CEO03:ตามมาอ่อย
2234 คำ
CEO 03
*******************************
[KIRI : SAID]
ผมสั่งให้เบนไปส่งนาราเพราะผมไปส่งเธอไม่ได้ อีกอย่างผมไม่อยากให้นารากับโซเฟียต้องทะเลาะกันด้วย
เรื่องที่ผมไม่ตอบรับความรู้สึกของนาราน่ะไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบหรือรังเกียจเธอหรอกนะ แต่มันเป็นเพราะว่าผมไม่อยากทำให้เธอเสียใจเท่านั้นเอง
ในเมื่อในใจของผมมันยังลืมอีกคนไม่ได้ ผมก็ไม่คิดที่จะให้คนใหม่เข้ามาแทนที่หรอก
ผมจะเปิดใจให้คนใหม่ได้ก็ต่อเมื่อผมลืมคนเก่าได้แล้วเท่านั้น รู้นะว่าการปฏิเสธนาราแบบนั้นมันก็ทำให้เธอเสียใจได้เหมือนกัน
แต่ผมก็อยากจะให้เธอตัดใจจากผมได้เร็วขึ้นไง แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะยิ่งตามอ่อยผมเหมือนเดิม
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุนั่นแหละ ผมถึงได้บอกไงว่าเด็กคนนี้น่ะแม่งโคตรดื้อเลย
โซเฟียเดินมานั่งลงตรงข้ามกับผมโดยมีโต๊ะทำงานคั่นกลางเราสองคนเอาไว้ เธอมองหน้าผมแล้วทำสายตาออดอ้อนเพื่อที่จะให้ผมไปส่งเธอให้ได้
นี่ก็เป็นอีกคนเหมือนกันที่ผมแม่งโคตรจะรำคาญเลย และอาจจะรำคาญมากกว่านาราที่ตามอ่อยผมตลอดด้วยซ้ำ
นาราน่ะเวลาที่เห็นว่าผมทำหน้าไม่พอใจเธอจะหยุดอ่อยทันทีเพราะรู้ว่าผมอารมณ์ไม่ดีแล้วไง
แต่พอเป็นโซเฟียยิ่งเห็นว่าผมหงุดหงิดแบบนั้นเธอก็ยิ่งพยายามเข้าหาผมเหมือนเดิม นั่นแหละมันเลยทำให้ผมแม่งเบื่อไง
“ตอนนี้ก็ไม่มีใครแล้ว คีรีก็ไปส่งฉันได้แล้วใช่มั้ยคะ?”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ว่างผมทำงานอยู่”
“ฉันรอคุณได้นะคะ ไหนๆ เราก็อยู่ด้วยกันสองคนแล้วไง”
“เมื่อกี้ผมก็อยู่กับนาราสองคนเหมือนกัน ผมยังปฏิเสธนาราเลย”
“แต่ฉันกับนาราไม่เหมิือนกันไงคะ ฉันคิดว่าคุณเองก็คงจะมองว่าฉันเป็นคนสำคัญคนหนึ่งของคุณนะคะคีรี”
“ขอโทษด้วยนะโซเฟีย ผมคงไปส่งคุณไม่ได้จริงๆ”
“แค่ไปส่งฉันเองนี่คะ เดี๋ยวฉันนั่งรอคุณทำงานให้เสร็จก่อนก็ได้ ฉันก็แค่อยากให้คุยไปส่งเท่านั้นเอง ไม่ได้เลยเหรอคะ?”
เห็นมั้ยล่ะ ผมบอกแล้วไงว่าเธอน่ะน่ารำคาญมากกว่านาราอีก นาราถ้ารู้ว่าผมไม่พอใจหรือขึ้นเสียงใส่เธอจะเงียบและยอมทำตามที่ผมบอกทันที
แต่อีกคนไม่ใช่ไง รู้ทั้งรู้ว่าผมไม่พอใจแต่ก็ยังดันทุรังที่จะให้ผมไปส่งให้ได้ ผมก็บอกเธอแล้วนะว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอ
และไม่ชอบให้เธอเข้าหาผมแบบนี้ แต่ไม่ว่าผมจะพูดยังไงก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจฟังมันเลยด้วยซ้ำ
“ไปส่งฉันหน่อยนะคะคีรี นะคะ ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะไม่โวยวายเลย”
“…”
ผมเงียบแล้วมองหน้าคนตรงหน้า พอเธอเห็นว่าผมไม่ได้พูดอะไรก็เลื่อนมือมากุมมือผมเอาไว้แล้วลูบไล้เบาๆ เพื่อให้ผมคล้อยตาม
“ถ้าคุณไปส่งฉัน ฉันจะมอบความสุขให้คุณถึงใจเลยค่ะ ไม่อยากลองหน่อยเหรอคะ?”
