33 | ชนวนแห่งความหึงหวง

1979 คำ

ฉันหันออกไปมองนอกหน้าต่างรถทันที พยายามหลบเลี่ยงไม่ให้เขาเห็นแก้มที่แดงระเรื่ออยู่ตอนนี้ แค่ประโยคเดียวก็ปลดล็อกความน้อยใจของฉันหมดแล้ว "อย่าคิดมากเลยนะ" "ไม่ได้คิดมากซะหน่อย พี่จะชอบแบบไหนก็สิทธิของพี่" มือใหญ่ย้ายมาลูบหัวฉันทันที ปกติฉันไม่ชอบให้ใครลูบหัวหรอก แต่ตอนนี้ดันรู้สึกชอบซะงั้น นึกไปถึงตอนพ่อลูบหัวเลย "แค่เป็นเด็กดีของพี่แบบนี้ตลอดไปก็พอ" ไม่มีเสียงตอบจากฉัน มีแต่เสียงหัวใจที่ดังลอดออกมาจากข้างใน ฉันรู้สึกได้เลยและกลัวเขาจะได้ยินมาก พยายามลูบอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าให้ใจเย็นๆ จนเราถึงรังมังกรค่อยโล่งใจขึ้นมา เพราะพี่องศาเขาขึ้นไปนอนพัก ส่วนฉันขึ้นไปนั่งทำงานที่ชั้นสามอยู่กับไข่ขาว แต่ระหว่างที่หย่อนก้นนั่งมองจอไอแมค นิ้วชี้ก็เคาะโต๊ะเบาๆครุ่นคิดกับตัวเอง เขาชอบผู้หญิงเก่งรอบด้าน ชอบผู้หญิงหวานงั้นเหรอ... ใช่ ฉันกำลังวุ่นวายใจอย่างประหลาด ระหว่างที่คิดตาก็เหลือบมองไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม