เมืองไทย...
เกือบสองเดือนแล้วที่ฝนแก้วกับการะเกดเดินทางกลับมาจากมอสโคว์ ทั้งสองสาวต่างก็กลับไปทำหน้าที่ของตน ฝนแก้วทำงานที่บริษัทอินทราทิตย์ฮาร์ดแวร์จำกัด ส่วนการะเกดก็กลับไปเป็นครูสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยที่เธอสมัครเอาไว้ก่อนหน้านี้
หลังจากที่เลิกงานฝนแก้วก็ขับรถไปรับการะเกดที่มหาวิทยาลัย เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ ดังนั้นพวกเธอทั้งสองก็จะไปเที่ยวกันสุดสัปดาห์ อาจเป็นเพราะช่วงนี้งานที่บริษัทยุ่งๆ ทั้งสองสาวจึงไม่ค่อยได้เจอกันนัก แต่พวกเธอก็ยังโทรศัพท์หากันตลอด
เกือบสองชั่วโมงรถสปอร์ตคันหรูก็ขับตรงเข้าไปจอดหน้าตึกบริหารธุรกิจของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ไม่นานร่างเพรียวระหงก็เปิดประตูพร้อมกับก้าวเท้าลงมายืนอยู่นอกรถ สายตากวาดมองไปรอบๆ เผื่อว่าคนที่เธอมารับจะลงมารอเธอแล้ว
“เฮ้อ...นี่ฉันมาเร็วไปหรือยังไง”
“ไม่เร็วหรอกคุณฝนแก้ว แต่มาช้าต่างหาก ฉันมานั่งรอเกือบสิบนาทีแล้ว ว่าแต่ทำไมมาช้าล่ะ” คนที่
