กลิ่นหอมชวนกลืนน้ำลาย ผมจัดการยัดเนื้อเข้าปากเพราะความหิวเนื่องจากไม่ค่อยได้กินคือมันไม่ค่อยมีเวลาว่าง ไหนจะเรียน ไหนจะเข้าเชียร์กลับหอก็มีแต่ดึกดื่น สุดท้ายก็หลับทุกครั้งเมื่อสัมผัสถึงที่นอนนุ่มๆ
“จะว่าไปแล้วโคตรคิดถึงสมัยที่เราอยู่ ปวช. เลย”
“ตอนนั้นที่มึงเจอคู่อริในร้านปิ้งย่างนะเหรอ ไอ้เชี่ย กูนี่ลุ้นฉิบหายว่ามึงจะเป็นฝ่ายกระทืบเขา แต่กลายเป็นลูกหมาวิ่งหางจุกตูดซ่ะงั้น ฮาฮา”
“กูแค่วิ่งกลับไปตั้งหลักเว้ยไอ้เปอร์”
“วิ่งไปตั้งหลักนานนะมึงปล่อยให้กูกับไอ้เปอร์เผชิญหน้ากับอริมึงอยู่สองคน” พูดไปก็อดขำไม่ได้ที่ไอ้วินวิ่งหนีคู่อริในวันนั้น
“พอๆ กูไม่น่าพาคุยเรื่องนี้เลย ทำไมชอบซ้ำเติมเพื่อนสุดหล่อจังวะ” สุดท้ายก็พากันหลุดขำก่อนที่จะมีนักศึกษากลุ่มหนึ่งเดินมาหยุดที่โต๊ะพวกผม
“เอ้า พวกมึงก็มากินปิ้งย่างร้านนี้ด้วยหรอวะ” เฮียปิงเอ่ยทักพร้อมกับเพื่อนเขาเดินมาสมทบดูไปเหมือนกำลังจะถูกหาเรื่องเ
