เมื่อรักยังหอมหวาน

1127 คำ

เมื่อเธอถกแขนเสื้อ ก็เห็นรอยกรีดเป็นทางยาว มันกว้างเกือบสี่เซ็นฯ แต่แผลไม่ได้ลึก คณิตศรยังทำหน้านิ่ง รอให้พยาบาลทำแผลให้อย่างใจจดจ่อ ขวัญดาวหัวเราะออกมาเบา ๆ “ถ้าแสบอย่าร้องนะคะ” “ครับ” ทำเป็นขบฟัน มือน้อย ๆ ของขวัญดาวสั่นเกร็ง ที่เป็นแบบนี้เพราะความใกล้ชิดมากมายอย่างนี้หรอก ขวัญดาวชินกับการทำแผลมานักต่อนัก จนไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือกลัวการเห็นแผล แต่หัวใจที่เต้นรัวเร็วเพราะกลิ่นโคโลญของเขาต่างหากที่ทำให้เธอรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว “อุ้ย!” คณิตศรแกล้งส่งเสียงออกมา มือเรียวชะงักนิ่ง “ขอโทษค่ะ แสบหรือว่า เจ็บคะ” “มือหนักกับทุกคนหรือเปล่าครับเนี่ย” เขาแกล้งเย้า “ปะ... เปล่านะคะ” ขวัญดาวละล่ำละลักเอ่ยบอก หันไปเห็นรอยยิ้มพราวอยู่เต็มใบหน้าของเขา “คุณศรแกล้งขวัญ” “ผมเปล่าแกล้ง” เขาหัวเราะ “ก็มันตกใจจริง ๆ นี่ครับ” เธอรีบแกะปลาสเตอร์ปะแผลออกมาติดให้ “เสร็จแล้วค่ะ” เอากล่องปฐมพยาบาลมาเสียใหญ่โต แต่แผลของเขาเล็กนิดเดียว ขวัญดาวทำท่าจะลุกขึ้น “จะรีบไปไหนครับ ผมรู้ว่าคุณแม่หลับแล้ว” “เออ...” ขวัญดาวอึ้ง สบตากับเขาที่ใบหน้าห่างไม่ถึงศอก “ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะครับ” มือจับกล่องปฐมพยาบาลลงไปวางข้างล่าง ก่อนจะจับยึดกุมฝ่ามือของขวัญดาวเอาไว้ “คุณเข้ามาปกป้องขวัญ ขวัญก็ต้องดูแลค่ะ” “คุณขวัญ คือต่อไป ช่วยดูแลผมเป็นคนพิเศษได้ไหมครับ” น้ำเสียงและสีหน้าของคณิตศรเปลี่ยนไป ท่าทีไม่ได้พูดเล่นหยอกเย้าอีกแล้ว จ้องมองหน้าขวัญดาวเพื่อขอคำตอบ “อะไรนะคะ” เธอทั้งงง และมึน คำพูดของเขาหมายถึงอะไรกันแน่ “ก็เป็นคนพิเศษของกันและกัน” “...” ขวัญดาวอึ้งหนัก พูดไม่ออกสักคำ ‘เขากำลังขอเธอเป็นแฟนใช่ไหม’ ใบหน้าคมมีรอยหวานพราวอยู่เต็มใบหน้า ทั้งขยับตัวเข้าใกล้แบบเบียด และชิดใบหน้าของตัวเองเข้าใกล้ จนขวัญดาวรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่ร้อน ๆ ของเขาที่พ่นออกมาจากปลายจมูก ขวัญดาวรีบก้มหน้าหลบ หัวใจของเธอรุ่มร้อนอย่างอยู่ไม่สุขแล้ว “ว่ายังไงครับ” คณิตศรรับรู้ถึงอาการสั่นเทาของหญิงสาว ดวงตาคมไหวยวบ ขวัญดาวยังก้มหน้าไม่กล้าสบตาเจ้าของห้อง เขาจึงช้อนเชยปลายคางของเธอขึ้นมา เพื่อให้สบตากัน สมาธิของขวัญดาวกระเจิดกระเจิง เริ่มหายใจคร่อมจังหวะและไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอขยับตัวออกห่าง แต่ก็ถูกเขารั้งไว้อีก “เดี๋ยวก่อนสิ ถ้าคุณไม่ให้คำตอบผม คืนนี้ ผมไม่อนุญาตให้ออกไปนอกห้อง” “แต่ว่า คุณผู้หญิง?” ครานี้ขวัญดาวช็อกหนัก คณิตศรแตะนิ้วมาสัมผัสที่กลีบปากของเธอ “เดี๋ยวค่ะ” นัยน์ตาของเธอยังเต็มไปด้วยคำถาม “เดี๋ยวอะไรครับ” ‘เขาจะจูบฉันหรือ’ “เอ่อ คือ” เสียงพ่นลมหายใจอย่างคนหนักอกดังออก “ถ้าคุณไม่ตอบผม ผมก็จะทึกทักเอานะว่า คุณตอบรับ” “คุณศร” เธอทำตากลมใสจ้องมองเขาอย่างลังเล