“ฝ่าบาท!!” เสียงหวานเอ่ยเรียกบุรุษในชุมคลุมมังกรที่บัดนี้นอนฟุบอยู่บนพื้นใกล้ๆ กับเตียงนอน เยว่กวางถลาตัวเข้าไปประคองอีกฝ่ายอย่างร้อนใจ
“อึก ปะ ปล่อยเรา” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าพยายามพูดออกมาเมื่อเห็นว่าใครเข้ามาช่วยตน
“นี่ฝ่าบาทก็ได้รับพิษหรอเพคะ!” ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้างอย่างตกใจ เหตุใดคืนนี้ถึงได้วุ่นวายนัก ทั้งชินอ๋อง ทั้งฮ่องเต้ ผู้ใดมันอาจหาญก่อเรื่องขนาดนี้กัน!
“แฮ่ก เยว่เอ๋อร์” ลมหายใจเริ่มติดขัดยามพระองค์สบมองไปที่ดวงตากลมโตนั่น ช่างเป็นกระต่ายน้อยที่น่า ‘กิน’ เสียจริง….อารมณ์และแรงปรารถนาส่วนลึกเริ่มครอบงำสติที่มีอยู่น้อยนิด แต่เจ้าตัวก็สะบัดหัวไล่ความคิดนั้น
“ทำเช่นไรดี หม่อนฉันเอายาถอนพิษให้ท่านอ๋องไปแล้วด้วย…อ๊ะ จริงด้วยสิ หม่อมฉันต้องไปตามหมอหลวง!!” ร่างบางพึมพำเบาๆ อย่างใช้ความคิด ก่อนจะนึกหาทางออกได้ แต่ทันทีที่จะลุกก็โดนมือแกร่งคว้าแขนไว้เสียก่อน
“ไม่ อึ่ก ไม่ได้เ
