จ้าวเทียนอี้ ตำนานรักพันปี

ตอนที่ 21 จางลี่เซียน/2

พระราชวังต้าหมิงกง

ณ ห้องทรงงาน

ฎีกามากมายวางซ้อนกันและเรียงรายอยู่บนโต๊ะทรงงานขององค์รัชทายาทหลี่หลงจี ซึ่งบัดนี้กำลังสำเร็จราชการแทนพระบิดาที่เพิ่งประกาศสละราชย์สมบัติมอบให้พระองค์ปกครองแผ่นดินอันยิ่งใหญ่ผืนนี้ต่อไป พระเนตรดำยาวรีทรงอ่านอักษรในฎีกาทุกตัวทุกฉบับ ซึ่งบอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปของแผ่นดินในยุคอดีตฮ่องเต้ถังจงจงผู้อ่อนแอจนมาถึงรัชสมัยแผ่นดินของพระบิดาและกำลังจะมาถึงรัชสมัยของพระองค์

“เพียงแค่ไม่กี่ปีนับจากพระอัยยิกาบูเช็กเทียนคืนราชสมบัติให้พระปิตุลาถังจงจง ทั่วทั้งแผ่นดินรวมไปถึงราชสำนักทั้งวังหน้าและวังหลังวุ่นวายแย่งชิงอำนาจเพื่อขึ้นมาเป็นใหญ่กันทั้งนั้น มีแต่พวกกระหายอำนาจอยากเป็นใหญ่จนไม่สนใจว่าต้าถังจะเป็นอย่างไร ช่างน่าละอายสิ้นดี หากแม้นอดีตฮ่องเต้ถังไท่จงทรงล่วงรู้จะต้องเสียพระทัยเป็นแน่แท้ ที่มีลูกหลานไม่เอาไหนปกครองแผ่นดิน ข้าจะไม่มีวันให้แผ่นดินในรัชสมัยที่ข้าปกครองเป็นเยี่ยงนั้นเด็ดขาด รัชสมัยของข้าจะต้องเจริญรุ่งเรืองหรือยิ่งกว่าอดีตฮ่องเต้ถังไท่จงให้ได้ คอยดูสิ!” พระองค์รำพึงอยู่ภายในพระทัย

ก่อนจะเห็นจินเต๋อกงกงซึ่งคอยรับใช้อดีตฮ่องเต้ถังจงจง จนมาถึงอดีตฮ่องเต้ถังรุ่ยจงพระบิดาของพระองค์มาโดยตลอด กำลังถือฎีกาฉบับใหม่นำมายื่นตรงหน้าพระพักตร์

“กราบทูลองค์ชาย นี่คือรายชื่อของหญิงงามที่ถูกคัดเลือกในรอบสุด ท้ายเพื่อให้ทอดพระเนตรว่าหญิงใดจะได้ขึ้นรั้งตำแหน่งฮองเฮา โดยผ่านการเห็นชอบจากท่านอัครเสนาบดีเว่ยเฟยหลง ท่านเสนาบดีหลออี้ซาน ท่านเสนาบดีซุนเหยียนเหว่ย และท่านเสนาบดีหวังเหวินเป่าเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

รายงานจากจินเต๋อทำให้องค์รัชทายาทส่ายพระพักตร์ไปมาด้วยรู้สึกไม่พึงพอพระทัยอย่างยิ่งยวดที่กำลังถูกขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทั้งสี่กำลังก้าวก่ายและวุ่นวายเรื่องส่วนพระองค์ แม้จะล่วงรู้ว่านี่คือกฎมณเฑียรบาลสืบสานต่อมาตั้งแต่โบราณแต่พระองค์ก็ไม่เคยชอบใจวิธีการเช่นนี้แม้แต่น้อย

พระหัตถ์หนาหยิบฎีกาจากกงกงผู้ซื่อสัตย์ก่อนจะอ่านรายชื่อหญิงงามที่ผ่านการคัดเลือกเพื่อจะมาเป็นฮองเฮาของพระองค์ แต่ละรายชื่อล้วนแล้วแต่เป็นบุตรีหรือญาติทางฝ่ายฮูหยินจากเหล่าเสนาบดีทั้งสี่ด้วยกันทั้งสิ้น

