมาเยอะ"

ธันวาเดินเช็กงานเหมือนเช่นทุกวัน แต่ทว่าวันนี้กลับรู้สึกแปลกๆ เพราะรอบกายไม่มีหญิงสาวปลายผมม่วง ในชุดนักศึกษามาให้เห็นเหมือนเดิม เขากวาดสายตามองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นเธอ ในใจเกิดความกังวลเล็กน้อย หายไปไหนนะ ไม่สบายรึเปล่า

"วันนี้ ไม่มีคนแปลกหน้าเข้ามาเหรอ"

เขาเอ่ยถามขึ้นลอยๆ ทำให้ลีวายที่กำลังกระดกกระป๋องน้ำอัดลมเข้าปากต้องชะงัก นายควรจะสบายใจไม่ใช่เหรอแล้วถามมาแบบนี้คืออะไร

"พวกมึงอยู่นี่แหละ กูเข้าออฟฟิศแป๊บ"

"ครับนาย"

ธันวาเดินไปฝั่งตรงข้ามสแกนนิ้วเข้าออฟฟิศเพื่อจะเช็กดูผลประกอบการ เขาใช้เวลาจดจ่ออยู่ที่หน้าจอคอมระยะหนึ่ง มือสากเลื่อนหยิบแก้วกาแฟยกขึ้นดื่ม แต่ภายในแก้วไม่เหลือกาแฟแล้วเขาวางมันลงที่เดิม กดเซฟงานแล้วเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นแก้วกาแฟใบสีขาวขุ่นวางลงแทนใบเดิม

"เห้ย! ธ ... เธอเข้ามาได้ไง"

ตกใจหมดเลย ตกใจจนลืมไปว่าไม่อยากเจอหน้าเธอ ตกใจจนลืมไปว่าเธอกับเขามีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน ตกใจจนลืมไปว่าเขาเกลียดเธอ เขาแค้นเธอมากมายแค่ไหน เพราะทันทีที่เห็นหน้าของเธอ ดวงตากลมโตของเธอ ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่เขาเคยสัมผัสมันมาจนนับครั้งไม่ถ้วน มันก็เหมือนกับว่าเขาลืมอะไรหลายๆ อย่างไป

"ก็พี่ธันเปิดประตูไว้ไงคะ"

"ฉันเนี่ยนะเปิดไว้ เธอโกหกแอบเข้ามาตั้งแต่เมื่อวานใช่ไหม ใครเป็นสายให้เธอ"

"พี่ธันเปิดไว้จริงๆ นะคะ ไม่เชื่อก็ลงไปดูข้างล่างเองสิ"

ธันวาถลึงตาใส่พายอาร์เธอมาในชุดนักศึกษาเหมือนเดิมเดินเข้าใกล้เขาอย่างช้าๆ แล้วถือวิสาสะฉุดข้อมือของเขาให้ลุกขึ้น ก็เขาบอกว่าไม่เชื่อ เธอเลยจะพาไปดู ธันวารีบสะบัดมือออกราวกับถูกของร้อน เขาเสียอาการเล็กน้อยไม่ได้ตั้งตัวว่าเธอจะมาแบบนี้ ใบหน้าเขาแดง หายใจติดๆ ขัดๆ หัวใจมันทั้งพองโต และเต้นระรัว

"ครั้งที่แล้วฉันไม่ได้บอกเหรอ ว่าไม่อยากเห็นหน้าเธออีก"

"บอกค่ะ"

"บอกแล้ว มาทำไมอีก"

"มาของานทำค่ะ" เอาวะยัยพาย ด้านได้อายอด หน้าด้านเข้าไว้ถ้าเธอหน้าไม่ด้านพอยัยฟ้าก็อาจจะกลายเป็นนางเอกเอวีก็ได้ เธอต้องทำได้

"ยัยเด็กนี่!"

"พายมาของานทำ ไม่ได้มาขอเงินนะคะ"