“ข้าเองก็สืบมาอย่างชัดเจนแล้ว” หัวหน้าองครักษ์หนุ่มยืนยันหนักแน่น
หว่านอิ๋งอิ๋งจนปัญญาจะบิดพลิ้ว จึงเบือนหน้าหลบตาเขา
“ได้! ข้ายอมรับ แต่...ข้าก็ได้ช่วยชีวิตของท่านเอาไว้นะ ความจริง ท่านควรจะเห็นข้าเป็นผู้มีพระคุณต่างหาก หากท่านตรวจสอบหลักฐานทั้งหมดจริง ย่อมต้องเห็นแล้วว่ามีดสั้นพวกนั้นต้องเป็นยอดฝีมือจึงจะขว้างได้แม่นยำ”
“ดี! เราต่างคนต่างผิดคนละครั้ง ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าหายกัน”
ทั้งสองสบตากันอย่างถือดี หว่านอิ๋งอิ๋งรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยแต่เมื่อชั่งน้ำหนักแล้วก็เห็นว่าตนเองได้เปรียบหลิวเฉิงอยู่มากจึงเชิดหน้าขึ้น
“ได้! จากนี้ไปเราทั้งสองจะเป็นน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง ต่างคนต่างอยู่”
หลังจากประกาศสงบศึกทั้งหว่านอิ๋งอิ๋งและหลิวเฉิงต่างก็ไม่เกี่ยวข้องกันอีก หากเดินมาพบกันในจวนเจ้าเมืองก็จะเชิดหน้าไปคนละทาง เจียงลี่จังเห็นเช่นนั้นก็อดจะเย้าสหายมิได้
“ดูเจ้าสิ ทำตัวรังเกียจเขาเหลือเกิน”
“ใ
