มือของชมพู่ควานคว้าหาดุ้นเนื้อของความเป็นชายที่ซุกซ่อนอยู่ในกางเกงของสามี ทว่ารุจน์ก็เบี่ยงกายหนี
“ใส่ให้ฉันนะจ๊ะพี่รุจน์จ๋า... ฉันรู้ว่าพี่คิดถึงฉัน”
เสียงเรียกร้องของเมียรัก ทำให้สีหน้าของรุจน์ออกอาการเคร่งเครียดหนักกว่าเดิม
มือของชมพู่ลูบไล้ขึ้นมาที่ท้องของสามี สัมผัสกับรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ใต้สะดือ มองเห็นแนวเย็บเป็นปื้นยาวลงมาถึงซอกขา
“โห… พี่เจ็บขนาดนี้เชียวหรือ”
หญิงสาวตกใจ
“พี่โชคร้ายโดนไฟดูด ตกลงจากนั่งร้านจนต้องผ่าตัดช่วงล่าง”
รุจน์บอกความจริงอันแสนเจ็บปวดกับเมียรัก
“โถ… พี่รุจน์… ”
เสียงของชมพู่บอกความสงสารสามีขึ้นมาจับใจ มือน้อยๆ ค่อยๆ ลูบสัมผัสเป้ากางเกงของเขา พยายามไม่พูดอะไรที่อาจจะเป็นการซ้ำเติมความรู้สึก
“โชคดีแล้วที่พี่ไม่พิการ ทุกอย่างยังอยู่ครบ เพียงแต่ว่ามันไม่แข็งตัว หมอบอกกับพี่ว่ามันเกิดจากผลข้างเคียงจากการผ่าตัดเมื่อเดือนก่อน ทำให้เส้นประสาทรับความรู้สึกจำ
