บทที่ 7
1621 คำ
6
"แม่ฝัน เล่นกาบแบทนะ" เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักยื่นตัวต่อให้พิมพ์ฝันพร้อมกับนั่งลง เธอยิ้มให้เขาแล้วเล่นกับลูกอย่างเอ็นดู
"ไปสมัครงานที่อื่นไว้บ้างยังลูก" คนเป็นแม่เอ่ยถามด้วยเสียงที่เป็นห่วง ดังมาจากด้านหลัง
"ค่ะ สมัครไว้หลายที่แต่ยังไม่มีที่ไหนติดต่อมา" เธอหันไปบอกแม่แล้วก้มดูเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ที่เล่นตัวต่ออยู่
"ทำธุรกิจของเราไปเรื่อยๆ ก่อนก็ได้นะลูก เสื้อผ้าก็ขายดีตลอด" เธอพูดให้กำลังใจ เพราะไม่อยากให้ผู้หญิงตรงหน้าเลิกกังวล
"อยากเก็บเงินให้ได้หลายทางอ่ะแม่ ถ้าพอให้เปิดร้านใหญ่ฝันค่อยออกงานประจำ"
"แม่ฝาน แบท หิวแย้ว" เด็กชายตัวน้อยพูดขึ้นแล่วลุกขึ้นมากอดคอแม่ของเขา
"หืม หิวแล้วเหรอ เดี๋ยวแม่ทำกับข้าวให้นะคัับ กินนมก่อนมั้ยเอ่ยคนเก่ง" เธอหอมแล้วเนียนใสนั้นแรงๆ แล้วกอดไว้แน่นอย่างหมั่นเขี้ยว แล้วเดินไปหยิบนมในลังมาเปิดเทใส่ขวดนมให้อย่างเป็นห่วง
ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น เป็นเบอร์สำนักงานเธอหยิบมันขึ้นมาแล้วรีบรับสายอย่างสุภาพ ใช้นิ้วชี้แตะปากบอกลูกชายตัวน้อยว่าให้เงียบ
"สวัสดีค่ะ"
(คุณพิมพ์ฝันหรือเปล่าคะ)
"ค่ะ"
(ตอนนี้คุณมีสิทธิ์เข้าสัมภาษณ์กับบริษัท TS ของเรา จะสะดวกมาวันไหนคะ)
"พรุ่งนี้ค่ะ ฉันพร้อมพรุ่งนี้เลย"
(ค่ะ พรุ่งนี้พบฝ่ายบุคคลที่ชั้นสามนะคะ เวลาเก้าโมง)
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"
พิมพ์ฝันมองมือถือของตัวเองแล้วยิ้มอย่างดีใจ นี่มันบริษัทที่เธอฝันเลยนะแค่ลองส่งใบสมัครไป แต่เขาติดต่อกลับมาจริงๆ
TS เป็นบริษัทส่งออกสินค้าพวกเครื่องแต่งกายระดับประเทศ เธอรู้มาด้วยว่าเจ้าของบริษัทเป็นผู้หญิงรุ่นเดียวกับแม่ของเธอ ดังนั้นงานเลขาที่เธอสมัครไปต้องไม่เป็นอันตรายต่อตัวเธอแน่
ก็เธอฝังใจกับตาโรคจิตนั่นนี่นา
"ข่าวดีเหรอลูก" สาวแก่เอ่ยถามเมื่อเห็นลูกสาวยิ้มอยู่นาน
"ไม่เชิงค่ะ แต่ได้สัมภาษณ์ก็ถือว่ามีโอกาสเกินครึ่ง"
"อื้ม สู้ๆ นะ ลูกต้องทำได้" เธอส่งยิ้มให้ลูกตัวเอง แล้วหันไปยิ้มให้หลานชายสุดน่ารักที่ยิ้มตอบมาด้วย
"คริคริ" เด็กชายหัวเราะเมื่อเห็นผู้ใหญ่ทุกคนยิ้มแป้น ความน่ารักของเขาสร้างความหลงใหลให้เธอเสมอ
และบ่อยครั้งที่เธอมองหน้าลูกตัวเองแล้วต้องนึกถึงผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนนั้น แบทเทิลหน้าตาเหมือนเขามาก เหมือนจนเธอรู้สึกว่ากำลังโดนกลั่นแกล้ง ทั้งที่อยากจะลืมเรื่องราวเหล่านั้นเต็มทน แต่เหมือนพระเจ้าจะไม่อยากให้เธอลืมเขาเลยสักนิด ยิ่งแบทเทิลโตขึ้นใบหน้าของเขายิ่งชัดเจนให้ความทรงจำของเธอขึ้นมาเรื่อยๆ
กริ๊ง กริ๊ง
"มีคนมา" คนเป็นแม่พูดขึ้นแล้วทำท่าจะเดินออกไป
