จากสาวนักฆ่า มาเป็นคุณหนูจวนแม่ทัพ

ตอนที่ 3 จุดสิ้นสุดของชีวิต NC

“เด็กน้อย ฉันจะทำให้เธอรู้สึกดีจนต้องร้องขอเลยล่ะ ฉันชื่อ ไคจิ้นหยาง เรียกว่า หยางหยางก็ได้นะ โดยเฉพาะตอนที่เธอคราง” ไคจิ้นหยางเอ่ยเสียงแหบพร่า ร่างบางตรงหน้าช่างยั่วยวนเขาเหลือเกิน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามาเป็น ‘แขก’ ในพิธีจบการศึกษาแบบนี้ แต่เด็กสาวที่อยู่ใต้ร่างเขาตอนนี้ต้องยอมรับว่าเธออยู่อันดับต้นๆ ของเด็กฝึกจริงๆ ทั้งหน้าตา ทั้งความสามารถ แค่คิดเขาก็คึกสุดๆ

เมื่อพูดจบไคจิ้นหยางก็จูบลงที่ริมฝีปากอิ่มทันที ก่อนจะส่งลิ้นเรียวทำหน้าที่ไล่ต้อนชิมน้ำหวานอย่างเอาแต่ใจ แม้ลิ้นเล็กจะเงอะงะไปบ้างแต่ก็เรียกได้ว่าให้ความรู้สึก ‘สดใหม่’ เป็นอย่างดี

“อื้มมม….อื้อ” ด้วยฤทธิ์ของยาที่ได้รับมา บวกกับการโดนคนตรงหน้ากระตุ้น ทำให้สติของเยว่กวางขาดสะบั้น เธอได้แต่ปล่อยตัวไปกับสัมผัสของคนด้านบน

เห็นอีกฝ่ายคล้อยตามตนแบบนี้ ไคจิ้นหยางจึงปล่อยมือเล็กที่ตนจับไว้ เลื่อนลงมาบีบคลึงเจ้าซาลาเปาคู่โต ลิ้นร้อนไล่ชิมทั้งสองเต้าอย่างแข็งขัน เรียกเสียงครางหวานจนแก่นกายของตนเริ่มจะแข็งขืนจนปวดหนึบ เสื้อผ้าที่ดูเกะกะของทั้งสองหลุดรุ่ยลงไปกองอยู่ด้านข้าง ก่อนคนตัวโตจะไล่ชิมลงไปจนถึงดอกไม้สีสวยที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวานน่าลิ้มลอง

เฮือก “อ๊ะ อ๊าาา”

เยว่กวางสะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ๆ ก็ถูกฉกชิมลงมายังส่วนอ่อนไหวที่สุดของเธอ ริมฝีปากบางเผยอส่งเสียงหน้าอายออกมาเพื่อระบายความเสียวซ่าน ซึ่งนั้นยิ่งทำให้คนตัวโตได้ใจเข้าไปใหญ่

“อึก อื้ออออ”

ลิ้นเรียวสอดใส่เข้าไปฉกชิมน้ำหวานจากด้านในทำให้ร่างบางดิ้นเร่า ยิ่งเห็นเด็กสาวหน้าแดงระเรื่อ หายใจหอบถี่ พยายามที่จะกลั้นเสียงครางของตนเองแบบนี้ ความอยากเอาชนะจึงยิ่งทวีคูณ

“ตอนนี้คงเตรียมความพร้อมมากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะนะ มาเถอะ” ไคจิ้นหยางผละออกจากแหล่งน้ำหวานตรงหน้าก่อนจะโน้มตัวไปกระซิบข้างใบหูเล็ก เสียงทุ้มนุ่มนั่นทำให้ร่างบางผ่อนคลายไปชั่วครู่ แต่ก็ครู่เดียวเท่านั้น

“อึก!! เจ็บ!” เยว่กวางหวีดร้องออกมาจากการที่โดนคนตัวโตดันแก่นกายของตนเข้ามาครั้งเดียวจนมิด

