CEO02:หนูจะไม่ดื้อ

2216 คำ
CEO 02 ******************************** หลายวันต่อมา ผ่านมาหลายวันแล้วฉันก็ยังคงตามจีบพี่คีรีเหมือนเดิม ต่อให้เขาจะไม่ได้ต้องการฉันหรือไม่ได้คิดอะไรกับฉันเลยก็เถอะ แต่ฉันก็จะตามเขาแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะเริ่มหวั่นไหวให้ฉัน เพราะถ้าเกิดว่าฉันไม่ตามเขาแล้วก็อาจจะมีผู้หญิงคนอื่นมาตามเขาก็ได้ยังไงล่ะ นั่นแหละที่ทำให้ฉันเลิกตามเขาไม่ได้ ครั้งนี้ฉันจะทำให้พี่คีรีเป็นของฉันให้ได้ เพราะฉันไม่อยากเสียเขาไปเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว “ดึกๆ แบบนี้จะออกไปไหนเหรอ?” “ถึงขั้นมาเฝ้าหน้าห้องเลย?” “ก็แหม คนมันคิดถึงนี่คะจะให้ทำยังไงได้ล่ะ” ฉันมองหน้าคนตรงหน้าก่อนจะยิ้มให้เขาแล้วบอกว่าการที่ฉันมายืนอยู่หน้าห้องเขาดึกๆ แบบนี้มันเป็นเพราะว่าฉันอยากเจอเขาไง ฉันไม่ได้เป็นโรคจิตหรอกนะก็แค่อยากมาเห็นหน้าเขาเดี๋ยวก็จะกลับแล้ว หรือไม่ก็เห็นแค่หน้าประตูก็ยังดี ไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอว่าแค่เห็นหลังบ้านก็ทำให้หลับฝันดีแล้วน่ะ ฉันเองก็เป็นแบบนั้นล่ะ จะบอกว่าฉันคลั่งรักพี่คีรีมากก็ได้นะ เพราะฉันก็คงเป็นแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละ เพราะถ้าไม่ได้คลั่งรักเขามากฉันก็คงไม่เป็นเอามากแบบนี้หรอก คนตรงหน้ามองหน้าฉันกลับมาที่มองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้วและสายตาที่เขามองมาก็เหมือนว่าฉันยุ่งเรื่องของเขามากเกินไป เดี๋ยวก่อนนะ ฉันยังไม่ได้ยุ่งอะไรกับเรื่องส่วนตัวของเขาเลยก็แค่ถามเท่านั้นเอง เพราะเห็นว่าเขาออกจากห้องดึกๆ แบบนี้ “แค่เห็นหน้าแป๊บเดียวเดี๋ยวหนูก็จะกลับแล้วล่ะคะ” “งั้นก็กลับไปสิ ได้เห็นแล้วนี่” “จะไม่ถามหน่อยเหรอคะว่าทำไมถึงอยากเห็นหน้าพี่คีรีมากขนาดนี้” “ที่ไม่ถามเพราะไม่อยากรู้ไง” “แต่ว่าหนูอยากค่ะ ที่หนูอยากเห็นหน้าพี่คีรีแบบนี้มันเป็นเพราะว่าหนูรักพี่มากเลยยังไงล่ะคะ” “อืม” และเขาก็ตอบกลับมาแค่นี้เลย ฉันนั่งรถแท็็กซี่มาที่บริษัทของพี่คีรีเพื่อที่จะมาหาเขา และการที่ฉันมาหาเขาแบบนี้ก็มีแค่เหตุผลเดียวเลยก็คือการที่ฉันมาตามอ่อยเขาไง และอยากจะให้เขาเห็นหน้าฉันด้วย เขาไม่ชอบฉันไม่เป็นไรเลยนะ เพราะฉันไม่ได้เร่งรัดให้เขามารักฉันตอนนี้หรอก แต่ฉันแค่อยากให้เขาเห็นหน้าฉันทุกวันเหมือนกันไง อย่างน้อยฉันก็จะได้อยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา “มาขอพบคุณคีรีค่ะ” “ได้นัดเอาไว้หรือเปล่าคะ?” “ไม่ได้นัดค่ะ แต่ปกติก็มาหาได้ตลอดนะคะเพราะหนูเป็นน้องสาวของประธานบริษัทของที่นี่” ฉันมองหน้าเลขาหน้าห้องของพี่คีรีก่อนจะตอบกลับไปทันทีว่าปกติฉันก็มาหาเขาแบบนี้ แต่พอเปลี่ยนเลขาใหม่ก็เข้มงวดขึ้นมาทันทีเลย พอฉันบอกว่าตัวเองเป็นน้องสาวเธอก็ทำหน้าตกใจแล้วยอมให้ฉันเข้าพบพี่คีรีโดยที่ไม่ต้องแจ้งบอกเขาก่อน ฉันเคาะประตูห้องทำงานก่อนจะเปิดเข้าไปในห้องและเห็นว่าเขากำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ ก่อนที่เขาละสายตาจากแฟ้มงานแล้วหันมามองหน้าฉันที่มองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว และสายตาของเขานั้นพอรู้ว่าเป็นฉันก็กลายเป็นสายตาที่เย็นชาทันทีเลยล่ะ “มองหน้าหนูแบบนี้อีกแล้วนะคะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรให้พี่คีรีไม่ชอบเลยนะ” “มาทำไม?” “คิดถึงค่ะก็เลยมาหา อยากเจอหน้าคนที่หนูรักเร็ว” “พี่ทำงานไม่ว่ามาให้เราอ่อยหรอกนะ” “หนูก็ไม่ได้กวนพีคีรีทำงานนี่คะ” “พี่พูดขนาดนี้แล้วเรายังไม่เข้าใจอีกเหรอนารา?” “หนูจะไม่ดื้อเลยค่ะ จะนั่งเงียบๆ ดูพี่คีรีทำงานอย่างเดียวเลยนะคะ ขอแค่ให้หนูได้อยู่ใกล้ๆ พี่แบบนี้ก่อนได้มั้ย” ฉันรีบตอบไปทันทีเพราะกลัวว่าเขาจะไม่ยอมให้ฉันได้อยู่ในห้องกับเขา พอฉันตอบกลับไปแบบนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาเหมือนว่าการที่ฉันนั่งอยู่ในห้องกับเขาน่ะมันจะทำให้เขาไม่ชอบและไม่พอใจมาก แต่ฉันคิดว่าเขาเองก็น่าจะชินได้แล้วนะที่ฉันทำแบบนี้ เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่ฉันมาตามอ่อยเขาน่ะ แต่ฉันตามอ่อยเขาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะ แต่ก็เข้าใจนะที่เขาทำหน้าเบื่อหน่ายฉันมากขนาดนี้เพราะเขาไม่อยากให้ฉันมาตามเขาอยู่แล้วไง แต่เขาก็ต้องเข้าใจฉันด้วยเหมือนกันว่าฉันจะไม่เลิกตามเขาง่ายๆ หรอก ฉันตามอ่อยเขามาเกือบปีแล้วเรื่องอะไรฉันจะเลิกตามเขาล่ะ “เมื่อไหร่จะเลิกตามพี่สักที ไม่รู้หรือไงว่าพี่ไม่ชอบ” “รู้ค่ะว่าไม่ชอบ แต่อีกไม่นานก็คงจะชอบเองนั่นแหละค่ะ” “พี่พูดขนาดนี้เราเองก็น่าจะเข้าใจได้ไม่ยากนะนาราว่ามันไม่มีวันที่พี่จะเอาเด็กอย่างเธอเป็นเมียน่ะ” “แล้วพี่คีรีไม่เคยได้ยินคำนี้ิเหรอคะว่ายิ่งพี่ไม่ต้องการเท่าไหร่หนูก็ยิ่งอยากเข้าหาพี่มากกว่าเดิมน่ะ” “นารา!!!” “ดุอีกแล้ว แค่นี้หนูก็กลัวแล้วนะคะ” “ถ้ากลัวก็เลิกยุ่งกับพี่ได้แล้ว แม่งรำคาญเข้าใจป่ะ” “เข้าใจค่ะ แต่หนูแค่ไม่อยากทำตามก็เท่านั้นเอง” ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาเงียบๆ แล้วไม่ได้ส่งเสียงอะไรเลยเพราะกลัวว่ามันอาจจะทำให้เขารำคาญฉันมากกว่านี้ก็ได้ ฉันหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเพื่อฆ่าเวลารอให้พี่คีรีทำงานให้เสร็จแล้วจะให้เขาไปส่งที่คอนโด ที่จริงเขาก็อยู่คอนโดเดียวกับฉันนะ แต่พอฉันตามตื๊อเขามากเกินไปเลยทำให้เขาต้องย้ายคอนโดไปที่อื่นน่ะ แต่เขาคิดผิดแล้วล่ะเพราะไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่สามารถหนีฉันพ้นแน่นอน เพราะฉันจะตามเขาจนทำให้เขาต้องตกลงเป็นของฉัน เพราะประธานคนนี้ต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้นไง นั่งรอพี่คีรีทำงานไปได้สักพักก็มีคนเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามาก็เห็นว่าเป็นพี่โซเฟีย ผู้หญิงที่ตามอ่อยพี่คีรีอีกคนเหมือนกัน ฉันโคตรไม่ชอบเธอมากเลยนะรู้หรือเปล่า และฉันก็รู้ด้วยว่าเธอเองก็ไม่ชอบฉันเหมือนกัน เราจะชอบกันได้ยังไงล่ะในเมื่อเราสองคนดันชอบผู้ชายคนเดียวกันน่ะ “คีรีเย็นนี้ว่างมั้ยคะ ฉันอยากมาชวนคุณไปทานข้าวค่ะ” “ผมติดงานน่ะ วันนี้คงไม่ว่าง” “งั้นไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันนั่งรอคุณทำงานจนเสร็จก็ได้” ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เห็นว่าฉันนั่งอยู่ในห้องด้วยนะถึงได้พูดอะไรแบบนี้ออกมา ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจเมื่อพี่คีรีปรายตามามองฉันที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เพราะถ้าฉันทำเหมือนอยากรู้เรื่องของเขามากเกินไปมันจะทำให้เขาไม่พอใจมากกว่าเดิม เขาน่ะไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาหรอกนะ เวลาที่ฉันอยู่กับเขาฉันก็จะไม่พูดถึงเรื่องส่วนตัวของเขาไง ส่วนมากแล้วถ้าเราได้อยู่ด้วยกันฉันก็จะพูดแต่เรื่องของเราสองคนเท่านั้น แต่บางทีมันก็ทำให้ฉันเผื่อถามเรื่องส่วนตัวของเขาเหมือนกันนะ พี่โซเฟียหันมามองฉันก็ตกใจที่เห็นว่าฉันเองก็อยู่ในห้องกับพี่คีรีด้วยเหมือนกัน ฉันนั่งอยู่นานแล้วเหอะ “นารามาอยู่ในห้องได้ยังไง?” “มานานแล้วล่ะค่ะ พอดีมารอกลับพร้อมพี่คีรี” “แต่คีรีต้องกลับกับพี่นะ” “พี่คีรีพูดแบบนั้นเหรอคะ เมื่อกี้หนูได้ยินว่าพี่เขาไม่ว่างทำงานอยู่” “พี่ก็รอกลับพร้อมคีรี” “ไม่รู้สิคะ หนูมารอก่อนเพราะงั้นแล้วพี่คีรีก็ต้องไปส่งหนู” “แต่พี่เป็นคนสำคัญของคีรี เพราะงั้นคีรีก็ต้องไปส่งพี่” “พอได้แล้ว!!!” พี่คีรีที่เห็นว่าฉันกับพี่โซเฟียทะเลาะกันเรื่องที่จะให้เขาไปส่งก็พูดขึ้นมาเสียงดังเพื่อห้ามเราเอาไว้ ทำให้ฉันที่กำลังจะต่อว่าเธอต้องหยุดเสียงลงทันทีเพราะไม่อยากทำให้เขาไม่พอใจมากกว่านี้ เธอเองก็เงียบเหมือนกันเพราะเธอคงรู้แล้วว่าการที่พี่คีรีเสียงดังแบบนี้มันเป็นเพราะว่าเขาเริ่มรำคาญแล้ว “คีรี…” “ไม่ไปส่งใครทั้งนั้น แม่งจะทำงานเข้าใจหรือเปล่า” “แต่ว่า...” “ผมพูดชัดแล้วนะโซเฟียว่าผมไปส่งคุณไม่ได้ ส่วนเราน่ะนาราพี่จะให้เบนเป็นคนไปส่งเอง” “ก็ได้ค่ะ” ในเมื่อพี่คีรีพูดมาขนาดนี้แล้วฉันก็ไม่อยากจะดื้อกับเขาไง เพราะแค่นี้เขาก็เบื่อหน่ายฉันมากพออยู่แล้ว ไม่อยากทำให้เขาต้องเบื่อและรำคาญฉันมากกว่านี้ คุณเบนที่พี่คีรีพูดถึงก็คือลูกน้องคนสนิทของเขาเองแหละ และฉันก็สนิทกับคุณเบนมากพอสมควรด้วย เพราะพี่คีรีชอบให้คุณเบนไปส่งฉันบ่อยๆ ไง เวลาที่เขาไม่อยากจะไปส่งฉันน่ะและก็ไม่อยากให้ฉันกลับเองคนเดียวเพราะแม่ของเขาได้ฝากให้เขาดูแลฉันแล้ว ไม่นานคุณเบนก็เดินเข้ามาในห้องก่อนที่พี่คีรีจะสั่งให้คุณเบนไปส่งฉัน ที่จริงอยากจะกลับกับเขานะแต่พอเห็นสีหน้าที่ไม่พอใจแบบนี้ ฉันยอมกลับกับคุณเบนก็ได้เอาไว้ให้เขาอารมณ์มากกว่านี้แล้วฉันจะมาตามอ่อยแล้วกัน “มีอะไรหรือเปล่าครับคุณคีรี?” “ไปส่งนาราด้วยนะ ฉันไม่ว่างต้องทำงาน” “ได้ครับ ไปกันเถอะนารา” “หนูไปแล้วนะคะ เดี๋ยวจะมาตามอ่อยใหม่” “…” “วันนี้ไม่อยากรบกวนการทำงานของพี่คีรีแล้วค่ะ แต่อย่าเพิ่งลืมหนูไปก่อนนะ” “...” ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่ายเลย ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่มองหน้าฉันกลับมาก่อนจะเดินออกจากห้องไป ไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะไปส่งพี่โซเฟียหรือเปล่า หรือต่อให้เขาไปส่งเธอฉันเองก็ห้ามอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันไง ฉันเดินตามคุณเบนมาที่รถ พอเข้ามานั่งในรถคุณเบนก็หันมาพูดกับฉันทันทีเหมือนเขารู้ว่าไอ้ที่ฉันทำหน้าเซ็งแบบนี้มันเป็นเพราะอะไร “โดนปฏิเสธมาอีกสินะ” “ค่ะ ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ หนูเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจะต้องปฏิเสธหนูแบบนี้ด้วย หนูเด็กก็จริงนะคะแต่หนูก็เด็ดไม่แพ้ผู้หญิงคนอื่นเลยนะ” “ดูพูดเข้าคิดว่าคุณคีรีชอบแบบนี้เหรอ?” “ไม่รู้หรอกค่ะว่าชอบหรือไม่ชอบ เพราะไม่ว่าหนูจะเป็นแบบไหนพี่คีรีก็ไม่ชอบหนูอยู่ดีนั่นแหละ” “แล้วเธอเข้าใจคำว่าไม่ชอบหรือเปล่าล่ะ คนเราชอบไม่เหมือนกันหรอกนะ และถ้าคุณคีรีจะชอบเธอก็คงชอบไปนานแล้วล่ะนารา ไม่ปล่อยให้เธอตามจีบนานเป็นปีแบบนี้หรอก” “ทำไมถึงชอบพูดเหมือนพี่คีรีจังเลยนะคะ” “ที่พูดแบบนี้เพราะมันเป็นเรื่องจริงไง เรื่องจริงที่เธอหนีมันไม่พ้นน่ะนารา” “ก็จะให้หนูทำยังไงคะในเมื่อหนูรักพี่คีรี และหนูก็อยากจะให้พี่คีรีรักหนูด้วย” “ฉันว่าคงยากแล้วล่ะที่เขาจะเปิดใจรักเธอน่ะ” “ทำไมเหรอคะ?” ฉันถามกลับไปทันทีว่าทำไมพี่คีรีถึงไม่คิดที่จะเปิดใจให้ฉันทั้งๆ ที่ฉันก็ตามอ่อยเขามานานแล้วและไม่เห็นว่าเขาจะยอมเปิดใจให้ฉันเลย คุณเบนมองหน้าฉันที่มองหน้าเขากลับไปก่อนที่เขาจะบอกว่าทำไมเจ้านายของเขาถึงไม่คิดที่จะเปิดใจให้ฉันเลย “เพราะเขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ไง”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม