11
889 คำ
“ตามใจก็แล้วกัน ไปเถอะ จะไปอ่านหนังสือก็ไปทางนี้ฉันกับคุณวิทจะช่วยดูแลหลานเอง”
เฟื่องลดายิ้มรับคำคุณแขไข ถือถุงของฝากเดินผ่านกลุ่มแม่บ้านกับสาวใช้กลับขึ้นไปยังบนห้องนอนบนชั้นสอง มานั่งเฝ้ากองหนังสือมองมันแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะไม่มั่นใจว่าตัวเองจะผ่านการสอบคัดเลือกหรือเปล่า ปริญญาตรีจบสายการตลาดแต่จะต่อปริญญาโทสายบริหาร เกณฑ์มหาวิทยาลัยใช้คะแนนสอบภาษาอังกฤษสูงลิบฟ้าชนเพดาน เฟื่องลดาไม่ได้ดูถูกตัวเองว่าไม่เก่งแต่บางครั้งก็อดที่จะรู้สึกเหนื่อยไม่ได้เพราะไม่ค่อยมีกำลังใจ
“ชาติหน้าตอนบ่ายๆ เถอะเขาถึงจะยอมติวหนังสือให้ อ่านเองนี่แหละดีแล้ว” หญิงสาวส่ายหน้าไปมามองตัวเองผ่านกระจกสะท้อนเงาเล็กๆ ข้างกองหนังสือ มีไว้หยิบมาส่องตอนกลางคืนว่าตาดำมากแค่ไหนแล้ว กายอรชรหยัดขึ้นนั่งตัวตรงหลังพิงหมอนหนุนหลังเปิดเล่มหนังสือกางออกตั้งใจอ่านบทถัดไป
“ขอบคุณมากเลยนะคะ ที่ให้เกียรติมาสัมภาษณ์กับลิซ่าในวันนี้ ดีใจมากเลยค่ะเพราะติดต่อไปเกินสิบรอบเห็นจะได้แต่ถูกเลขาคุณภพปฏิเสธกลับมาทั้งหมดเลย เข้าใจค่ะว่าคุณภพงานยุ่งแต่ยังเจียดเวลามาให้เรา ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ”
นักข่าวสาวสวยจากนิตยสารชื่อดังยกมือไหว้หนุ่มนักธุรกิจสุดหล่อเจ้าของตำแหน่งหนุ่มเจ้าเสน่ห์อันดับห้าประจำปี 2018 จัดอันดับโดยทางนิตยสารชื่อดังของประเทศไทย
“ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงนะครับผมมีประชุมช่วงบ่าย”
“เต็มที่ครึ่งชั่วโมงค่ะ ลิซ่าจะไม่รบกวนเวลางานคุณภพไปมากกว่านี้แน่นอน”
นักข่าวสาวยิ้มจนปากเหี่ยวปากแห้งนักธุรกิจหนุ่มหล่อก็ไม่หันกลับมามองแม้แต่เสี้ยวสายตาเดียว เซ็ง เก็บอาการไม่ไหวจึงขอตัวไปดูทีมงานว่าเซ็ตทุกอย่างพร้อมหรือยังก่อนจะกลับมาเชิญรณภพไปยังสถานที่ที่ทางทีมงานจัดเตรียมไว้ ใช้เวลาสัมภาษณ์ราวสามสิบนาทีไม่ขาดไม่เกิน นักข่าวสาวถามทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องสถานภาพปัจจุบัน
“ลูกหนึ่ง แต่ยังไม่แต่งงานไม่จดทะเบียน แบบนี้ยังเรียกโสดได้หรือเปล่า”
“เรียกได้สิคะ คุณภพให้สัมภาษณ์แบบนี้สาวๆ ทั้งประเทศร้องกรี๊ดจิกหมอนขาดกระจุยกระจายหมดแล้ว ลิซ่าเองยังเขินเลย ขอถามต่อถึงสเป็คสาวในอุดมคติต่อได้ไหมคะว่าต้องประมาณไหน”
“ผมไม่มีสเป็คผู้หญิงครับ ไม่เคยมีเลย ชอบคือชอบ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ผมไม่อยากปิดโอกาสตัวเองด้วยการตั้งสเป็ค สมมุตว่าผมเซ็ตความคิดไว้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องขาว สวย หมวย เอ็กซ์ แต่บังเอิญมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ผิวอาจจะไม่ได้ขาวหน้าตาอาจจะไม่ได้สวยมากเดินเข้ามาในชีวิตและนิสัยเราเข้ากันได้ดี ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ ผมไม่อยากปิดโอกาสตัวเอง ไม่อยากปฏิเสธเพียงเพราะว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่ผมเซ็ตไว้ในหัว”
“ตอบคำถามดีมากเลย เพราะฉะนั้นนะคะสาวๆ ที่กำลังชมรายการอยู่ ณ เวลานี้ไม่ต้องกังวลเรื่องผิวพรรณหรือหน้าตาตัวเองให้มากนะคะ เพราะสุดท้ายแล้วนิสัยเข้ากันได้สำคัญที่สุดค่ะ วันนี้ต้องขอขอบคุณคุณภพมากนะคะที่สละเวลามาให้ลิซ่าสัมภาษณ์ ถือเป็นอีกเทปที่ลิซ่าชอบทัศนคติแล้วก็แขกร่วมรายการมากเลย”
ยกมือไหว้รณภพอีกครั้งก่อนจะกล่าวขอบคุณสปอนเซอร์เพื่อจบรายการ บทสัมภาษณ์จบ กล้องปิด ทีมงานเริ่มเข้ามาเก็บกวาดสถานที่ส่วนรณภพเองก็กำลังรอเลขานุการขับรถวนกลับมารับ
นักข่าวสาวคนนี้ยังจิกเขาไม่ยอมปล่อยตั้งแต่อ่อยแจกนามบัตรตอนแรกแล้ว รณภพไม่อยากหลงตัวเองแต่เผอิญว่าเขาก็ไม่ใช่หนุ่มแรกรุ่นที่ตามมารยาหญิงไม่ทันจึงมองความพยายามเกินหน้าที่ออกทั้งหมด
“คุณภพจะกลับแล้วเหรอคะ ลิซ่าขอเดินไปส่งนะคะอยากคุยเรื่องถ่ายแบบด้วย”
“ไม่เป็นไรครับใกล้แค่นี้เองผมเดินเองได้ ส่วนเรื่องถ่ายแบบผมปฏิเสธเจ้าของนิตยสารไปรอบหนึ่งแล้วคงไม่ต้องให้ถึงมือนักข่าวอย่างคุณลิซ่ามาถามซ้ำ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่ให้เกียรติชวน”
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพนะคะลิซ่าไม่รบกวนแล้ว”
“ขอบคุณครับ” หนุ่มหล่อยิ้มรับจากนั้นก็กดรับสายเลขานุการแล้วเดินออกจากสตูดิโอ บังเอิญด้านหน้าเป็นกระจกจึงมองเห็นสายตาไม่พอใจจากสาวคนนั้นอย่างชัดเจนทว่ามีหรือคนอย่างรณภพจะใส่ใจ
รณภพเอนเบาะลงนอนให้เลขาเป็นคนขับรถพากลับบริษัท เขาลงหน้าทางเข้าบริษัทให้รสรินวนรถกลับไปจุดจอดรถจากที่ง่วงๆ กลายเป็นตาสว่างเพราะถึงแม้ว่าจะยืนอยู่ไกลแค่ไหนเขาก็สามารถมองเห็นได้ว่าใครกำลังยืนคุยกัน
- ผู้เขียน