ขวัญดาวไม่รู้หรืออย่างไรว่าเธอในตอนนี้ ทำกิริยาได้น่ารักมาก คณิตศรก้มลงมาใกล้อย่างอดใจไม่อยู่ ฝ่ามือหนาช้อนร่างบาง แล้วลุกขึ้น พาร่างของขวัญดาวตรงไปที่เตียงนอนกว้าง “คุณ” เธอพูดได้แค่นั้น เมื่อแผ่นหลังของเธอแตะสัมผัสความเย็นของผืนผ้า ความรู้สึกชาดิก พร้อมกับความไม่เชื่อวิ่งวนเข้ามา คณิตศรทาบร่างของเขาแนบชิดมาด้วย ร่างกายที่ใกล้ชิดกันจนได้รับกลิ่นกายของกันและกัน ทั้งสองต่างนิ่งค้างอยู่ในท่านั้น ตาจ้องตา ความร้อนปะทุลามเลียไปทั่วร่างกายด้วยเลือดในกายหนุ่มสาวเดือดพล่าน วงแขนแกร่งกระหวัดกอดเอวคอดแน่นขึ้นอย่างลืมตัว จนขวัญดาวรับรู้ถึงส่วนเว้าส่วนนูนที่เบียดเสียดกันอยู่ เธอพยายามดึงสติกลับมา “คุณศรคะ อุบ!” กลีบปากหนาของเขาปิดกลีบปากของเธอแล้ว และคนเอาแต่ใจกำลังส่งปลายลิ้นเร่าร้อนเข้ามาพัวพัน จูบแรกที่จูบกับผู้ชาย ทำให้ขวัญดาวอารมณ์กระเจิดกระเจิง เขาจูบเธอเนิ่นนานมาก จนคนตัวเล็กแทบสำลัก แต่พอเขาผละออก เธอก็รีบพูด “ปล่อยขวัญเถอะค่ะ ขวัญจะลงไปดูคุณหญิง” น้ำเสียงสั่นพร่า หัวใจเต้นแรงจนหน้าอกแทบระเบิด ทว่าเขาก็ยังคงอยู่ท่าเดิม และจ้องมองเธออย่างพอใจ “จูบคุณหวานมาก” “คะ” เธอผลักอกแกร่งของเขาเบา ๆ ครานี้วงแขนหนายอมปล่อยและคลายลง เขายังมีสีหน้าเสียดาย แต่ไม่อาจหักหาญน้ำใจของเธอได้ ขวัญดาวรีบลุกขึ้นนั่ง พอตั้งสติได้ เธอก็แทบวิ่งไปที่ประตู และเปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็ว คณิตศรหัวเราะร่า มองเธอจนลับหายไป พร้อมกับบานประตูห้องที่ปิดลง เขาถึงได้นอนเกลือกกลิ้งไปบนเตียงนุ่มอย่างมีความสุข ทั้งปลื้มปริ่มและคิดถึงรสหวานจากริมฝีปากของนาง “ฝันดีนะครับขวัญ” หลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไป ชายหนุ่มต้องการสานสัมพันธ์ต่อไป และอยากลงเอยกับเธอ เขาเริ่มเดินหน้าทุกครั้งที่มีโอกาส ทั้งยามอยู่ต่อหน้าคุณแม่ หรือคนในบ้านก็ตาม แม้กระทั่งการพาขวัญดาวออกไปข้างนอกเพื่อซื้อของ แต่เขาหวังให้เป็นการออกเดตมากกว่า ซึ่งขวัญดาวก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอตกหลุมรักคณิตศรไปเสียแล้ว คณิตศรเป็นผู้ชายโรแมนติกมาก เขาอยากจะโชว์ความหวานตรงไหนก็โชว์ ซึ่งตรงนี้ยิ่งทำให้ขวัญดาวรู้สึกใจอ่อนยวบและหวั่นไหวต่อการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก ทำให้เธอเปิดใจรับอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว ตอนที่เดินเล่นด้วยกันอยู่ในห้างฯ “อย่าเดินห่างผมมากนักสิคุณขวัญ” เขาอยากให้เธอหยุดรอ หลังจากที่ขวัญดาวเดินทิ้งระยะห่างไปพอสมควร “ขวัญคงไม่ซวยเหมือนรอบก่อนหรอกค่ะ” ขวัญดาวหันมาบอกเขา “เชื่อได้ที่ไหนกันครับ มานี่เร็ว เข้ามาเดินกับผม แล้วเราจะต้องจับมือกันด้วย มาเดี๋ยวนี้เลยนะ” คณิตศรหน้าตึงและสั่งสีหน้าจริงจัง ยื่นมือไปข้างหน้า ทำให้ขวัญดาวรีบจ้ำเท้าเดินกลับมาหาเขา และเป็นฝ่ายจับมือของเขาเอง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more