เธอมันน่าสมเพช
1128 คำ
ยศวดีรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วผลักให้คณิตศรกลับไปนอนดังเดิม เธอเพียงแค่ล้วงมือไปถอดบิกินีที่สวมใส่ออก แล้วดีดให้มันไปพ้นทาง
ยศวดีคลานตัวเข้าไปหาคณิตศรขึ้นไปนั่งคร่อมทับแกนใหญ่ในทันที ใบหน้าที่สวยก้มลงมองจุดเชื่อมต่อ แล้วจับแท่งโตตั้งขึ้น แล้วหย่อนตัวลงให้ความใหญ่เขื่องเข้าไปในร่องของตัวเอง
ทั้งคู่ส่งเสียงสูดปากซี้ดซ้าดดังออกมาตลอดเวลา ทุกจังหวะเน้น ๆ หนัก ๆ ยศวดีเก่งและมีทักษะ เธอสามารถทำให้คณิตศรหลงใหล ถึงขนาดกล้าทำร้ายเมีย
“อื้อ... ศรขาของคุณทั้งใหญ่ทั้งยาว วดีชอบที่สุดค่ะ”
“วดีโยกให้แรงอีก” คราแรกต่อต้าน แต่ครานี้กับลั่นปากให้หญิงสาวเร่งเร็ว ยศวดีไม่มีปฏิเสธ สองมือยันไปที่หน้าอกของชายหนุ่มจากนั้นก็ยกสะโพกขึ้นลงเร็วยิ่งกว่าสาวละติน น้ำคาวรักของหญิงสาวหลั่งไหลออกมามากมาย เกมรักที่ตอบโต้กันเป็นไปได้อย่างเผ็ดร้อน
คณิตศรไม่ได้นึกถึงขวัญดาวเมียรักเลยด้วยซ้ำไป ความหลงไปกับเกมตัณหากลับ ทำเหมือนคนตายอดตายอยากไม่ได้รับความสุขในรสเพศมานานแสนนาน
มือหนาใหญ่ของเขาจับรั้งส่งสายตาให้ยศวดีว่าเปลี่ยนท่า วัวเคยขาม้าเคยขี่รีบลุกขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องรอช้าถอดเสื้อผ้าที่นุ่งออก และคลานเข่ารอท่า
ยศวดีหันมายั่ว เธอกัดริมฝีปากนิด ๆ และมองเขาอย่างเย้า คณิตศรกระโดดเข้าไปขย้ำ จับลากดึงเธอลงมาข้างเตียง จับจ่อแท่งบุรุษเข้าไปในช่องทางที่เพิ่งออกมา
หญิงสาวขยับส่ายสะโพกแบบยั่วมาก และส่งเสียงซี้ด
ชอบมากออกมาแบบไม่หยุด
สวบ... พรวด... ปึก...
“โอ้ว...” ช่องทางน้อย ๆ ที่ขมิบเก่งตอดรัดหัวหยักจนแทบพ่าย คณิตศรไม่รีรออีกต่อไป จัดการส่งกระแทกใส่แรงกระทั้นสะบั้นสะโพกสอบใส่ยศวดีอย่างไม่ห่าง
เธอถึงกับร้องโหยหวนจวนเจียนจะขาดใจ ช่างสาสมใจกับแรงบดโยก เอวสาวส่ายสั่น หยันสะโพก บางคราวก็สวนรับแบบเป็นจังหวะเดียวกัน
สองมือของเขายังกอบกุมสองเต้าพลางบีบเคล้น ท่อนล่างยังสาดใส่แทงกระหน่ำความสุขจ่อรวมอยู่ที่ปลายหัว
“เสียวคะ ศร วดีเสียว แรงอีกค่ะ แรง ๆ” ยศวดีเร่งเร้า ร่างกายสั่นสะเทิ้น อาการร่านสุขกระสันแสดงออกเพื่อปลุกพลังกามในตัวของคู่ขา
ตับ ตับ ตับ... แรงอัดโยกตอกเต็มกำลัง
“อ้าย” ยศวดีกรีดร้องเสียงดัง ร่องสาวสั่นระริก สุขสมพ่ายแพ้ให้กับแท่งแข็งของคณิตศร แต่สะโพกมนยังเด้งตามติดแท่งกลมมนอย่างไม่ยั้ง
“อ้าก...” คณิตศรคำรามส่ง ช่องทางรักของยศวดีที่บีบเค้น เขาเสียวสุด ๆ ชายหนุ่มพุ่งตัวแข็งเข้าไปข้างหน้า ลาวากามที่ถูกกักเก็บเอาไว้ พ่นสาดเข้าไปในตัวของยศวดี เธอกระตุกเกร็งแล้วล้มลง โดยมีร่างของคณิตศรตามไปติด ๆ
“ศรขา วดีมีความสุขจริง ๆ ค่ะ” ใช้วาจาอ้อนออด
เขาทิ้งตัวลงไปนอนแผ่ข้างล่าง ก่อนจะหลับตาลงอย่างอ่อนแรง ยศวดีหมุนตัวขึ้นมาก่ายกอด หอมแก้มสาก ๆ ของเขาอย่างแสนรัก หมายมุ่งจะมัดใจให้เขาระเริงสุขอยู่กับตนเอง โดยไม่ต้องสนใจใครหน้าไหน แม้กระทั่งเมียที่นอนป่วยพะงาบ ๆ อยู่ที่โรงพยาบาล
วันที่ขวัญดาวออกจากโรงพยาบาล
วิทวัสรับอาสามาส่งเธอที่บ้าน ตลอดเวลาที่นอนรักษาตัวไร้เงาของสามี
‘เขาจะใจร้ายเกินไปแล้ว’ ขวัญดาวได้แต่ตัดพ้อ
ใบหน้าหวานพยายามทำใจเต็มที่ เรื่องมันเกิดขึ้นทั้งหมดเป็นกรรมเก่า หญิงสาวต้องยอมรับมันให้ได้
เมื่อรถจอดเทียบหน้าบ้าน ขวัญดาวตั้งใจจะไปสะสางกับคนใหม่ให้รู้เรื่อง อยากจะกินกันก็ได้ แต่ต้องไปกินกันที่อื่น
ทุกสายตามองตามนายหญิงของบ้านที่ก้าวขึ้นไปด้านบนอย่างเป็นห่วง
แก้วตารีบวิ่งเข้าไปหาป้าวิยะดา “ทำอย่างไรดี”
“เดี๋ยวป้าไปดูเอง แก้วตาเอ็งเอาของคุณขวัญลงจากรถของคุณทนายด้วย”
“จ้ะป้า”
ป้าวิยะดารีบเดินตามหลังนายสาวไปห่าง ๆ
เมื่อขวัญดาวมาถึงที่ห้องนอนของตัวเอง เธอก็พบยศวดี ที่นั่งรออยู่บนเตียง ขวัญดาวใช้สายตามองแล้ว แม่ผู้หญิงคนนี้ได้เข้ามายึดห้องนอนที่เป็นเรือนหอของเธอแล้ว แล้วยังได้ขนของใช้ส่วนตัวเข้ามาอยู่ในห้องนี้อีกด้วย ห้องนอนที่เธออยู่กับคณิตศรมาหลายปี
ใบหน้าของขวัญดาวเศร้าหนัก มองอย่างเจ็บปวด เธอกล่าวออกมาเสียงเย็น
“มันจะมากไปแล้วนะ” อารมณ์ที่คิดว่าจะสกัดกลั้นเอาไว้อยู่ กลับทำไม่ได้ ขวัญดาวพุ่งเข้าไปหายศวดีที่ในทันที
“ว้าย”
ทว่าขวัญดาวกลับถูกวิทวัสรั้งไว้
“ขวัญอย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ”
“แต่พี่ดูมันสิคะ” เธอตัวสั่น น้ำตาไหลพราก ๆ ใบหน้าที่เพิ่งฟื้นไข้แทบจะไม่มีสีเลือด แม้จะโกรธจนตัวชาดิก
ยศวดียิ้มเยาะ มองเหยียด ถือว่าตอนนี้คณิตศรเลือกตัวเอง ได้เดินเข้ามาใกล้ด้วยท่าทางหยิ่งผยอง ใบหน้าที่ประกาศว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ และทำทุกอย่างสำเร็จ ยศวดีได้ของทุกอย่างที่เป็นของขวัญดาวแล้ว เช่นนั้นคนอย่างเธอก็ไม่ควรกลัวอะไรอีกต่อไป
วิทวัส และป้าวิยะดามองยศวดีอย่างสมเพช
“อยากได้ของของคนอื่นจนตัวชา”
“ถ้าของของคนอื่นไม่เล่นด้วย ฉันก็ไม่อยากจะเอา”
“หน้าด้าน ไร้ยางอาย”
“จะว่าอะไรก็ว่าไปเถอะ” ยิ้มหยักและเหยียดมุมปาก
วิทวัสมองยศวดีจ้องแข็ง “นี่คุณ ไม่กลัวโดนเมียหลวงฟ้องกลับหรือไง ข้อหานี้ ทำให้คุณหมดตัวได้เหมือนกันนะ” วิทวัสเป็นคนออกหน้าแทน คนหน้าด้านแบบนี้ต้องเจอเขา ทนายหนุ่มเอาตัวเองเข้าไปกันขวัญดาวเอาไว้ และผลักเธอให้ไปยืนอยู่ด้านหลัง
“ก็เอาสิคะ คุณทนายขา เชิญไปฟ้องซิ… ถ้าไม่กลัวเสียชื่อทนายดังละก็”
ประโยคนั้นทำให้วิทวัสหยุดชะงัก หัวคิ้วเหยียดขมวดจนขึ้นเป็นเส้น “ทำไมผมต้องกลัว ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเหมือนคุณ”
- ผู้เขียน
