ตอนที่ 2
1618 คำ
ชายหนุ่มนิ้วหน้าอย่างไม่ชอบใจเท่าไรนักกับคำพูดก่ำกึ่งของผู้ช่วยคนสนิท เรื่องนี้เขาต้องถามพ่อให้รู้เรื่องก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นมากกว่านี้ จีนเป็นผู้หญิงที่เคียงข้างเขามาตั้ง 4 ปีแบบไม่เคยปริปากบ่นอะไรสักคำเดียว
เขาไม่มีทางให้เธอกลับไปประจำอยู่นิวยอร์กแน่นอนเพราะระบบงานต่างๆอาจจะเปลี่ยนไป เขาหรี่ตามองเธออีกครั้งที่ยังคงเงียบไม่พูดอะไรสนใจแต่เรื่องงาน
เธอแยกทุกอย่างออกจากกันได้จนน่าสงสัย!
“ไปโกดังระวังตัวหน่อยนะ” แถวนั้นมันมีข่าวไม่ค่อยดีเกี่ยวกับพวกเล่นยาทำให้เป็นห่วงเพราะถึงยังไงนี่ก็เป็นผู้หญิงต่อให้เก่งมากขนาดไหนก็ตาม
“ไปกับพี่เกรทปลอดภัยแน่นอนค่ะ” บอดี้การ์ดประจำตัวเขาเชียวนะจะไม่เก่งได้ไงเล่า
“คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ฉันมั่นใจว่าพี่เกรทเอาอยู่ค่ะ แล้วฉันก็ดูแลตัวเองได้”
อวดเก่งมากเลยผู้ช่วยแต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่เธอเก่งถึงแม้จะรูปร่างหน้าตาจะไม่ค่อยอำนวยเท่าไรก็ตาม จีนสูงเท่าหัวไหล่เขาเองทั้งที่ใส่รองเท้าส้นสูงต่างกับเขาที่ธรรมดามากมั้ง!
วันนี้เขาต้องอยู่คนเดียวในรอบหลายวันไม่รู้ว่าจะมีใครทำตามใจเขาได้บ้างเพราะถึงมีเลขาก็เฉื่อยช้าเหลือเกินถึงจะทำงานดีมากก็เถอะ
“เกรทมาหาฉันก่อน” เขาโทรหาลูกน้องสั่งโดยที่ไม่รอคำตอบใดๆทั้งสิ้นแล้วแค่ไม่กี่นาทีก็เข้ามาตามที่เขาสั่ง
“บอสมีอะไรรึเปล่าครับ?” เชี้ย! ทำไมบอสจ้องกันแบบนี้ว่ะ
“ดูแลจีนให้ดีรู้ใช่ไหมว่าสำคัญมากสำหรับฉัน” เขามองบอดี้การ์ดนั่งนิ่งหลังตรงตัวเกร็งมาก
“ครับบอส น้องจีนสำคัญกับบอสขนาดไหนพวกผมรู้ดี” เขาก็เป็นหนึ่งในเรือบาปอีกคนเพราะเชียร์ให้เขาได้กัน!
“อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นอย่างอื่นไอ้เกรท!!” พูดสองแง่สองง่ามอีกแล้วไอ้ลูกน้องพวกนี้
“คะ...ครับบอส!!” บอสโมโหไรว่ะ เกรทงง?
“จีนเป็นคนของพ่อฉันแต่อยู่ในความดูแลของฉัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นพ่อฉันคงจัดการแกเข้าใจ?” เขานี่แหละจะจัดการพวกมันก่อนเลยโทษฐานประมาทจนทำคนของเขาเจ็บตัว
“ครับบอส!” ถ้าเรื่องถึงนายใหญ่นี่กูตายแน่! ไอ้เราก็นึกว่าบอสห่วงน้องจีนเพราะคิดอะไรที่ไหนได้มีนายใหญ่มาเกี่ยวข้องด้วยนี่เอง
กูเอาความคิดบาปแบบนี้มาจากไหนว่ะ?
บอสก็นิ่ง น้องจีนก็เฉย
เขาจะได้กันยังไงล่ะ?