“มีแต่รายชื่อลูกขุนนางฝ่ายเสนาบดีหรือทางฝ่ายฮูหยินที่เป็นเครือญาติกันทั้งนั้น พวกหวงแหนอำนาจกลัวไม่ได้เป็นใหญ่และกุมอำนาจทางฝ่ายในหรืออย่างไร ถึงรวบรัดตัดตอนต้องการให้ข้าคัดเลือกคนของพวกเสนาบดีเหล่านั้นยิ่งนัก หรือเจ้าว่าอย่างไรจินเต๋อ!!!” ประโยคสุดท้ายหันไปรับสั่งกับกงกงคนสนิท เล่นเอาคนถูกถามหนาวๆ ร้อนๆ เลยทีเดียว มิรู้ว่าองค์รัชทายาทจะทรงมาพระอารมณ์ไหน

“อะ... เอ่อ... กระหม่อมคิดว่าเรื่องฝ่ายในนี้ถือหลักปฏิบัติมาตั้งแต่โบราณแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ อีกทั้งแต่ไหนแต่ไรมาองค์รัชทายาทจะทรงมีพระชายาก่อนขึ้นครองราชย์อยู่ก่อนแล้ว จึงมิเป็นการยากที่จะสถาปนาผู้ใดขึ้นเป็นฮองเฮา แต่พระองค์ยังไม่ทรงยอมมีพระชายาเสียที ความวุ่นวายจึงบังเกิดด้วยประการฉะนี้ล่ะพ่ะย่ะค่ะ” จินเต๋อกราบทูลอธิบายเป็นเหตุให้องค์รัชทายาทโยนฎีกาฉบับดังกล่าวที่กำลังถืออยู่ในพระหัตถ์ลงบนโต๊ะทรงงานทันที

“โครม!!!”

“ถ้าเช่นนั้นการที่ข้าไม่มีพระชายาเป็นตัวเป็นตนก็เป็นความผิดของข้ากระนั้นสิจินเต๋อ!!!” พระองค์รับสั่งด้วยสุรเสียงเข้ม พระเนตรเริ่มดุดันขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เล่นเอากงกงวัยกลางคนถึงกับลนลานทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาเลยทีเดียว

“กระหม่อมสมควรตายพ่ะย่ะค่ะองค์ชาย ได้โปรดให้อภัยด้วยเถิด แต่ที่กราบทูลออกไปนั้นล้วนเป็นห่วงพระองค์จากใจจริงของกระหม่อมเป็นยิ่งนัก จริงอยู่ที่หลายปีมานี้ทรงทุ่มเทและนำกองกำลังทหารเพื่อปกป้องแผ่นดินต้าถังและอดีตฮ่องเต้มาโดยตลอด จนมิได้คิดถึงเรื่องการมีพระชายา แต่ตอนนี้พระองค์กำลังจะเสด็จขึ้นครองราชย์แล้ว และต่อไปจะต้องทรงมีรัชทายาทเพื่อสืบทอดราชบัลลังก์ หาไม่แล้วแผ่นดินต้าถังจะเกิดเหตุการณ์วุ่นวายตามติดมาไม่รู้จักหยุดแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ” กงกงผู้ซื่อสัตย์กราบทูลด้วยความหวังดี

“ข้าเข้าใจในสิ่งที่เจ้ากล่าวมาทั้งหมดจินเต๋อ แต่ถึงอย่างไรก็ตามเรื่องฮองเฮาข้าจะตัดสินใจภายหลัง มีบางสิ่งบางอย่างที่ข้ากำลังรอและเฝ้ารอคอยมาตลอด เมื่อใดที่ข้าล่วงรู้ว่าสิ่งที่ข้ารอคอยนั้นปรากฏ แผ่นดิน ต้าถังก็จะล่วงรู้ว่าผู้ใดคือฮองเฮาเคียงข้างกายข้าเช่นกัน” รับสั่งขององค์รัชทายาททำให้จินเต๋อยังคงสงสัยอยู่มิรู้วาย จนกระทั่งร่างของกงกงที่คอยดูแลห้องทรงงานก้าวเข้ามาในพระตำหนัก

“กราบทูลองค์ชาย ท่านแม่ทัพจ้าวเทียนอี้ขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”

สิ้นคำกราบทูลของกงกงคนดังกล่าว องค์หวงไทจื่อแปรเปลี่ยนพระพักตร์ไปทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ไปนำแม่ทัพจ้าวเข้ามาหาข้าเดี๋ยวนี้ และพวกเจ้าก็ออกไปด้วยนะ หากข้าไม่เรียกไม่ต้องเข้ามา... เข้าใจหรือไม่” รับสั่งกำชับสุรเสียงเข้ม

“พ่ะย่ะค่ะ” กงกงทั้งสองขานรับอย่างแข็งขัน พร้อมพากันล่าถอยออกไปจากพระตำหนักทรงงานอย่างรวดเร็ว

