เถื่อน

ซีรีส์เถื่อน เล่ม 1 เถื่อนรักเล่ห์ทมิฬ   “เรียบร้อยแล้วครับนาย ผมจับตัวคุณหยาดพิรุณมาได้แล้วครับ”    กริชค้อมศีรษะให้ผู้เป็นนายเมื่อวางร่างอวบอัดแต่แสนน่ารักลงบนเตียงแข็งๆ ในกระท่อมกลางป่าที่สะดวกสบายและมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน    “ยัยอ้วนนี่นะเหรอหยาดพิรุณ แกจับมาไม่ผิดตัวแน่นะ” เมฆาถามอย่างคลางแคลงใจ ถึงแม้จะคลับคล้ายคลับคลา แต่คนในรูปก็หุ่นดีกว่านี้นี่นา อาจเพราะผมที่หลุดลุ่ยปรกหน้าทำให้เขาไม่แน่ใจนัก    “ถูกคนแน่นอนครับนาย ผมสืบรู้มาว่าคุณหยาดพิรุณจะแต่งงานกับเสี่ยไกรวันนี้ ผมตามเรื่องมาหลายวัน” กริชรายงานอย่างแข็งขัน    “หรือว่ายัยอ้วนนี่จะมีความสุขที่เลิกกับน้องชายของฉันได้สำเร็จ เลยกินเอากินเอาจนน้ำหนักขึ้น มีน้ำมีนวลขนาดนี้ เหอะ! มีความสุขจริงนะ งั้นนายไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะจัดการกับยัยนี่เอง”    เมฆามองร่างอวบในชุดเจ้าสาวตาวาว กริชจึงล่าถอยออกมา ยังนึกไม่ออกว่าเจ้านายจะทำยังไงกับคนที่นอนสลบไสลไม่ได้สติแบบนี้    “ฉันไม่ได้พิศวาสเธอหรอกนะ เพราะคงผ่านผู้ชายมาเยอะ แต่เห็นขาวๆ อวบๆ ขอลองหน่อยแล้วกัน”    คนไม่เคยสนใจไยดีผู้หญิงคนไหนพลิกร่างอวบให้นอนหงาย เพราะเมื่อครู่ผมปิดหน้าของเธออยู่ พอได้เห็นใบหน้างดงามอ่อนเยาว์ของคนที่สลบไสลไม่ได้สติ เขาถึงกับตกตะลึง เขาอยากเห็นดวงตาของเธอนักว่าจะน่ามองเหมือนหน้าหรือเปล่า    ยอมรับว่าถึงจะอวบ แต่ก็ใส่ชุดเจ้าสาวได้สวยมาก ผมที่ยุ่งเหยิงระมาปกปิดใบหน้านั่นก็ทำให้เธอน่ามองมากกว่าจะทำให้รำคาญตา    “บ้าหรือไงไอ้เมฆ จะไปหลงเสน่ห์ยัยนี่ไม่ได้ ถึงจะดูน่ารักก็เถอะ” เขาดุด่าตัวเอง แอบหอมแก้มป่องๆ นั้นฟอดหนึ่ง ถึงจะเหนียวๆ แต่แก้มหอมชะมัด    เมฆาเริ่มกระชากชุดเจ้าสาวของเธอออกอย่างไม่ปรานีปราศรัย เหตุใดเขาจะต้องอ่อนโยนกับคนที่ทำร้ายน้องชายเขาจนตายด้วยเล่า    “ถึงจะอ้วนไปหน่อย แต่ขาวอวบมีสัดส่วน” เขาวิพากษ์วิจารณ์เมื่อปลดชุดเจ้าสาวของเธอออก หญิงสาวมีอกอวบอิ่ม ยอดอกสีชมพูนั่นก็อีก เขาอยากจะดูดดึงทึ้งเพื่อชิมความหวานนัก แล้วเอวคอดนั้นรับกับสะโพกผาย เธอเป็นคนที่มีสะโพกที่อวบใหญ่สมตัว หน้าท้องแม้ไม่ได้แบนราบเหมือนพวกผู้หญิงผอมๆ กินน้อยเพราะกลัวอ้วน แต่ก็เรียบไม่เผละจนน่าเกลียด ขานั้นเนียนนุ่ม แม้จะดูอวบไปหน่อย ถ้าผู้ชายคนไหนมองเมินคงมีความผิดปกติแน่ๆ ก็ขาเธอไม่ได้เพรียวลม แต่มีน้ำมีนวลน่าขยำ ใจจริงเขาก็ชอบผู้หญิงหุ่นแบบเธอนี่แหละ กอดแล้วอุ่นดี หน้าตาก็น่ารัก เมฆาเริ่มใจแกว่งเมื่อสำรวจร่างงาม    เท้าเล็กๆ นั่นอีก ผู้หญิงบ้าอะไรเท้าสวย เขาสะบัดศีรษะไปมา ขับไล่ความบ้าบอในความคิดของตัวเอง เขาจะต้องไม่ชื่นชมยัยผู้หญิงมากตัณหา