“ว้าย! นี่ศรคะ เมียคุณกำลังเป็นบ้าค่ะ” กล่าวหาใส่ความ และยังช่วยดันร่างของขวัญดาวที่กำลังคลั่ง แต่แรงมือน้อย ๆ นั้นก็หนักไม่ใช่เล่น ฟาดโดนตัวโดนแขนของยศวดีไปหลายหมัด
ยศวดีจึงรีบผละออกห่าง เมื่อเห็นว่าขวัญดาวพุ่งเข้ามา แบบหมาบ้า
“ช่วยด้วย ใครอยู่แถวนี้ ช่วยหน่อย คุณศรคะ ระวังค่ะ” พลางส่งเสียงร้องห้าม แต่เหมือนไม่มีใครได้ยิน
คณิตศรยกมือขึ้นปัดป้อง พยายามยื้อยุดจับข้อมือและลำแขนของขวัญดาวเอาไว้ ทว่าฝ่ามือเรียวของขวัญดาวก็ยังฟาดลงมาบนใบหน้าของเขาอีกพร้อมกับคมเล็บ จนคณิตศรรู้สึกแสบร้อนไปหมด
“เมียคุณนี่เป็นหมาบ้าจริง ๆ” ยศวดีใส่ไฟ
“หยุดนะขวัญ นี่... คุณกำลังจะเป็นหมาบ้า” คณิตศรหมดความอดทน โหมรัดรอบตัวของขวัญดาว คว้าข้อมือเรียวไว้แล้วกอดแน่น ขวัญดาวก็ยังคงดิ้นรนเพื่อหลุดรอด
“คุณตอบฉันมาสิ ว่าคุณต้องการแบบนั้น และตอนนี้คุณก็อยากให้ฉันเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เหรอ” เธอแผดเสียง ทั้งตัวแดงก่ำ ร่างเล็ก ๆ สั่นจนสะท้าน ริมฝีปากขบกระทบกัน พยายามข่มความโกรธที่พุ่งสูง
คณิตศรก็ไม่เคยเห็นความโกรธเกรี้ยวเช่นนี้ของภรรยามาก่อน จึงทำให้เขาอึ้งไปชั่วขณะ
ปึก... ข้อศอกน้อย ๆ ทิ่มแทงลงไปที่หน้าท้องของเขาอีกที และเธอยังกระทืบเท้าไปบนหลังเท้าของเขาด้วย
“โอ้ย!” คณิตศรอุทานดัง ทั้งจุกทั้งเจ็บ และยังมีความเจ็บแสบที่ผิวหนังหลุดลอก
เขาโมโหที่เธอไม่ยอมหยุด คณิตศรจึงโต้ตอบกลับไป
“คุณมันบ้า เลิกทำตัวแบบนี้ได้แล้ว งี่เง่า ไร้สมอง วดีเธอเป็นเพื่อนผม”
คำด่าที่ไม่เคยคิดสาดใส่อีกคนมาก่อนได้หลุดออก ซึ่งมันทำให้คนที่เคยรักกันดี เข้าใจกันดี ตะลึงค้าง ขวัญดาวนิ่งไปประหนึ่งร่างกายถูกยาพิษแล่นเข้าสู่ภายในอย่างรวดเร็ว พิษร้ายได้ซึมเข้าสู่หัวใจที่บอบบางอย่างจัง
เธอหยุดการกระทำ หยุดทุกการเคลื่อนไหว ร่างกายแข็งค้างเหมือนถูกสาป
เขาหันมาคว้าข้อแขนของเธอเอาไว้อีกที
“หยุดบ้า และคิดได้แล้วหรือ” เสียงเข้มเอ่ยถาม นั่นเป็นการตอกย้ำให้ใจดวงหนึ่งแตกสลายลงไปเพราะการหักหลังกันซึ่งหน้า ขวัญดาวหน้าถอดสีก้มมองไปที่แขนที่ไร้อิสรภาพ
“ปล่อย!” เธอบอกเสียงเย็นแผ่วเบา
ทว่าคณิตศรกลับทำไม่ได้ยิน
“อย่ามากล่าวหาและว่าคนอื่น ทั้งที่คุณก็ไม่ได้ดีไปกว่าใคร” สายตาแข็งกร้าวยังจ้องสบตากกับภรรยา
ขวัญดาวได้ยิน และมองที่กลีบปากของคณิตศรที่อ้าปากพูดพะงาบ ๆ ขวัญดาวทั้งเจ็บ ทั้งผิดหวัง และมีความสับสนวิ่งวนอยู่ในหัว
ขวัญดาวคิ้วขมวดผูกปมถามกลับเมื่อย้อนคิดตามคำพูดของสามี “คุณจะพูดอะไรของคุณ”
“ฮึ...” มีเพียงเสียงดังในลำคอ และฝ่ามือที่จับข้อมือเรียวอยู่กดบีบแรงขึ้น