หญิงสาวนั่งรถมาโกดังเก็บสินค้าในตอนบ่ายกับบอดี้การ์ดคนสนิทของเจ้านายที่นี่มีปัญหาไฟไหม้เมื่อคืนก่อนแต่ดีที่ดับทันซึ่งมันน่าแปลกตรงที่ไหม้เฉพาะทางเข้าอย่างเดียวแล้วของในโกดังไม่หายไปสักอย่างเดียว ที่นี่ค่อนข้างกว้างและใหญ่มากเธอเดินวนไปมาดูจุดเกิดเหตุจนรู้สึกว่ารองเท้าส้นสูงกัดเข้าแล้วไง
“พี่เกรทรบกวนมาดูตรงนี้หน่อยค่ะ” เธอตัวไม่สูงมากพอจะมองเห็นไง
“อะไรครับน้องจีน?” เกรทเดินมาดูแต่ทุกอย่างมันก็ปรกติ
“ตรงสายไฟน่ะคะมันเหมือนอันใหม่เกินไปไหมคะ เหมือนว่าพึ่งถูกเปลี่ยนเลย” เธอชี้ไปที่สายไฟถึงแม้จะต่ออย่างเรียบร้อยตามมาตรฐานแต่ของที่ใช้แล้วกับของใหม่สีมันต่างกันถึงจะไม่มากก็ตาม เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแต่ว่ามันสูงจนต้องยืดขาและ….
“ว๊าย!! โอ๊ย!...เจ็บจัง!” เธอข้อเท้าพลิกเลยล้มลงกับพื้นดีนะที่พี่เกรทรีบมาประคองขึ้นเร็วมากแต่ว่าข้อเท้ามันเจ็บจริงๆนะ
“เป็นไรมากไหมน้องจีน ไปหาหมอไหม? ให้ตายเถอะบอสเอาพี่ตายแน่เลย!” ตายแน่กูดูแลคนสำคัญให้บอสไม่ได้!!
“พี่เกรทไม่เป็นไรหรอกค่ะแค่ข้อเท้าพลิกเอง” เธอไม่ได้ตายนะทำไมถึงกลัวขนาดนั้น
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะจะเย็นแล้วมันอันตราย” แถวนี้มันไม่ใช่ถิ่นบอสไงแล้วผู้หญิงข้างๆกุมความลับหลายอย่างของไทเกอร์กรุ๊ปเอาไว้อีก
“ค่ะ แต่รบกวนแวะร้านยาหน่อยนะคะ”
“ครับน้องจีน”
หลังจากส่งผู้ช่วยคนเก่งแล้ว เกรทกลับมาบ้านรายงานเรื่องต่างๆตามคำสั่งและเรื่องน้องจีนล้มจนข้อเท้าพลิกก็รายงานด้วย
ผลั้ว!!
“กูสั่งว่าไงไอ้เกรท?” เสือกดเสียงต่ำจ้องหน้าลูกน้อง
“มันเป็นอุบัติเหตุครับบอส” เกรทก้มหน้ารายงานก่อนจะเช็ดเลือดที่มุมปากเล็กน้อย
ปรกติบอสจะไม่ค่อยลงไม้ลงมือกับพวกเขานะถ้าไม่โมโหหรือทำงานพลาดจริงๆแต่นี่มันไม่ใช่เลยน้อยตบบ่าลูกน้องเบาๆ
“จะมาแก้ตัวให้มันหรอ?”
“เปล่าครับบอส”
“จะไปไหนก็ไป แล้วอย่าพลาดอีก”
ในทุ่มกว่าๆจีนอาบน้ำแสร็จเรียบร้อยนั่งอ่านหนังสือหลังจากรายงานต่างๆและระหว่างรออาหารที่สั่งไว้ยังไม่ได้ทายาที่ข้อเท้าเพราะคิดว่าทานอาหารเย็นเรียบร้อยก่อน
ก๊อกๆๆ
“มาแล้วค่ะ...บอส!!” นึกว่าอาหารมาส่งที่ไหนได้บอสนี่เอง
“ทำไมไม่บอกผมเรื่องข้อเท้าคุณ?” เสือมองหญิงสาวตรงหน้าที่ดูเด็กลงกว่าเดิมมากเพียงแค่อยู่ในชุดธรรมดา
“บอสเข้ามาก่อนสิคะ” บอสรู้ได้ไงในเมื่อไม่ได้บอกสักคำ
เสือก้าวเท้าเข้าไปภายในคอนโดที่เปรียบเสมือนบ้านของหญิงสาวเขากวาดสายตามองไปรอบๆที่นี่ดูดีกว่าที่คิดไว้ซะอีก
“นี่ยาเหรอ? ผมช่วยนะคุณจะได้ไม่ต้องลำบาก”
“ช่วยเหรอคะ?”