“ครั้งนี้ผมไปส่งคุณไม่ได้จริงๆ โซเฟีย ผมมีงานที่ต้องทำผมก็บอกคุณไปแล้วนะ”
ผมตอบกลับไปทันทีว่าผมคงไปส่งเธอไม่ได้ ผมมีงานที่ต้องทำ ผมแม่งไม่ได้ว่างมากพอที่จะไปรับไปส่งใครหรอกนะ
พอผมพูดประโยคเมื่อกี้ออกไปเธอก็หุบยิ้มทันทีเหมือนไม่พอใจที่ผมปฏิเสธเธอ แต่ผมคิดว่าเธอเองก็ควรจะชินได้แล้วเหมือนกัน เพราะไม่ใช่แค่นาราหรอกนะที่ผมปฏิเสธเธอน่ะ
ผมปฏิเสธผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาผม อย่างที่ผมบอกนั่นแหละว่าผมไม่ได้สนใจใครทั้งนั้น
ถ้าในใจผมยังลืมอีกคนไม่ได้ผมก็ไม่คิดที่จะเปิดใจให้คนใหม่เข้ามา ไม่อยากทำให้ใครต้องเจ็บเพราะผมไง
แต่เธอก็ทำหน้าไม่พอใจแค่แป๊บเดียวเท่านั้นก่อนจะยิ้มตอบกลับมา เหมือนไม่อยากให้ผมรู้ว่าเธอไม่พอใจ
แต่ไม่ทันแล้วล่ะเพราะผมรู้แล้วไงว่าเธอไม่พอใจที่ผมปฏิเสธเธอแบบนี้
“คุณจะไม่พอใจผมก็ได้นะ เพราะผมไม่ว่างมากพอที่จะไปส่งใครหรอก”
“ฉันก็แค่อยากอ้อนคุณมากก็เท่านั้นค่ะคีรี”
“แต่การที่คุณทำแบบนี้มันก็ทำให้ผมอึดอัดนะโซเฟีย”
ผมตอบไปตามที่ตัวเองคิด เพราะผมได้บอกเธอไปแล้วว่าระหว่างเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น
ผมไม่ชอบให้เธอมาตามอ้อนหรือตามอ่อยผมแบบนี้ ไหนจะทำหน้าไม่พอใจเวลาที่ผมไม่ได้ตามใจเธอ เธอแม่งไม่ใช่เมียผมนะเว้ยที่ผมต้องการใจขนาดนั้นน่ะ
“ฉันขอโทษค่ะที่ทำให้คุณไม่สบายใจแบบนี้ ไม่โกรธฉันนะคะคีรี”
“ผมไม่ได้โกรธคุณ แต่ผมแค่ไม่ว่างไปสนคุณเท่านั้น”
“ถ้าคุณไม่ว่างก็ไม่เป็นไร งั้นฉันกลับเองก็ได้ค่ะเอาไว้วันหลังฉันจะมาหาใหม่นะคะ”
“ครับ”
ผมตอบกลับไปแค่นั้น เพราะไม่ได้ต้องการจะพูดกับเธอมากกว่านี้ไง ผมบอกโซเฟียไปหลายครั้งแล้วว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอมากกว่าเพื่อนกันเลย
แต่เธอก็พยายามที่จะยัดเยียดตัวเองให้ผม ที่จริงแล้วเธอก็ไม่ได้ตามผมขนาดนี้หรอกนะ
แต่พอเห็นว่านาราเริ่มเข้าหาผมด้วยวิธีแบบนี้เธอเลยอยากลองทำดูบ้างมั้ง แต่บอกก่อนเลยว่ามันไม่ได้ทำให้ผมแม่งหวั่นไหวให้คนไหนได้ทั้งนั้น
เพราะถ้าผมชอบที่นาราทำน่ะผมก็คงคบกับเธอไปนานแล้วไม่ปล่อยให้เธอมาตามผมเหมือนเดิมแบบนี้หรอก
หลังจากที่โซเฟียกลับไปแล้วผมก็นั่งทำงานต่อสักพัก ก่อนที่เสียงประตูห้องจะดังขึ้น และคนที่เปิดประตูเข้ามาก็คือเบนลูกน้องคนสนิทของผมที่ผมสั่งให้ไปส่งนารา
ตอนแรกตอนที่นาราขอให้ผมไปส่งเธอน่ะ ผมเองก็ตั้งใจที่จะไปส่งเธอนั่นแหละ เพราะเห็นว่าเธอมาตามผมบ่อยมากและทุกครั้งผมก็มักจะปฏิเสธเธอตลอดเหมือนกัน
แต่โซเฟียก็เข้ามาก่อนไงเลยทำให้ผมต้องให้เบนเป็นคนไปส่งเธอ ไม่อยากให้มีเรื่องทะเลาะกัน
“ผมไปส่งนาราเรียบร้อยแล้วนะครับ”
“เป็นยังไงบ้าง มีงอแงหรือเปล่า?”
