ตำหนักชินอ๋อง
ร่างกายกำยำสมส่วนในชุดผ้าไหมเรียบลื่นสีดำกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนตั่งในห้องนอนของตน ใบหน้าหล่อเหลาที่ละม้ายคล้ายกับพี่ชายผู้ซึ่งครองบัลลังก์มังกรซีดเซียวเล็กน้อยจากการโดนยาพิษ แม้จะกินยาถอนพิษที่ได้รับมาจากเจ้ากระต่ายน้อยแล้วก็ตามแต่เหมือนจะถอนพิษได้ไม่หมด ยังดีที่ไม่ต้องถึงกับไปตามอี้จีมาปรนนิบัติมิเช่นนั้นเขาคงรู้สึกผิดกับคนที่ตนรักแน่นอน
“นายท่าน” เงาร่างนึงปรากฎตัวขึ้นทันทีที่ไปสืบข่าวตามคำสั่ง ใบหน้าที่ถูกปิดด้วยผ้าเงยขึ้นมองเจ้านายเล็กน้อย เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าจึงรายงานสิ่งที่ตนสืบทราบมาทั้งหมด
“หลังจากที่คุณหนูซ่งแยกทางกับนายท่านแล้วก็ตรงไปที่ตำหนักของฝ่าบาทและ….เพิ่งจะกลับจวนท่านแม่ทัพใหญ่เมื่อต้นยามเฉิน (07.00 – 08.59 น.) พ่ะย่ะค่ะ” เสียงรายงานช่วงท้ายเบาลงเล็กน้อย ปินมู่ (ความสุภาพที่น่าเคารพ) หลั่งเหงื่อเย็นอย่างเงียบๆ กับบรรยากาศในห้องที่ลดลงทันทีที่เขารายงา
