เซราฟิมยืนจ้องใบหน้าที่สะสวย กำลังหลับตาพริ้ม ขนตาที่ยาวเป็นแพ จมูกที่โด่งเป็นสัน รูปร่างอรชร เห็นถึงส่วนเว้า ส่วนโค้งได้รูป เขายืนจ้องอยู่นานสองนาน แอบอมยิ้มบางๆ ให้เธอ
สักพักหญิงสาวก็ขยับกาย เอามือขยี้ตาตัวเอง ค่อยๆ ลืมตาด้วยความสะลึมสะลือ เบื้องหน้าเป็นชายสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลาคมเข้ม เปลือยกาย มีเพียงผ้าขนหนูสีขาวพันอยู่ที่ท่อนล่าง
"เซราฟิม"
ไอรินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เธอยังตื่นได้ไม่เต็มที่
"ตื่นแล้วเหรอ...."
เขาถามเธอด้วยเสียงเรียบ มองเธอด้วยสายตาเรียบเฉย ราวกับเมื่อคืนไม่ได้เกิดอะไรขึ้น
"อืม"
เธอตอบสั่นๆ
"ลุกไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะให้มัสเตรียนไปส่ง"
เซราฟิมพูดขึ้นไม่ได้มองหน้าเธอ พลางหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ ไม่ได้สนใจเธอที่นอนอยู่
‘อะไรวะ เมื่อคืนยังหวานชื่นอยู่เลย ตอนนี้เป็นน้ำแข็งไปอีกแล้ว’ ไอรินได้แต่คิดในใจ พลางมองแผ่นหลังกว้างที่ยืนหันหลังให้เธออยู่
ไอรินลุกขึ้นจากเตียง
