ภายในห้องโถงเงียบกริบเมื่อฝนแก้วเดินออกไปจากห้องโถง หนึ่งผู้สูงวัยกับสองหนุ่มสาวที่กำลังนั่งจ้องหน้ากันอยู่ด้วยความอึมครึม คนหนึ่งกำลังนั่งอมยิ้มอย่างมีความสุข แต่อีกคนกลับนั่งหน้าบึ้ง สบตามองอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์
“งั้นแม่ขอตัวก่อนก็แล้วกัน เราสองคนนั่งคุยกันไปก่อนนะ” คุณชไมพรเอ่ยขึ้นแล้วก็ลุกเดินออกไปอีกคน เมื่อเห็นลูกชายกับเพื่อนหลานสาวกำลังนั่งมองหน้ากัน ท่านไม่รู้หรอกว่าหนุ่มสาวคู่นี้มีเรื่องอะไรกัน แต่จากที่สังเกต ก็พอรู้ว่าสาวน้อยคนนี้คิดอะไรกับลูกชายของท่าน แต่เจ้าลูกชายของท่านสิ ไม่รู้ว่าคิดยังไงกับแม่หนูคนนี้
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะพี่เสือ ไม่เอาน่าอย่าเครียดสิ”
“ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน” นเรศตอบเสียงเข้ม ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบตามองการะเกดด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ต้องการให้หญิงสาวเข้ามายุ่งวุ่นวายและสนิทกับฝนแก้วจนมากเกินไป ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เขาก็ไม่ชอบให้ผู้หญิงทั้