"เดี๋ยวฝันไปดูให้ค่ะ" เธอลุกขึ้นแล้วเดินออกไปดูคนที่มาใหม่ทันที แล้วจึงเห็นว่าเป็นคนที่แวะเวียนมาบ่อยแต่ช่วงนี้เขาไม่ค่อยจะมาเท่าไหร่แล้ว
"ฝัน! "
"อะ อ้าวพี่ที" เธอยิ้มบางให้ชายที่ยืนอยู่หน้าประตู เขาคือพนักงานบริษัทที่เธอเพิ่งจะลาออกออกมา เขามักจะแวะเวียนมาขายขนมจีบให้เธอมาตลอดทั้งที่รู้ว่าเธอมีลูกอยู่แล้ว และแน่นอนว่าพิมพ์ฝันไม่เคยเปิดใจให้เขาเลย เธอมัวแต่คิดถึงลูกจะมีเวลาไปคิดถึงผู้ชายคนอื่นตอนไหน เลยทำให้เขามีสถานะเป็นพี่ชายมาโดยตลอด
"เห็นฝันไม่มาทำงานพี่เลยเพิ่งไปสืบมาถึงรู้ว่าลาออกแล้ว" เขาพูดแล้วทำหน้าเศร้า
"ฮ่าๆ ค่ะ พอดีมีปัญหานิดหน่อย"
"พี่รู้แล้วเรื่องนั้น คนพูดกันทั้งบริษัท แต่ก็ดีแล้วที่ฝันไม่ยอมมันเหมือนคนอื่นๆ "
"ค่ะ ฝันไม่ชอบคนที่รังแกผู้หญิงแบบนี้" เธอยิ้มบางๆ แล้วเปิดประตูรั้วให้คนตัวสูงเดินเข้ามา
"ไม่ต้องๆ พี่แค่แวะมาคุยแป๊บเดียว วันนี้มีนัด"
"หืม กับสาวไหนคะ" เธอเอ่ยแซวแล้วคนตรงหน้าก็ยิ้มเขินๆ
"ในบริษัทนั่นแหละ ฮ่าๆ " เขาหัวเราะแก้เขิน ถึงแม้เขาจะเคยจีบเธอ แต่เพราะเธอไม่สนใจเขาเลยจนต้องหันหน้าไปหาสาวคนอื่น
พิมพ์ฝันก็มองเขาเป็นแค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น
"มีสาวแล้วอย่าลืมน้องสาวคนนี้น้า"
"แน่นอนอยู่แล้วน่า พี่ยังเป็นคุณลุงใจดีของแบทเทิลเสมอ" เขาพูดแล้วขยี้หัวเธออย่างเอ็นดู
@ตึก TS
ชายร่างสูงคลายเนกไทให้หลวมแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ เขาผุดลุกผุดนั่งมาเป็นสิบครั้งแล้วเหมือนทำอะไรไม่ถูก อีกครั้งที่เขาหยิบใบสมัครงานของผู้หญิงคนเดิมขึ้นมาดู
'พิมพ์ฝัน พงษ์ฐิติสกุล'
เป็นเธอจริงๆ สินะ 'ฝัน' ชายหนุ่มอายุยี่สิบแปดปีมองรูปสมัครงานของเธอด้วยหัวใจเต้นแรง คนที่เขาไม่เคยลืมได้เลยตั้งแต่วันนั้น
ผ่านมาเขากลายเป็นอีกคน ตั้งแต่เจอเธอแล้วย้ายไปอยู่ที่ญี่ปุ่น เขาต้องเอาแต่ทำงานเพราะจะได้ไม่คิดถึงเรื่องในคืนนั้น ใครมันจะไปเชื่อว่าผู้หญิงที่ขายบริการวันนั้นจะทำให้ผู้ชายเพล์บอยอย่างเขาเป็นได้ขนาดนี้ และเขาเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นถึงขนาดนี้เหมือนกัน
แต่วันนี้คนคนนั้นกลับเข้ามาหาเขาเองโดยไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อย
'สถานะ โสด'
ชายหนุ่มอ่านข้อความนั้นแล้วยิ้มมุมปาก
"คุณเมย์" เขากดเสียงเรียกผู้ช่วยที่อยู่หน้าห้อง ไม่นานสาวหุ่นดีวัยสามสิบกว่าปลายๆ คนนั้นก็เดินเข้ามาท่าทางของเธอดูกระฉับกระเฉง
"มีงานอะไรคะคุณทอส"
"คุณเรียกผู้หญิงคนนี้มาสัมภาษณ์ แค่เธอคนเดียวเท่านั้น" เขายื่นเอกสารให้ผู้ช่วยที่แม่ของเขาเลือกมาให้
"คะ อ้อ เลขาคนใหม่ ผู้หญิงคนนี้ ฉันจำได้ค่ะเธอสวยมาก ไม่ใช่ว่าคุณเลือกเพราะหน้าตาหรอกนะคะ" เธอเอ่ยถาม เขาขมวดคิ้วเข้มนั้นเขาหากันเพราะเธอถามมากเกินไป
"ผมมีเหตุผลมากกว่านั้น จัดการให้ด้วย"