“ก็มีบ่นๆ บ้างครับว่าน้อยใจทำไมต้องสองมาตรฐาน”
“งั้นเหรอ?”
“แต่สุดท้ายเธอก็บอกว่าเข้าใจแล้วก็เงียบไป”
“หึ เข้าใจที่แปลว่าไม่เข้าใจนั่นแหละ”
“แต่ก็ไม่ได้งอแงเหมือนทุกครั้งนะครับ”
“อืม ฉันเองก็จะกลับแล้วเหมือนกันมีงานอะไรก็ฝากจัดการต่อด้วย”
“ได้ครับคุณคีรี”
ผมลุกขึ้นยืนกำลังจะเดินออกไปออกไปจากห้องแต่เบนก็เรียกผมเอาไว้ซะก่อน ทำให้ผมหันกลับไปมองหน้าลูกน้องตัวเองที่มองหน้าผมกลับมาเหมือนกัน และสีหน้าของเบนก็เหมือนว่ามีเรื่องอยากจะถามผมมากด้วย
“คุณคีรีครับ”
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“ผมขอถามได้มั้ยครับ ไม่ใช่ในฐานะลูกน้องแต่เป็นฐานะเพื่อนคนหนึ่ง นาราเธอตามจีบคุณมานานทำไมคุณไม่คิดที่จะเปิดใจให้เธอเหรอครับ”
“เพราะฉันไม่ได้ชอบนาราแบบนั้นไง”
“หมายความว่าต่อให้นาราจะตามคุณยังไง คุณก็ไม่คิดที่จะชอบเธอหรือเปิดใจให้เธอใช่มั้ยครับ”
“ทำไม หรือนายชอบนาราเหรอเบน?”
“เปล่าครับผมก็แค่สงสัยว่าผู้หญิงน่ารักอย่างนาราที่ตามใจและเอาใจคุณคีรีขนาดนี้ทำไมคุณยังไม่เปิดใจให้เธอ อีกอย่างเธอก็ตามจีบคุณมานานแล้วเหมือนว่าจริงจังกับคุณมาก”
“นั่นมันเป็นเรื่องของอนาคต ฉันรู้แค่ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบเธอแบบนั้น”
ผมตอบคำถามของเบนที่ถามผมว่าทำไมผมไม่คิดที่จะเปิดใจให้นารา อย่างที่ผมบอกนั่นแหละว่าที่ผมไม่ยอมเปิดใจให้เธอมันเป็นเพราะว่าผมยังลืมอีกคนไม่ได้ไง
และถ้าผมยังเคลียร์ใจตัวเองไม่ได้ผมแม่งจะไม่มีทางดึงอีกคนเข้ามาแน่ๆ เพราะไม่อยากทำให้เธอต้องเจ็บเพราะผม
“มีอะไรที่อยากรู้อีกมั้ย?”
“ไม่มีแล้วครับ ขอโทษนะครับที่ผมเสียมารยาทถามแบบนี้”
“ที่ฉันตอบก็เพราะว่านายถามฉันในฐานะเพื่อนคนหนึ่งที่ไม่ใช่ฐานะลูก”
ผมขับรถกลับมาที่คอนโด พอเดินมาถึงหน้าห้องก็เห็นว่านารายืนอยู่ที่หน้าห้องของผมแล้ว
หึ ผมเองก็พอจะรู้อยู่แล้วล่ะว่ายังไงเธอก็ต้องมาหาผมแน่ถ้าเธอเห็นว่าผมอยู่กับโซเฟีย เธอคงมาเช็กว่าผมได้ไปไหนกับโซเฟียมาหรือเปล่า
มันเลยทำให้ผมไม่ได้ตกใจอะไรมากไงที่เห็นว่าเธออยู่ที่นี่ นาราที่เห็นว่าผมเดินมาทางนี้เธอก็ยิ้มกว้างเหมือนดีใจมากที่เห็นว่าผมกลับมาแล้ว ไม่บอกก็รู้ว่าเธอแม่งต้องการผมมากแค่ไหน
“พี่คีรีกลับมาแล้ว”
“มาทำอะไรที่นี่?”
