เชื้อไฟเดิม All you are (ญาธิดา)

บ้านที่เคยสงบสุขไม่มีอีกแล้ว ขวัญดาวมองโซฟานุ่มซึ่งเป็นมุมโปรดของเธอกับสามี ไม่ว่าสิ่งของเครื่องใช้ชนิดใด เธอสามารถปรับเปลี่ยนใช้ได้ตลอด ซึ่งไม่ว่าจุดใดของบ้านหากเธอกับสามีต้องการ ทุกอย่างมันคืออิสระ สามารถทำอะไรก็ได้ หากบัดนี้มันเหมือนไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้ว     “ทำไมบ้านตัวเองไม่มีหรือไง” สายตาแอบหวาดหวั่น น้ำเสียงไม่มั่นคงของขวัญดาวเอ่ยถามอย่างจริงจัง เมื่อเริ่มทนไม่ไหว เพราะทุกครั้งที่กลับมาก็เห็นว่าแขกของสามมีคือ ยศวดี ใบหน้าที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงเชิดขึ้นอย่างถือดี “แล้วไง”        “แล้วไงงั้นเหรอ ก็หน้าด้านนะซิ” น้ำเสียงแค้นเคืองอย่างเหลืออดย้ำชัด         “ฉันก็ได้ข่าวมานี่ ว่าเมื่อก่อนเธอก็ใช่ย่อย” ยศวดีตอกกลับ พร้อมกับยกแขนขึ้นมากอดอก มองเพ่งไปที่ขวัญดาว ภรรยาเจ้าของบ้านยังนิ่งคิดว่า อีกคนรู้อะไรเรื่องของเธอมาบ้าง แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ได้แย่งของใครแน่        “จะเป็นเมื่อก่อน หรือว่าตอนนี้ มันก็เหมือนกัน คือ ฉันไม่เคยแย่งของใคร” “ยอมรับหรือว่าได้กับคุณศรเพราะความสามารถล้วน ๆ นะหล่อน” ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีสดแสยะยิ้มเหมือนไม่เชื่อ “หรือเธอว่าไม่ใช่ เธอก็เอาตัวเองเข้าแลก โดยการนอนกับเขาเหมือนกัน” ทำหน้าตาเชื่อมั่น จนขวัญดาวตัวสั่นด้วยความโกรธ ขวัญดาวมั่นใจว่าเธอกับคณิตศรแม้จะเจอกันด้วยเซ็กซ์ แต่เพราะเซ็กซ์ทำให้รู้ใจตัวเองและรักกันจนตัดสินใจแต่งงานจดทะเบียนสมรส ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย “มันก็ใช่ล่ะสิ ถ้าอย่างนั้น เธอก็รั้งตัวและหัวใจของเขาเอาไว้ให้ได้ละกัน เพราะฉันจะทำอย่างที่เธอเคยทำ” ยศวดีประกาศสงคราม พร้อมต่อสู้เพื่อแย่งชิงสามีของขวัญดาว เจ้าของบ้านคอเชิด มองหยามเหยียด พร้อมเอ่ยปากที่สั่น แต่เจ้าตัวก็พยายามจะควบคุมมัน “คุณก็สวยนะ แต่ทำไมถึงมีความคิดต่ำ ๆ และมั่นหน้ามั่นโหนก หน้าหนา หน้าด้าน ก็ไม่รู้” “กรี๊ด! นี่เธอว่าฉันต่ำและหน้าด้านหรือ” ยศวดีเหมือนโดนก้อนหินก้อนใหญ่ขว้างใส่หน้า เธอถึงกับกรีดร้องประหนึ่งเจ็บปวดสาหัส จนเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ยศวดีพุ่งเข้าไปหาขวัญดาวเพื่อสั่งสอน ทั้งที่ควรจะรู้ว่าที่นี่ใครคือเจ้าของบ้าน แต่หล่อนก็ไม่ได้ใส่ใจ “ฉันจะตบแกให้สาสม” พุ่งกร้าวเข้ามาหา หมายมุ่งตบขวัญดาวให้สาแก่ใจ ขวัญดาวตั้งท่ารออยู่แล้ว เพราะเธอเองก็อยากรู้ว่าหากเรื่องมันเลยเถิดขนาดนี้แล้ว สามีของเธอจะตัดสินใจทำอย่างไรต่อไป “ก็เข้ามาสิ” ขวัญดาวก็ง้างฝ่ามือรอเอาไว้เหมือนกัน “นี่มันอะไรกัน!” เสียงทุ้มดังมาก่อนตัว ยศวดีที่ง้างมือขึ้นสูงหยุดชะงัก รีบลดมือลง เปลี่ยนสีหน้าละห้อย