ขณะที่จิ้นเจิ้งหลงกำลังเดินกลับไปยังตำหนัก จู่ๆ ร่างกายก็ผิดปกติ ความร้อนที่หาสาเหตุไม่ได้เข้าจู่โจมเขาจนเกือบทรุดลงไปกับพื้น ดีที่หย่งเต๋อเข้ามาพยุงได้ทัน
“ฝ่าบาท!”
“พวกมันกล้ามากที่ใช้วิธีสกปรกเช่นนี้ พยุงเราไป” เจิ้งหลงฮ่องเต้เอ่ยลอดไรฟันอย่างอดกลั้นกับอารมณ์บางอย่างที่ก่อตัวขึ้นมา หากแต่เมื่อเดินไปได้ไม่ไกลนักกลับพบโฉมงามเดินนวยนาดตรงมาที่ทั้งสองคน
“ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันจะมาขอประทานอภัยอีกครั้- อ๊ะ!” ช่วงจังหวะที่ร่างบอบบางกำลังเร่งรีบเข้ามาพลันสะดุดขาตนเองแล้วล้มลงใส่บุรุษสูงศักดิ์เบื้องหน้า
ร่างกายนุ่มนิ่มของสตรีเพศ กลิ่นหอมดอกไม้ช่างเย้ายวนอารมณ์ทำให้มือหนารวบคนตรงหน้าไว้ ใบหน้าหล่อเหลากำลังโน้มเข้าไปหาเรือนร่างยั่วเย้าด้วยสติที่ขาดหายเพราะแรงกระตุ้น
“ฝ่าบาท มีราชกิจด่วนรออยู่พ่ะย่ะค่ะ” หากแต่เสียงทุ้มเข้มและมือหนาของหย่งเต๋อรั้งสติสัมปชัญญะของผู้เป็นนายให้กลับมา
“อึ่ก องค์หญิงเ