“นั่งลงสิผมจะทายาแล้วพันผ้ายืดให้”
“บอสไม่จำเป็นต้องทำอีกอย่างบอสเป็นเจ้านายนะคะ” เธอหยิบถุงยาออกมาจากมือเขาแต่เขากลับจับมือเธอแทนซะงั้น
“ผมรับปากกับพ่อว่าจะดูแลคุณ ดังนั้นนี่คือความรับผิดชอบของผม ที่นี้ก็นั่งลงซะจีน” เขาอธิบายยาวเหยียดแต่สรุปได้ง่ายๆคือเขาอยากจะดูแลเธอก็เท่านั้น จีนยอมนั่งลงแต่ว่าเธอไม่ยอมให้เขาทำให้นี่สิ ทำไมเป็นคนดื้อแบบนี้ห้ะ
“บอสคะมันคือเรื่องนิดเดียวฉันทำเองได้” ที่เขาจะทำคือข้อเท้าเธอนะมันไม่เหมาะสม
“ผมถนัดมากกว่า”
“บอสฉันทำเองได้”
“นี่คือคำสั่งถ้าคุณปฎิเสธผมจะพาไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ดังนั้นทำตามผมสั่งนะ” ที่นี้เงียบแล้วยอมให้เขาจับข้อเท้าได้แล้วสินะ เธอนี่มันดื้อเงียบหัวรั้นถ้าไม่ต้อนให้จนมุมจะยอมไหมห้ะเขาชักจะสงสัยแล้วสิว่าจะดื้อกว่านี้อีกไหมถ้ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น
เธอนั่งนิ่งปล่อยให้บอสทายาที่ข้อเท้าตามใจเลยในเมื่อห้ามก็ไม่ฟังอ้างนู้นอ้างนี่จนต้องยอมแล้วเขามือเบากว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลยนะ บอสพันผ้ายืดที่ข้อเท้าเธอให้ได้แบบพอดีมากอย่างไม่น่าเชื่อเลยพอเรียบร้อยเสียงเคาะประตูก็ดังสงสัยอาหารจะมาส่งแล้ว
ก๊อกๆๆ
“คุณนัดใครไว้?” ไหนว่าไม่มีแฟนไงแล้วใครล่ะมาหาค่ำแบบนี้
“สั่งอาหารไว้ค่ะ บอสทานมายังคะทานด้วยกันไหม?” เธอทั้งถามทั้งชวนไปพร้อมกับทีเดียวคนหน้านิ่งตรงหน้ายิ้มออกมาพร้อมพยักหน้าแล้วเดินไปเปิดประตูเองอีก
“มื้อนี้ผมเลี้ยงนะ” แค่ไม่ร้อยเองเขาเลี้ยงได้สบายๆถึงมากกว่านี้ก็ยังได้
“ขอบคุณค่ะ บอสไปล้างมือก่อนนะเดี๋ยวฉันแกะอาหารรอเอง” เขาพึ่งจับเท้าเธอจะให้ทานได้ไงล่ะอีกอย่างแค่เลี้ยงข้าวเย็นก็เกรงใจแล้ว
“อื้ม ก็ได้” เขาเดินเข้าไปในห้องนอนเธอเพราะจะเข้าห้องน้ำจริงๆนะไม่ได้คิดอะไรเลยแต่พอเข้าไปแล้วกลับนั่งลงบนเตียงนุ่มยิ้มกว้างออกมาแล้วล้มตัวนอนไป ทำไมมันหอมแบบนี้นะ! ตอนนี้เธออยู่ข้างนอกคงจะไม่ได้สนใจเขามากเขาเลยเกลือกกลิ้งไปมาเหมือนเด็กเห่อที่นอนใหม่แล้วจบลงที่หลับตาพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา
“บอสคะอาหารพร้อมแล้วนะ”
“โอเค ผมกำลังจะออกไปแล้ว” เขาลุกขึ้นล้างมือลวกๆเหลียวมองที่นอนอย่างเสียดาย
“ห้องน้ำข้างนอกก็มีนะคะ ทำไมถึงเข้าห้องนอนล่ะบอส?”
“ผมไม่รู้นี่ เอ่อ...คุณใส่ชุดใคร?” นั่นมันเสื้อผู้ชายแล้วยังไซส์ใหญ่มากอีกด้วย
“คือว่าฉันชอบใส่เสื้อตัวใหญ่นอนค่ะ คิดว่าเสื้อแฟนเหรอคะ?” หน้าบอสคือนิ่งจนอ่านไม่ออกเลย
“ผมแค่เห็นมันตัวใหญ่เลยถาม ความจริงคุณจะมีคนรักก็ไม่มีใครว่าหรอก” แต่จะขัดขว้างทุกวิถีทางเลยหรือหนักสุดคือสั่งย้ายทันที
จีนต้องไม่มีใครทั้งนั้นเขาไม่ยอมหรอก!
“ทานอาหารเถอะค่ะเดี๋ยวเย็นแล้วจะไม่อร่อย”
- ผู้เขียน