และหมุนตัวเปลี่ยนทิศทาง   “คุณศรมาก็ดีแล้วค่ะ คุณดูเมียคุณสิ…” น้ำคำออดอ้อน จากเสียงแข็งกระด้างเปลี่ยนเป็นอ่อนแผ่ว เรียกร้องความน่าสงสารและเห็นใจจากชายหนุ่ม ประหนึ่งหญิงสาวตัวน้อย ๆ ที่กำลังโดนสาวเจ้าของบ้านใจร้ายรังแก ตาคมกล้าที่เคยมองภรรยาสาวอย่างรักใคร่และเอ็นดูเปลี่ยนไปตึงขึง “ขวัญ คุณทำอะไรของคุณน่ะ วดีเธอเป็นแขกของผมนะ รู้จักให้เกียรติบ้าง และควรจะไว้หน้าผมบ้าง ไม่อย่างนั้น ใครจะมากล่าวหาเอาได้ว่า ผัวไม่อบรมเมีย” ขวัญดาวตัวชาดิกไม่เคยคิดว่าจะได้ยินประโยคเหล่านี้ออกมาจากปากของสามีที่รักเธอมาก ภรรยาสาวเห็นถึงความเปลี่ยนไปของเขา อีกคนรีบเข้ามาชิด และยิ้มย่อง หันมาเชิดหน้าคอแข็งราวกับแม่ยีราฟและเล็มกินใบไม้บนที่สูง ซึ่งมันสอดคล้องกับสิ่งที่เธอภาวนาว่า อย่าให้เป็นความจริง ขวัญดาวรีบสลัดความผิดหวังและน้อยใจออกไป เธอสูดลมหายใจแรง และเอาความกล้าเข้ามาแทนที่ “คุณกับเธอไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกันใช่ไหมคะ” สายตาและน้ำเสียงบ่งชัดถึงความผิดหวัง ในใจของภรรยาสาวเต็มไปด้วยความขมขื่น คณิตศรกลืนน้ำลายลงคอ แต่ก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ จ้องแข็งมองกลับเพื่อปรามเมียต่อหน้าของหญิงสาว ยศวดีกระตุกยิ้มรอลุ้น “คุณพูดอะไรของคุณฮึ... ขวัญ” สองตาเริ่มแดงก่ำ ในมือกำหมัดตัวเองเอาไว้แน่น สาดส่ายสายตาพุ่งเป้าสลับกันระหว่างใบหน้าของคณิตศรและยศวดี “หรือมันไม่จริง เพื่อนที่ไหน จะมาบ้านคนอื่นที่อ้างว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานร่วมกันเท่านั้น แต่มาแบบเช้าถึงเย็นถึง ฮึ... อย่างนี้ไม่เรียกว่า นางหน้าด้าน จะให้ขวัญเรียกหล่อนว่าอะไร บ้านของตัวเองไม่มีหรือไง” เค้นคำออกมาจนเจ็บคอ “ขวัญ คุณหัดเป็นคนใจแคบตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ” เสียงกร้าวตะคอกถาม ใบหน้ามึนตึงเหมือนกับคนโดนของ พอถูกจับได้ไล่ทันก็ทำตัวบ่ายเบี่ยง   ขวัญดาวกำมือแน่นสนิทจนเล็บคมยาวจิกหายไปบนเนื้อผิว “จะให้ฉันใจกว้าง โดยการให้ใช้สามีร่วมกับคนอื่นอย่างนั้นนะเหรอคะ บอกมาสิว่า... คุณต้องการแบบนี้ ใช่ไหม…” เธอสะอึกสะอื้นด้วยแค้นใจ หัวใจเหมือนถูกบีบ มันอัดแน่นที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ยศวดีกอดกระชับคล้องแขนของคณิตศรแน่น อย่างไม่กริ่งเกรงกับคนที่เป็นเมียตีทะเบียนที่ยืนอยู่ตรงหน้า “ว่าไง คุณตอบฉันมาสิ คุณต้องการแบบนั้นใช่ไหม ตอบมา” น้ำตาของขวัญดาวไหลพราก ๆ น้ำเสียงที่เคยอ่อนหวานไม่มีอีกต่อไป ความโกรธน้อยใจที่ถาโถมเข้ามา ทำให้ขวัญดาวพุ่งตรงไปหาสามี เธอฟาดฝ่ามือไปบนร่างหนาโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเจ็บหรือไม่ เมื่อไม่เหลือความอดทน คนเราก็ไม่จำเป็นต้องอดทนอีกต่อไป ขวัญดาวตีอกชกเขาเพื่อระบายความอัดแน่นเจ็บช้ำที่อีกฝ่ายได้กระทำกับเธอ