“ปล่อย” ขวัญดาวหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บ หญิงสาวบิดข้อมือ เธอมองคณิตศรด้วยสายตามีเยื่อใย หากแต่ประกายตาของเขานั้นกลับไร้ซึ่งความอ่อนโยนสำหรับเธออีกต่อไปแล้ว
“ปล่อยมือขวัญ ขวัญเจ็บนะ” เมื่อทำอะไรสามีไม่ได้ จึงออกแรงสะบัด แต่เขาก็ยังคงออกแรงบีบแรงขึ้น จนขวัญดาวรู้สึกเจ็บชาและอ่อนแรงลง
“ผลักไปสิคะศร เมียคุณมันบ้า” ยศวดีส่งยุ
คณิตศรสะบัดมือออกจากแขนของขวัญดาว และผลักเธอกระเด็นอย่างไม่ปรานี
“อุก” ขวัญดาวลงไปนั่งเจ็บจุกอยู่บนพื้น ร้าวไปทั้งก้นกบ ร่างเซล้มลงไปนอนกับพื้น แต่เธอก็รีบพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ตลอดเวลาสายตาของขวัญดาวไม่อาจละจากใบหน้าของคณิตศรได้ เธอส่ายหน้า และมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ น้ำตาเริ่มเอ่อท่วมและไหลรินอย่างกลั้นไม่อยู่
“เจ็บไหมคะศร” ยศวดีหน้าตื่นรีบเข้าไปสอบถาม และก้มมองสำรวจตรวจดูคณิตศรตามแผลที่มีเลือดออก
“ตายแล้ว ศรจะเป็นบาดทะยักไหมเนี่ย”
คณิตศรเองก็ไม่คิดปฏิเสธ ปล่อยให้ผู้หญิงซึ่งเป็นคนนอกได้สำรวจจนพอใจ
ภาพนั้นเป็นภาพบาดตาบาดใจขวัญดาวเป็นอย่างมาก เธอจึงดันตัวลุกขึ้น และวิ่งลงบันได เพื่อจะไปให้ไกลจากภาพนั้น ทว่าร่างกายและหัวใจที่เจ็บปวดทำให้แข้งขาของเธออ่อนแรงจนแทบจะยืนและวิ่งไม่ไหว มือที่จับราวดันพลาด ร่างเล็ก ๆ ของขวัญดาวพลัดตกบันไดร่วงหล่นลงไปข้างล่าง
“ว้าย... กรี๊ด!” ขวัญดาวกรีดร้องด้วยความตกใจ ร่างเล็กร่วงกระแทกกับขั้นบันไดครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะพับลงไปนอนดังแอ๊ก
“ขวัญ!” คณิตศรตกใจมาก เขารีบวิ่งตามลงมาดู
ร่างของขวัญดาวได้คุดคู้งอตัวด้วยความเจ็บอยู่บนพื้น ใต้ร่างบางนั้นเต็มไปด้วยเลือด ทั้งคณิตศรและยศวดีถึงกับหยุดชะงัก เมื่อเห็นของเหลวสีแดงสดไหลบ่าออกมาจากร่างกายของขวัญดาวอย่างรวดเร็ว และกำลังนองอยู่เต็มพื้น
“เลือดค่ะเลือด” ยศวดีรีบยกมือขึ้นปิดจมูก แล้วถอยหลังออกห่าง
คณิตศรหน้าถอดสี แข้งขาสั่น เหงื่อกาฬผุดทุกรูขุมขน ภาพเหตุการณ์ฝังใจหลั่งไหลเข้ามา อุบัติเหตุที่ทำให้เขาต้องสูญเสียพ่อแม่ไปพร้อมกันครั้งนั้น!
มือหนารีบคว้าราวบันไดเพื่อเป็นหลักยึด สมองมึนและตื้อจนไม่สามารถประคองตัวยืนตรงเองได้
“ศรคะ คุณเป็นอะไรคะ” ยศวดีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นอาการผิดปกติของเขา
“ผม ผม ผม เห็นเลือดไม่ได้”
“ว้าย!” เขาคอพับคออ่อน ยศวดีรีบโอบประคองร่างหนาไว้แนบแน่น โดยที่หล่อนไม่ได้สนใจขวัญดาวที่ยังคงนอนคุดคู้อยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดทรมาน