“เป็นพระมหากรุณาพ่ะย่ะค่ะ/เพคะ” สองพี่น้องโค้งคำนับก่อนจะเดินกลับที่นั่งของตน
“การแสดงวันนี้ถือว่าทุกตระกูลทำได้ดีทีเดียว ต่อไปมีการแสดงต่ออีกหรือไม่เฉากงกง” เจิ้งหลงฮ่องเต้เอ่ยขึ้นเพื่อให้งานเลี้ยงดำเนินต่อไป
“ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันขอเสียมารยาทกราบทูลอะไรสักเล็กน้อยได้หรือไม่เพคะ” ก่อนที่เฉากงกงจะได้เอ่ยสิ่งใดหรงลี่หรูก็กล่าวขึ้นเสียก่อน
“คุณหนูใหญ่หรงมีสิ่งใดจะกล่าวหรือ” จิ้นเจิ้งหลงปรายตามองไปยังคนพูดเล็กน้อย
“เนื่องจากงานเลี้ยงครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่คุณหนูซ่งได้มาร่วมงานด้วย หม่อมชั้นจึงอยากให้คุณหนูซ่งได้มีส่วนร่วมในงานเช่นเดียวกับคุณหนูท่านอื่นๆ เพคะ” เสียงหวานใสเอ่ยออกมาอย่างนอบน้อม แต่ผู้ถูกเอ่ยถึงกลับคิ้วกระตุก ตระกูลหรงจะจองล้างจองผลาญเธอให้ได้เลยสินะ เยว่กวางจดบัญชีแค้นนี้ไว้ในใจ
“แต่มีข่าวลือว่าคุณหนูซ่งป่วยไข้มานานปี เกรงว่าสุขภาพจะไม่อำนวยกระมัง” หนึ่งในบรรดาคุณหนูเอ่ยขึ
