“ข้าคิดว่าที่สมควรเห็นใจคงมีเพียงชินอ๋องเพียงเท่านั้น ส่วนฝ่าบาทกับไทเฮานั้นเหนือเมฆกลับมีสวรรค์ที่อยู่สูงกว่าเมฆจริงแท้ ยากจะมีผู้ใดกินผู้ใดกันได้ลงเลยนะท่านหัวหน้าหลี่ หรือท่านจะคิดแตกต่างกับข้าเล่า?”
โอวหยางเผยเหิงผู้เป็นถึง ‘มือซ้ายผู้หนึ่ง’ ที่ฮ่องเต้วางใจไม่ธรรมดาเช่นเดียวกับองครักษ์เงานามหลี่ซูที่ไทเฮาก็เลือกนางให้คอยติดตามปกป้องหวังลี่เจิน ส่วนหวังลี่จูนั้นเป็นหน้าที่ของโอวหยางเผยเหิง สองมารดากับบุตรชายคู่นี้ซ้อนแผนกันไปมา แต่จุดประสงค์สุดท้ายเช่นไรจะเป็นหวังลี่จูหรือวังลี่เจิน เชื่อเถิดว่าทั้งสองมิอาจหนีพ้นเงื้อมมือของหลิวไทเฮาและองค์ฮ่องเต้ไปได้ หากคนทั้งสองหมายตาผู้ใดเอาไว้แล้วต่อให้เป็นเทียนจวินบนสรรค์ก็ยังไม่กล้าขัดขวางพวกเขาเลย
“แล้วท่านหัวหน้าโอวหยางคิดว่าสุดท้ายพวกนางจะเดินไปติดกับดักที่ฝ่าบาททรงวางเอาไว้ยังไร่ชาที่ท้ายจวนเป่ยหนิงอ๋องของจ้าวจวินหลางหรือไม่?”
สองหัวหน้าอง