"ค่ะ"
"อ่อ ไม่ต้องถามอะไรเธอให้มาก แล้วให้เธอเซนต์สัญญาเข้าทำงาน แล้วก็รบกวนคุณช่วยเพิ่มรายละเอียดสัญญาตรงนี้ด้วย" เขาดึงเอกสารในลิ้นชักออกมาแล้วจิ้มให้คนตรงหน้าดู
"..." เธอมองอย่างสงสัย
"เพิ่มเป็นครึ่งปี และค่าปรับตรงนี้เพิ่มเป็นห้าแสนบาท ทำฟอนต์ให้เล็กอย่าให้เธอสังเกต ทำยังไงก็ได้ให้เธอเซนต์สัญญา"
"แต่แบบนี้มันโหดร้ายเกินไปนะคะ" เธอแย้งขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามันไม่เป็นธรรมสำหรับพนักงานคนใหม่
"ห้ามแย้ง! " เขาพูดเสียงห้วนแล้วยื่นกระดาษให้ผู้ช่วย
"ค่ะ"
"ไปได้แล้ว" ชายหนุ่มเอนตัวพิงกับเก้าอี้ แล้วหลับตาลงจนรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นเดินออกไปเขาจึงลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
เขารอคอยที่จะได้เจอผู้หญิงคนนั้นไม่ไหวแล้ว
สัญญานั่นก็แค่เป็นการมัดตัวไม่ให้เธอไปจากเขาได้ง่ายๆ เขาจะทำให้เธอกลายมาเป็นของของเขาให้ได้คอยดู
"พี่ทอส! " เสียงแหลมของผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อเขาแล้วเธอก็เดินเข้ามาหาเขาเหมือนหงุดหงิด
"จะเข้ามาทำไมไปเคาะ" เขาดุแล้วแกล้งหยิบเอกสารขึ้นมาดูอย่างไม่สนใจ
"กลับมาเป็นอาทิตย์แล้วไม่คิดจะติดต่อเบลบ้างเหรอคะ" หญิงสาวบ่นแล้วกอดอกมองเขาอย่างไม่พอใจ
"เธอก็รู้แล้วทำไมฉันต้องบอก" เขาพูดโดยไม่หันไปมองเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าจะสวยขนาดไหนแต่เขากลับรู้สึกว่าน่ารำคาญ
"ถ้าคุณป้าไม่บอกเบลคงไม่รู้หรอกค่ะ ว่าพี่กลับมาแล้ว แต่ไม่สนใจกันสักนิด! " เธอขึ้นเสียงใส่เขาจนคนที่นั่งอยู่ทนไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมามองผู้หญิงคนนี้
"อะไรที่ฉันไม่อยากได้ ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจ" เขาพูดเสียงเรียบแล้วลุกออกจากเก้าอี้ทำงานเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผู้หญิงคนนั้นยืนมองอย่างโกรธจัด
"กริ๊ดด เบลจะบอกคุณป้า พี่จะทำกับเบลแบบนี้ไม่ได้! พี่ทอส หยุด หยุดนะห้ามไป! "
ทอสปิดประตูใส่หน้าแล้วดึงไม้กวาดจากพนักงานทำความสะอาดมาสอดล็อกประตูไว้จากด้านนอก ก่อนจะหันไปบอกผู้ช่วยของเขาที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
"ถ้าผมออกไปได้สิบนาทีแล้วปล่อยยัยนั่นออกมา" พูดจบเขาก็เดินล้วงกระเป๋ากางเกงออกไป ผู้หญิงประเภทนี้เป็นพวกที่ทำให้เขาหงุดหงิดที่สุด แต่ดันเป็นคนที่แม่ของตัวเองสนับสนุนให้คบกัน เพราะครอบครัวของเธอเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัท
แต่คนอย่างเขาไม่ชอบอะไร จะไม่ฝืนกับมันแน่ๆ
พระเอกเป็นคนตรงๆ อยู่แล้วนะ กริ๊ดด
เขาใกล้จะได้เจอกันแล้ววว
อย่าลืม 1 เม้น 1 ไลค์ ของไรท์ด้วยน้า มาเป็นกำลังใจให้กันจ้า
- ผู้เขียน
