เล่ห์สวาท มายารัก

หญิงสาวหุ่นเพรียวระหงก้าวเท้าเดินออกมาจากประตูลิฟต์ด้วยความรีบร้อน จนไม่ทันสังเกตว่าภายในลิฟต์ที่เธอลงมายังมีชายหนุ่มรูปร่างสูง หุ่นกำยำ กำลังยืนอยู่ด้านหลังของเธอ พร้อมกับสองบอดี้การ์ดหนุ่มหน้าหล่อ ที่มีความหล่อไม่แพ้ผู้เป็นเจ้านาย “ตอนนี้แกอยู่ไหนแล้วไอ้เกด” คนเสียงหวานเอ่ยถามปลายสายอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์นัก อุตส่าห์นัดกันไว้เสียดิบดี แต่ดูแม่เพื่อนจอมขี้เกียจของเธอจะลืมนัดของวันนี้ คงยังไม่ลุกขึ้นมาจากเตียงนอนเป็นแน่ “ฉันก็ยังอยู่บนเตียงนอนสิย่ะไอ้ฝน แกนี่ก็ถามแปลกๆ” ‘เกด’ หรือ ‘การะเกด สุรบดี’ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของ ‘ฝน’ หรือ ‘ฝนแก้ว อินทราทิตย์’ เอ่ยขึ้น พร้อมกับหาวออกมาอย่างเกียจคร้าน เธอเองก็ลืมไปเสียสนิทเลยว่าเช้านี้เธอมีนัดกับฝนแก้ว “แล้วนี่แกจะลุกขึ้นไปอาบน้ำได้หรือยังฮะ” “แกก็อย่าบ่นนักสิไอ้ฝน” “แกผิดสัญญากับฉันไอ้เกด นี่มันจะสิบโมงแล้วนะเว้ย” น้ำเสียงที่เคยหวาน กลับห้าวขึ้นจนคนที่ยืนฟังถึงกับขมวดคิ้ว ใช่ว่าเขาจะฟังภาษาไทยไม่ออก แต่เขาก็ไม่ได้สันทัดภาษาไทยสักเท่าไหร่เหมือนกัน แม้ว่ามารดาของเขาจะเป็นคนไทย แต่เขาก็ไม่เคยได้กลับไปเมืองไทยอีกเลย หลังจากมารดาเสียชีวิตเมื่อสิบห้าปีก่อน เขาก็ตัดสินใจอยู่รัสเซียกับบิดามาเกือบครึ่งชีวิตแล้วนั่นเอง “โอเค ฉันขอโทษ แค่นี้ก่อนนะไอ้ฝน ฉันจะรีบไปอาบน้ำแล้ว” “เออ...รีบๆ นะแก อย่าชักช้า ไม่งั้นเดี๋ยวฉันจะขึ้นไปจับแกแก้ผ้าอาบน้ำเอง” คำพูดของคนตรงหน้า ทำเอาสามหนุ่มที่ยืนฟังถึงกับอึ้งๆ ไปกับคำพูดห่ามๆ ของผู้หญิงตรงหน้า “ไอ้บ้า!” ปลายเสียงแหวขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เมื่อโดนฝนแก้วแกล้งแบบนี้ หญิงสาวกดตัดปลายสายอย่างขุ่นเคือง แต่ก็โทษเพื่อนก็ไม่ได้ เพราะเธอเป็นคนผิดนัดเอง ร่างเพรียวบางรีบลุกขึ้นมา ก่อนจะวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ฝนแก้วยืนกำมือถือเอาไว้แน่น นึกเคืองการะเกดไม่น้อย ดูสินัดกันเอาไว้เสียดิบดี แล้วนี่อะไรกันดันมาลืมนัดของเธออีกจนได้ ไม่รู้ต้องทำยังไง ถึงจะทำให้ยัยเพื่อนจอมขี้ลืมคนนี้ จำตารางนัดของเธอหรือของใครๆ ได้เสียที เพราะแค่นี้เธอก็เอือมระอาจะแย่อยู่แล้ว “ไอ้เกดบ้า ทำไมแกถึงได้ขี้ลืมแบบนี้ ลืมได้ตลอด นี่ถ้าต้องไปทำงาน ฉันไม่ต้องโทรศัพท์ไปปลุกแกทุกเช้าหรือยังไง” คนหัวเสีย อารมณ์ไม่ดีบ่นงึมงำอยู่คนเดียว เท้าก็ย่างไปข้างหน้า โดยที่เธอไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่าตอนนี้ด้านหลังของเธอมีคนเดินตามออกมาด้วย “จะสิบโมงแล้ว ให้ตายสิ...