“นายท่านกำลังมาครับ” เมโลดี้ตาโตทันทีที่ได้ยินแบบนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นพึ่งผ่านไปเพียง3นาทีเท่านั้นแต่เขากลับรู้เรื่องทั้งหมดแล้วหรอเนี่ยแถมยังกำลังมาที่นี่อีก
“เอ่อค่ะ” เมโลดี้ตอบรับเบาๆ ตอนนี้เอมิได้หลับคาอกของเธอไปแล้วส่วนแก้มก็ยังคงมีรอยแดงแต่ไม่ได้เจ็บเท่าไหร่แล้วเพราะได้น้ำแข็งมาประคบแต่เรื่องความเจ็บนั้นเธอไม่ได้สนใจมากหรอกเพราะตอนนี้ใจของเธอไม่อยู่เป็นสุขเลยสักนิดทั้งที่สัญญาว่าจะดูแลเอมิให้ดีแต่กลายเป็นว่าไปสร้างเรื่องแทนนี่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะโกรธมากแค่ไหน
“เอมิ!” เมโลดี้สะดุ้งเฮือกหลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเธอหันหลังไปมองก็พบว่าศิลากำลังวิ่งมาหาเธออย่างรวดเร็ว
“เอมิหลับค่ะ” เมโลดี้พูดเบาๆ ศิลาถอนหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความโกรธก่อนจะเป็นฝ่ายอุ้มเอมิขึ้นแนบอกส่วนเมโลดี้นั้นก็ได้แต่ก้มหน้ายอมรับผิดทุกอย่าง
“ไปคุยกันที่บ้าน” ร่างสูงเอ่ยขึ้นเบาๆ พร้อมกับเปรยตามองร่างเล็กที่ตัวสั่นเป็น