ฆาตกรตัวร้ายที่สะบั้นรักน้องชายแล้วหนีไปแต่งงานกับชายอื่น    แล้วนี่คงกินอิ่มหมีพีมันล่ะสิ ถึงได้อวบขนาดนี้ มีความสุขจริงนะ ต่อไปนี้ฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่านรกมีจริง ยัยผู้หญิงเจ้าเล่ห์ ยัยมารจิ้งจอก    เมฆาแยกขาอวบของคนที่นอนหลับไม่รู้สึกตัวออกจากกันอย่างไม่ปรานี ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกจากกันด้วยดวงตาวาววับประดุจดั่งเพชฌฆาต ก่อนจะรูดไล้แก่นกายไปมาแล้วเกลี่ยไปกับกลีบผกากรองแสนสวย เขาไม่เล้าโลมไม่อะไรทั้งนั้น ผู้หญิงคนนี้จะต้องตื่นมาพบกับความอับอายให้สาสมกับสิ่งที่เจ้าหล่อนทำเอาไว้กับน้องชายคนเดียวของเขาที่จากโลกนี้ไปแล้ว    ความแค้นเคืองทำให้เมฆาดันร่างแกร่งเข้าไปในซอกทางรักของหญิงสาวอย่างไม่ปรานี เขาครางอูวว์... เมื่อความคับแน่นบีบรัดเขาทุกทิศทาง    เป็นไปไม่ได้ ยัยอวบนี่ยังบริสุทธิ์อยู่หรือไง หรือไปทำรีแพร์ช่องคลอดมา!!!    “อื้อ... จะ... เจ็บ” ร่างอวบที่สลบไปด้วยยานอนหลับค่อยๆ ปรือตาขึ้นด้วยความเจ็บร้าวกลางกาย เธอกะพริบตาปริบๆ ด้วยความง่วงงุน ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นใบหน้าถมึงทึงกำลังมองเธออยู่ และร่างใหญ่โตของเขาก็คร่อมทับร่างกายของเธออยู่    “กรี๊ดดด... อุ๊บ!”    “อย่าส่งเสียง”    เขารีบตะครุบปิดปากเธอเอาไว้ เพราะการขยับที่รวดเร็วและไม่ได้ยั้งคิดทำให้เขาล้มตัวลงไปเต็มแรง เยื่อพรหมจรรย์ที่ขัดขวางการล่วงล้ำถูกทะลวงจนขาดสะบั้นลงทันที คราวนี้เมฆาเบิกตากว้าง รู้ในทันทีว่าไม่ใช่รีแพร์กระชับช่องคลอดหรืออะไรทั้งนั้น แต่เธอยังบริสุทธิ์อยู่ เป็นไปได้ยังไง เขาถามตัวเองด้วยความงุนงง เหมือนโดนค้อนทุบหัว แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะคิดอะไรมาก เมื่อคนที่โดนเขาปิดปากเอาไว้กรีดร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอ    “ปัดโธ่โว้ย! จะร้องทำไมนี่ เดี๋ยวฆ่าโหดหมกป่าเลย” เขาตวาดเสียงดังเมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่กรีดร้อง เลื่อนมือออกมาจะเอ่ยถามอะไรไม่ได้สักอย่าง เธอเอาแต่ร้องโวยวายท่าเดียว    หยาดทิพย์ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ หวาดกลัวสุดหัวใจ สิ่งที่หวงแหนเอาไว้ให้คนที่รักถูกทำลายลงอย่างโหดร้ายด้วยเงื้อมมือของใครก็ไม่รู้ที่เธอไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ แถมเธอยังไม่รู้ด้วยว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เธอคงโดนลักพาตัวมาจากงานแต่งงานเป็นแน่แท้ เพราะจำได้ว่าเธอกำลังเข้าพิธีแต่งงานกับเสี่ยไกรแทนพี่สาวที่หนีหายไปไหนแล้วก็ไม่มีใครรู้    “ถ้าไม่ร้อง ไม่โวยวายจะปล่อยเข้าใจไหม” เขาขู่ แม้จะสงสารก็ตามที ยิ่งได้สบตาหวานหยด หวาดหวั่นของเธอ หัวใจเขาก็แกว่งไปแกว่งมาอย่างประหลาด    เธอรีบพยักหน้ารับทันทีเมื่อเขาพูดแบบนั้น เมฆาจึงยอมปล่อยมือจากปากของเธอ คนที่เอาแต่ร้องไห้ กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้เพราะเจ็บร้าวไปหมด    “ปล่อยฉันไปเถอะนะ จะเรียกค่าไถ่เท่าไหร่จะให้พ่อโอนมาให้”    เธอรู้ว่าที่บ้านมีหนี้สินมากมาย บิดาไม่มีเงินหรอก แต่คงขอเสี่ยไกรได้ เพราะอย่างไรเธอก็ต้องแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว พ่อกับแม่คงทำทุกวิถีทางที่จะช่วยเธอ หญิงสาวปลอบใจตัวเอง เพราะไม่ใช่ลูกรักจึงไม่แน่ใจอยู่เหมือนกันว่าจะมีใครยอมช่วย แล้วสิ่งมีค่าของเธอก็สูญเสียให้โจรที่ลักพาตัวไปแล้ว แบบนี้เธอจะมีค่าอะไรอีก    “ชื่ออะไร” เขาถามแข็งๆ พยายามไม่ขยับกาย ทั้งๆ ที่อยากจะขยับใจจะขาด    “ชะ... ชื่อหยาดทิพย์ค่ะ จะ... จะปล่อยฉันไปได้หรือยัง”    “บัดซบเอ๊ย!” เมฆาสบถลั่น หยาดทิพย์สะดุ้งหวาดกลัวจนตัวสั่น ไอ้กริชมันไปจับหยาดทิพย์มาได้ไง เขาจะแก้แค้นหยาดพิรุณ แต่เอ๊ะ! ชื่อคล้ายกัน หน้าตาคล้ายกัน เป็นอะไรกัน    “เป็นอะไรกับหยาดพิรุณ” เขาถามเสียงแข็งดังเดิม กลั้นอารมณ์หื่นกระหายในตัวเอาไว้    “ปะ... เป็นน้องสาวพี่หยาด ปล่อยหนูเล็กไปเถอะนะ หนูเล็กขอร้อง” เธอยกมือขึ้นไหว้เขาปลกๆ เริ่มจะร้องไห้อีกแล้ว เพราะเวลาเขาขยับไปมาเหมือนครุ่นคิด ร่างกายที่สอดประสานกันอยู่ก่อเกิดความรู้สึกแปลกๆ    “น้องสาวเหรอ...” เขาลากเสียงยียวน ชะโงกหน้าที่มอง เข้าใจทันทีว่าเป็นฝาแฝดกัน แต่น้องสาวน่ารัก พี่สาวสวยกว่า แต่เขาแพ้ผู้หญิงน่ารัก    “ปล่อย อ๊ายย...” หยาดทิพย์ร้องเสียงหลงเมื่อคนเหนือร่างไม่คิดจะปล่อย แถมยังเริ่มโยกกาย    “ปล่อยให้โง่เหรอ มันเข้าไปถึงขนาดนี้แล้ว” เขาหมายถึงที่ตัวเองสอดประสานร่างกายกับเธออยู่ขณะนี้    “อื้อ... ไม่เอา”    “เอาไม่เอาก็เอากันอยู่นี่แหละแม่คุณ ทำใจเถอะ เดี๋ยวก็เสร็จ”    เหมือนเป็นคำปลอบใจจากคนเถื่อนๆ อย่างเขา แล้วเมฆาก็ก้มลงดูดปากรูปกระจับแสนสวยเพื่อปิดเสียงประท้วง ก่อนจะกระแทกกายเข้าออกในโพรงนุ่มอย่างดุเดือด ถึงแม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เขาก็ชอบมีเซ็กซ์แบบดิบเถื่อน จะให้ทะนุถนอมเขาทำไม่เป็นหรอกนะ เธอซวยเองที่โดนจับตัวมา เรื่องที่เธอแต่งงานกับเสี่ยไกรอะไรนั่น เขาค่อยสอบสวนหลังจากนี้    “โอ้ว... แน่นฉิบ ตอดรัดดีเหลือเกิน แบบนั้นล่ะ”    เขาพูดเสียงหอบเมื่อเธอยกสะโพกขึ้นรับการกระแทกกระทั้นของเขาอย่างเผลอไผล เมฆาคำรามเสียงลั่นเมื่อเขาปลดปล่อยหมดเนื้อหมดตัวในเครื่องป้องกันที่สวมใส่ในคราแรก เพราะกลัวติดโรคจากผู้หญิงสำส่อน แต่ที่ไหนได้ เธอยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง คราวหน้าเขาจะเขวี้ยงกล่องถุงยางอนามัยทิ้งให้หมด ไม่เชื่อก็คอยดู