วันนี้จะได้ไปเที่ยวกี่แห่งกันเนี่ย ไอ้เกดนะไอ้เกด ชอบทำให้ฉันอารมณ์เสียอยู่เรื่อยเลย เห็นทีคืนนี้ ฉันน่าจะย้ายห้องไปนอนกับแก น่าจะเป็นการดี” ฝนแก้วบ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะรีบสาวเท้าตรงไปยังร้านคอฟฟี่ช็อปของโรงแรม /////////// ชายหนุ่มร่างสูง หุ่นกำยำชะงักเท้าหยุดเดิน สายตาจ้องมองไปยังหญิงสาวร่างเพรียวระหงที่เขาเดินตามมาด้วยความแปลกใจ หน้าตาก็ออกจะสวย น่ารัก แต่นิสัยนี้เหลือรับประทาน ดูจากการแต่งตัวของเจ้าหล่อนสิ จะเป็นผู้หญิงก็ไม่ใช่ผู้ชายก็ไม่เชิง กางเกงยีน เสื้อยืด ใส่แว่นตา กับหมวกแก๊ปสียีน สะพายเป้พร้อมกับกล้องถ่ายรูปขนาดจิ๋ว เห็นแล้วก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจอย่างไร้สาเหตุ อาจเพราะเขาไม่ชอบผู้หญิงห้าว กระโดกกระเดกแบบนี้หรือเปล่า ความรู้สึกของเขาก็เลยพาลไม่ชอบผู้หญิงร่างเพรียวระหงแต่หน้าหวานคนนี้ “เป็นอะไรหรือครับคุณรัสเซส” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ เพราะตั้งแต่ออกมาจากลิฟต์ เขาก็เดินตามเจ้านายมาหยุดอยู่ตรงหน้าร้านคอฟฟี่ช็อปของโรงแรม แต่ที่ทำให้เขาสงสัย ก็คือเหตุใดผู้เป็นนายถึงต้องเดินตามผู้หญิงท่าทางห้าวๆ คนนี้ต่างหาก “เปล่า” รัสเซสตอบลูกน้องเสียงขุ่น ไอ้เจ้าลูกน้องคนนี้ก็ช่างสงสัยซะเหลือเกิน ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ก็ดูเหมือนกับว่าอีกฝ่ายจะรู้ไปเสียทุกเรื่อง ถามไปเสียหมด  แม้บางเรื่องเขาไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวาย แต่ก็เป็นเจ้าโทนี่อีกนั่นแหละ ที่กล้าถาม สมแล้วที่เป็นคนสนิทของบิดา “นายอยากรู้อะไรหรือโทนี่” “เปล่าครับ” โทนี่ตอบเสียงอ่อน เมื่อเจอน้ำเสียงแบบนี้ของผู้เป็นนาย “ก็ดี คราวหลังไม่ต้องอยากรู้เรื่องของฉันทุกเรื่องหรอกนะโทนี่ คำสั่งของพ่อฉันนะ นายไม่ต้องเคร่งครัดขนาดนั้นก็ได้” น้ำเสียงห้าวบอกเสียงราบเรียบ แต่สำหรับสองหนุ่มนั้นรู้ดีเลยว่า ตอนนี้เจ้านายหนุ่มของพวกเขากำลังอารมณ์ไม่ดี “ครับคุณรัสเซส” โทนี่พยักหน้ารับคำสั้นๆ “แล้ววันนี้ฉันมีนัดกับพ่อตอนกี่โมงรอสซี่” “เที่ยงครับคุณรัสเซส” รอสซี่ตอบผู้เป็นเจ้านาย ก่อนจะเหลือบไปมองผู้หญิงที่เจ้านายหนุ่มเดินตามมาดูจนถึงหน้าร้านคอฟฟี่ช็อปด้วยความสงสัยไม่ต่างกัน เพียงแต่เขาไม่ได้ถามโน่นถามนี่เหมือนกับโทนี่เท่านั้น อาจเพราะสาวน้อยคนนี้ ไม่ได้ดูอ่อนหวาน น่ารัก อย่างรูปลักษณ์ภายนอกนั่นเอง คุณรัสเซสถึงได้ทำหน้าบึ้งตึง จนเขาเองเริ่มจะสงสัย ว่าผู้เป็นเจ้านายเป็นอะไรกันแน่  “งั้นก็ไปกันได้แล้ว มายืนมองอะไรกัน” “ครับ/ครับ” โทนี่กับรอสซี่รับคำสั้น ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินตามเจ้านายหนุ่ม ออกไปจากหน้าร้านคอฟฟี่ช็อป สองหนุ่มหันหน้ามามองกันอย่างสงสัยในพฤติกรรมของเจ้านายหนุ่ม เพราะไม่เคยเลยสักครั้งที่ชายหนุ่มแสดงอาการแปลกประหลาดเช่นนี้ คุณรัสเซสคิดยังไงถึงได้เดินตามผู้หญิงท่าทางจะห้าวจนเกินหญิง แม้ว่าหญิงสาวจะดูน่ารัก ใบหน้าหวานซึ้ง ดวงตาคู่สวยสีดำสนิท จมูกโด่ง บ่งบอกถึงนิสัยดื้อรั้นได้แต่อย่างดี ส่วนริมฝีปากอวบอิ่มก็แดงระเรื่อตามธรรมชาติ พวกเขาเชื่อว่าหากผู้ชายคนไหนได้เจอสาวน้อยคนนี้ แล้วไม่หลงรักก็คงบ้าเต็มที แต่คงต้องยกเว้นเจ้านายหนุ่มของเขา เพราะสเปคของเขาต้องเป็นผู้หญิงสุภาพ อ่อนหวาน อ่อนโยน ไม่มีกิริยากระด้างกระเดือก อย่างที่สาวน้อยคนนี้เป็นอย่างแน่นอน ////////////// ...โปรดติดตามตอนต่อไป...