เพียงไม่นานร่างสูงใหญ่ของแม่ทัพหนุ่มลือนามแห่งต้าถังก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าพระพักตร์ขององค์รัชทายาท ท่ามกลางความดีพระทัยของพระองค์ที่ได้ทอดพระเนตรพระสหายสนิทอีกครั้ง

“ไปนานหลายเดือนเลยทีเดียวนะเทียนอี้ เป็นเช่นไรบ้าง เจ้าไปถึงดินแดนแห่งหนไหนและได้เรื่องได้ราวตามที่ข้าสั่งว่าเป็นอย่างไรบ้าง” รับส่งถามด้วยความกระวนกระวายใจเป็นยิ่งนัก

“กราบทูลองค์ชายกระหม่อมได้ทำตามพระบัญชาทุกประการแล้วพ่ะย่ะค่ะ ทุกอย่างอยู่ในรายงานของกระหม่อม ทรงทอดพระเนตรแล้วจะทรงล่วงรู้ทุกอย่าง” จ้าวเทียนอี้กล่าวพร้อมยื่นหนังสือรายงานให้แก่องค์รัชทายาทเพื่อได้ทอดพระเนตร ซึ่งพระองค์รีบรับไว้และตั้งพระทัยอ่านอย่างรวดเร็ว หากแต่รายงานนั้นมิมิข้อมูลที่พระองค์ทรงต้องการแต่อย่างใด

“นี่มันอะไรกันเทียนอี้ เรื่องที่ข้าให้เจ้าไปสืบหามิได้กล่าวไว้ในรายงานฉบับนี้แม้แต่น้อย ตกลงเรื่องมันเป็นอย่างไรกันแน่จงอธิบายให้ข้าฟังโดยเร็ว!” รับสั่งเอาแต่พระทัยอย่างเห็นได้ชัด

“กราบทูลองค์ชายเรื่องที่จะกราบทูลให้ทรงทราบยังต้องใช้เวลาสืบสาวราวเรื่องพอสมควร จึงมิอาจรายงานเป็นลายลักษณ์อักษรได้ในเวลานี้ จึงมีแต่ข่าวการรายงานอื่นๆ เพื่อให้ทรงหายพระอารมณ์ขุ่นมัวจะเป็นการดีอยู่มิใช่น้อย หากพระองค์จะทรงลงไปชมอุทยานหลวงเพื่อชมดอกโบตั๋น หรือจะทรงทบทวนเพลงดาบกับกระหม่อมก็จะเป็นการดีอยู่มิใช่น้อยพ่ะย่ะค่ะ” แม่ทัพหนุ่มกล่าวพร้อมส่งสัญญาณให้ทรงล่วงรู้ว่ามีคนแอบฟังการสนทนาระหว่างแม่ทัพใหญ่แห่งต้าถังกับองค์รัชทายาทอยู่ในขณะนี้

ข้างฝ่ายองค์รัชทายาทเมื่อเห็นพระสหายส่งสัญญาณเตือนมาเช่นนั้น ทรงล่วงรู้ได้โดยพลันพร้อมมีรับสั่งขึ้น

“ก็ดี! วันนี้ข้านั่งตรวจงานมาทั้งวัน เจ้ามาเช่นนี้ก็ดีแล้ว ไปเป็นเพื่อนข้าเดินเล่นในอุทยานหน่อยดีกว่า เราไม่ได้เดินเล่นและคุยด้วยกันมานานแล้ว อีกทั้งข้าและเจ้ามิได้เทียบฝีมือเพลงยุทธ์มาได้สักพัก ทบทวนกันหน่อยเห็นทีจะดีมิน้อยเลยทีเดียว ไปเถอะเทียนอี้” รับสั่งพร้อมลุกประทับจากพระเก้าอี้พร้อมเสด็จนำหน้าแม่ทัพหนุ่มออกจากพระตำหนักทรงงานทันที สายพระเนตรส่งสัญญาณให้แม่ทัพหนุ่มแห่งต้าถังล่วงรู้เฉพาะพระองค์และพระสหายสนิทเท่านั้น

ครั้นองค์รัชทายาทเสด็จพระดำเนินออกไปจากห้องทรงงานดังกล่าวแล้ว ร่างบางของขันทีที่ซึ่งถูกส่งมาจากอัครเสนาบดีเว่ยเฟยหลงค่อยๆ ออกจากที่หลบซ่อนหลังประตูห้องทรงงาน ก่อนจะรีบรุดติดตามองค์รัชทายาทเพื่อสืบข่าวตามที่ได้รับมอบหมายมาอย่างรวดเร็ว