หวง...
หึง...
ฉันไม่ใช่คนโง่ที่ไม่รู้ความหมายของคำนี้ แต่หลังจากนั้นฉันก็เจอความหายนะในทันที เพราะมาเฟียหนุ่มเขาฉุดข้อมือฉันลุกขึ้นจากเตียง
"พี่จะพาฉันไปไหน"
"พี่แค่ไปเอาของครับ"
เขาเดินนำไปที่ห้องแต่งตัวเปิดลิ้นชักเนคไทออก ก่อนจะคว้าหยิบมาสามสี่ก้อนและคว้าเข็มขัด ฉันมองตามสิ่งที่เขาทำหัวใจเต้นแรง นึกออกเลยว่าตัวเองจะถูกมัดตรงไหนบ้าง
ก่อนที่เขาจะดึงฉันกลับไปเหวี่ยงลงเตียงอีกครั้ง และกระชากขาดึงไปที่ขอบเตียง
"ว้าย!"
"พี่ขอมัดไว้ก่อนนะครับ"
"...ข้างนี้ด้วย"
"อย่ามัดแน่น" ฉันบอกแล้วพยายามลุกขึ้นนั่งคลายปม แต่ก็โดนเขากดลงอีกครั้ง
"นอนลง"
"แต่พี่..." ฉันยังพูดไม่จบเขาก็คลายปมที่ผูกข้อเท้าฉันออก แล้วถามขึ้นมา
"เจ็บไหมครับ... พี่ผูกแน่นไปไหม?"
"ไม่แน่น พอดีแล้ว"
เพียงเท่านั้นริมฝีปากสวยก็เผยยิ้มออกมา ก่อนจะโน้มมาหาแล้วโอบแก้มฉัน เขาพรมจูบตามซอกคอทีละข้าง ดูดดันด้วยลิ้นจนตอนนี