“ก็…มาหาพี่คีรีไงคะ อยากจะรู้ว่าพี่จะกลับเข้ามาตอนไหน”
“มาเช็ก?”
“ก็ประมาณนั้นค่ะ รู้นะคะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันน่ะแต่หนูก็หวงพี่คีรีนี่คะ หวงในฐานะที่ไม่ได้เป็นอะไรกันนั่นแหละ”
“เบนบอกว่าไปส่งเราที่คอนโดแล้วไม่ใช่ไง ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?”
ผมแกล้งถามไปอย่างนั้นเพราะผมรู้คำตอบดีอยู่แล้วล่ะว่าที่เธอมาหาผมน่ะมันเป็นเพราะว่าเธอต้องการที่จะมาเช็กว่าผมแอบทำอะไรลับหลังเธอหรือเปล่า และสิ่งที่่เธอทำรู้ป่ะว่าแม่งเหมือนเมียกูเข้าใจทุกทีแล้วว่ะ
“ก็ไปส่งแล้วค่ะ หนูก็นั่งแท็กซี่มาหาพี่คีรีเลยไง”
“การที่เราทำแบบนี้รู้มั้ยว่ามันทำให้พี่ยิ่งรำคาญเรามากกว่าเดิมอีกนะนารา”
“ก็พอจะรู้ค่ะ แต่จะให้หนูทำยังไงได้ล่ะคะในเมื่อมันรักพี่คีรีไปแล้ว และมันก็อยากจะอยู่ใกล้ๆ พี่ด้วย”
“พี่เข้าใจนะว่าเราอยากอยู่ใกล้ๆ พี่แต่เราก็ต้องเข้าใจพี่ด้วยว่าพี่ไม่ชอบให้เราทำแบบนี้”
ผมมองหน้าคนตัวเล็กที่มองหน้าผมกลับมาก่อนที่จะบอกว่าการที่เธอทำแบบนี้มันทำให้ผมไม่ชอบ
ผมไม่ได้ดุอะไรเธอหรอก แต่ผมพูดด้วยเหตุผลว่าผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ ไม่อยากให้เธอทำแบบนี้ด้วย
เมื่อก่อนผมเองก็เอ็นดูเธอมากกว่านี้นะเพราะผมมองว่าเธอเป็นน้องสาวคนหนึ่งของผมไง
แต่พอเธอเริ่มเข้ามาอ่อยผมมันเลยทำให้ผมมองเธอเปลี่ยนไปทันที และมันก็ทำให้ผมเริ่มอยู่ห่างจากเธอมากขึ้นเพราะไม่อยากให้ความหวังเธอ
ไม่อยากให้เธอคิดว่าการที่ผมเอ็นดูเธอเหมือนเดิมมันจะเป็นการทำให้เธอคิดไปเองไง
นั่นแหละมันเลยทำให้ผมเลือกที่จะอยู่ห่างจากเธอ เพื่อให้เธอตัดใจจากผม ผู้ชายไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวหรอกนะที่สามารถทำให้เธอมีความสุขได้
แต่ผมคิดว่ายังมีอีกหลายคนที่ทำให้เธอมีความสุขได้เหมือนกัน
“ทำไมหนูจะไม่รู้ล่ะคะว่าพี่คีรีไม่ชอบ ก็ถ้าชอบก็คงคบกับหนูไปนานแล้ว”
“ก็ใช่ไงเพราะงั้นก็อย่าทำแบบนี้อีก”
“หนูเองก็ต้องขอโทษพี่คีรีด้วยนะคะที่ทำตามให้ไม่ได้ เพราะความตั้งใจของหนูก็คืออยากเป็นเมียท่านประธานค่ะ”
“เรามันดื้อ กลับไปได้แล้วไป”
“แต่หนูเพิ่งมาเองนะคะ”
“พี่ไม่ได้บอกให้เรามาหาพี่หรือเปล่านารา?”
“ขอเวลาให้หนูอยู่กับพี่คีรีสักพักได้มั้ยคะ สัญญาเลยว่าหนูจะกลับเองแล้วไม่งอแงด้วย”
“เฮ้อ”
ผมถอนหายใจออกมาในความดื้อของเธอ เพราะเธอแม่งดื้อจริงๆ ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ไม่เคยเชื่อฟังผมหรอก
[KIRI : SAID END]
- ผู้เขียน