“ชู่ววว อาจจะดูโหดร้ายไปบ้าง แต่ถ้าฉันไม่ทำมันในทีเดียว เธอจะเจ็บมากกว่านี้ อย่างน้อยเจ็บไปครั้งเดียวเลยคงจะดีกว่าล่ะนะ” ร่างสูงด้านบนเอ่ยปลอบคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดพลางจูบที่ขมับชื้นเหงื่ออย่างเอ็นดู เขามีอะไรกับเด็กสาวพรหมจรรย์มาหลายครั้ง รู้ดีว่าทำเช่นไรจะดีที่สุด เนื่องด้วยแก่นกายของเขาเองก็มีขนาดไม่เล็กนัก อาจจะใหญ่โตเกินไปสำหรับครั้งแรกของเด็กสาว จึงต้องใช้วิธีนี้

หลังจากแช่แก่นกายไว้ด้านในจนรู้สึกว่าอีกฝ่ายเริ่มผ่อนคลายแล้ว ตนจึงเริ่มขยับ ขยับเนิบช้าไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะค่อยๆ เพิ่มความเร่าร้อนยิ่งขึ้น

“อ๊ะ อ๊าาาา มะ ไม่ อื้อออออ”

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ไคจิ้นหยางขยับเข้าออกอย่างไม่ปราณี เนื่องจากความรู้สึกบีบรัดตรงกลางกายของเขาช่างรุนแรงเสียจริง ถ้าตนเผลอไผลไปล่ะก็ มีหวังได้เสร็จก่อนคนอื่นจนพาให้อับอายแน่ๆ

“อืมม อาห์ นี่มันเหนือกว่าบรรดาระดับท็อปอีกนะ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยกับตนเอง เด็กสาวคนนี้ช่างเป็นเพชรเม็ดงาม ถือว่าเขาเลือกไม่ผิดสินะ จากในบรรดาเด็กจบปีนี้ เธอโดดเด่นที่สุด แม้จะต้องประมูลแข่งกับคนอื่นๆ จนเสียเงินไปไม่น้อยก็ตาม

“อ๊า ชะ ช่วยเบา ละ ลงหน่อยค่ะ” เยว่กวางพยายามบอกคนด้านบนที่ไม่มีทีท่าจะช้าลงแม้สักนิด กลับกันแล้วยิ่งเหมือนจะทำแรงและเร็วขึ้นอีกด้วย

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ่าห์ ดีชะมัด” ร่างสูงเร่งแรงขยับเพิ่มเมื่อรู้สึกว่าช่องทางสีหวานเริ่มตอดตนไม่หยุด ดูเหมือนสาวน้อยใกล้จะได้รับความสุขครั้งแรกของการเสร็จสมแล้วสินะ จิ้นหยางกระตุกยิ้มพอใจ

“ไม่นะ อ๊าาา มัน ระ รู้สึก แปลกๆ อื้ออออ อ๊ะ อ๊าาาาาาา!” เสียงหวานพึมพำเหมือนคนหมดเรี่ยวแรง ร่างบอบบางโยกคลอนไปตามแรงกระแทก ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ตนไม่เคยได้รับมาก่อน และสุดท้ายก็โดนอีกฝ่ายพาไปแตะยังขอบสวรรค์ ความสุขสมแล่นไปทั่ว ร่างบอบบางกระตุกเกร็งอย่างห้ามไม่อยู่

“แฮ่ก แฮ่ก” เยว่กวางหอบถี่เมื่อเธอรู้สึกสมองขาวโพลนไปหมด พาลคิดว่าเรื่องทั้งหมดคงจบลงตรงนี้แล้วสินะ เธอกำลังจะผ่านพ้นเรื่องบ้าๆ นี่เสียที หากแต่ต้องตกใจ เมื่อยังรู้สึกถึงความคับแน่นตรงส่วนสงวนของเธอ

“ฮึ่มม ชิท! แน่นชะมัด อ่าห์ อย่าเพิ่งรีบหมดแรงสิ ของจริงมันยังต่อจากนี้นะ” ใบหน้าหวานซีดเผือดเมื่อพบว่าตัวเองโดนจับพลิกคว่ำ สะโพกงอนถูกยกขึ้นโดยที่ยังคงสอดใส่อยู่เช่นนั้น

“อ๊ะ เดี๋ยวสิ! อื้ออออ อ๊าาาาาาา” ก่อนจะทันได้พูดอะไร ก็เหมือนว่าความเร่าร้อนจะถูกจุดอีกครั้งเสียแล้ว

ด้านในห้องจัดเลี้ยงตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงร้องหวานของเหล่าเด็กสาวที่ดังแข่งกันอย่างไม่ลดละ กลิ่นคาวจากน้ำสีขาวขุ่นคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง กว่าทุกอย่างจะจบลงก็เป็นช่วงเช้าของอีกวันแล้ว พวกเธอต่างหมดแรงทั้งร่างกายและจิตใจ สิ่งใดๆ เหมือนจะไม่หลงเหลือแล้ว ชีวิตต่อจากนี้มันช่างเหมือนโลกที่หยุดหมุนสำหรับพวกเธอ ทันทีที่รู้สึกตัวพวกเธอต่างได้รับรายงานการฝังไมโครชิพป้องกันการทรยศ อีกทั้งยังกฎต่างๆ ขององค์กรที่พวกเธอต้องจดจำและปฏิบัติอย่างเคร่งครัด

วันเวลาผันผ่านดุจสายน้ำไหลไปไม่หวนกลับ ภารกิจแล้ว ภารกิจเล่าที่เยว่กวางต้องจัดการ และถือว่าทำได้ดี เธอเป็นมือสังหาร สายลับ และหน่วยสอดแนมที่ทำภารกิจสำเร็จมากมาย จนกระทั่งภารกิจล่าสุด เธอได้รับภารกิจระดับ S ‘การสังหารผู้ปกครองโลกมืด’ ข้อมูลภารกิจบอกเพียง เป้าหมายเป็นชายอายุ 35-40 ปี ชื่อ ลู่เทียน เป็นบุคคลที่มีค่าหัวสูงติดอันดับต้นๆ ของเป้าหมายที่โดนหมายหัว

เธอออกปฏิบัติภารกิจเฉกเช่นปกติโดยเริ่มจากตามสืบตัวตนเป้าหมาย จนในที่สุดเธอก็ได้เบาะแสที่จะสามารถเข้าถึงตัวเป้าหมายได้ แต่แล้วเหมือนว่าภารกิจของเธอจะโดนอีกฝ่ายล่วงรู้ วินาทีที่เธอเข้าจู่โจมกลับกลายเป็นการกระโจนเข้าสู่กับดัก เมื่อเห็นว่าภารกิจล้มเหลวเธอก็รีบถอนตัวทันที แต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอพาร่างบอบบางที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดสีแดงฉานเดินลัดเลาะไปตามตรอกมืด ยังดีที่เหมือนสวรรค์เห็นใจ ห่าฝนเทลงมาประหนึ่งฟ้ารั่ว กลบร่องรอยเลือดของเธอทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถไล่ตามมาทัน

แต่ก็เท่านั้น ด้วยบาดแผลหลายแห่งโดนจุดสำคัญ เธอส่งข้อความแจ้งองค์กรว่าภารกิจล้มเหลว และคาดว่าน่าจะมีหนอนบ่อนไส้ เยว่กวางล้มลงตรงซอกถังขยะที่อยู่ริมทางในตรอกมืด เบียดตัวเองเข้าไปในมุมให้มากที่สุดเพื่อหลบหลีกจากการติดตามของศัตรู เธอโดนฝึกมาอย่างดี แม้แต่ช่วงใกล้จะตายเช่นนี้ยังนึกถึงองค์กรเป็นอันดับแรก

‘ช่างน่าสมเพชเสียจริง’

เยว่กวางคิดพร้อมยิ้มเยาะตนเองอย่างอดสู ในที่สุดมันก็จบแล้วสินะ ฝันร้ายอันยาวนานของเธอ จากนี้เธอจะได้พักอย่างสงบเสียที ช่วงเวลาที่ผ่านมามันช่างเหน็ดเหนื่อย ตั้งแต่เสียเพื่อนรักไป เธอก็พยายามมีชีวิตอยู่กับการทำภารกิจเดี่ยว ไม่เอาตนเองไปผูกติดกับใครอีก เธอหวาดกลัวเหลือเกิน หวาดกลัวกับความสูญเสีย ความว่างเปล่าที่ต้องเหลือเพียงตน

‘เห้อ ชีวิตหลังความตาย จะมีความสงบสุขบ้างมั้ยนะ พี่คะ พี่ยังรอฉันอยู่มั้ย….’

เยว่กวางคิดพลางยกยิ้มขำ ก่อนที่ลมหายใจจากร่างบอบช้ำเริ่มแผ่วเบาลงเรื่อยๆ และหยุดนิ่งไปในที่สุด

.......................................................................................