ตอนที่ 3

1740 คำ

เช้าวันต่อมาเสือนอนบนเตียงกลิ้งไปมารอรับเสียงโทรศัพท์ที่จะดังขึ้นพร้อมกับเสียงหวานที่จะปลุกแบบนี้ทุกเช้า เขาชอบนอนรอแบบนี้จนติดนิสัยหรือบางครั้งตื่นจนหลับไปอีกรอบก็มี แหม่! นึกถึงปุ๊ปเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันทีเลย Rrrrrrrrrr..... “ว่างายยยยย….” หาวไปพูดไปเลยล่ะ [มอร์นิ่งค่ะบอส ตื่นได้แล้วนะฉันกำลังจะถึงบ้านบอสแล้ว] ทำไมเธอตื่นเช้าจังว่ะ? “อื้ม ผมกำลังจะลุกแล้ว” เธอวางสายไปส่วนเขาก็ลุกจากที่นอนไปอาบน้ำสักทีหลังจากที่กลิ้งไปมาเกือบชั่วโมงแล้ว จีนจะโทรมาปลุกเขาทุกเจ็ดโมงเช้าของทุกวันยกเว้นวันหยุดเท่านั้นที่เธอแทบจะหายไปจากชีวิตเขาเลย จีนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาไม่ว่าจะเวลากินนอนตื่นหรือแม้แต่อารมณ์อื่นอีกก็ตาม เวลาเขาเครียดหรือกังวลอะไรมากๆแม้หน้าเขาจะนิ่งเหมือนไม่มีความรู้สึกแต่เขาชอบจิกนิ้วโป้งลงที่นิ้วชี้ให้รู้สึกเจ็บเสมอจีนก็ยังรู้เลยทั้งที่ไม่เคยบอกใครมาก่อนนะ เธอสังเกตเขาทุกอย่างจนน่าตกใจเลย! ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงเขาพร้อมไปทำงานในขณะที่ผู้ช่วยนั่งรอพร้องส่งยิ้มหวานมาให้เหมือนทุกวันแต่แววตาเธอมันเปลี่ยนไป “บอสทำอะไรพี่เกรทรึเปล่าคะ?” “นิดหน่อย” แค่ต่อยเอง “เรื่องอะไรคะ? เรื่องฉันเหรอคะ?” น่าจะเกี่ยวกับเธอด้วยล่ะมั้งพี่เกรทก็หน้าช้ำเชียว “แค่ข้อเท้าคุณผมไม่ต่อยลูกน้องหรอก” เขาเดินเร็วๆไปหนีสายตาจับผิดนำเธอไปขึ้นรถ “…” เกรทยืนงงนิดหน่อย เห้ย! ที่บอสต่อยเพราะดูแลน้องจีนไม่ดีนี่แล้วมาทำเก๊กเพื่ออะไรว่ะ? คือเป็นห่วงแต่ไม่พูดคอยดูเถอะจะหมาคาบไปแดกก่อน! ลูกน้องหนักใจแทนแล้วเนี่ย!! จีนเดินตามไปขึ้นรถแต่แปลกที่วันนี้บอสขับรถเองแล้วยังไปกับเธอแค่สองคนอีก เธอยังไม่ทันได้เอ่ยปากถามสักคำก็มีแซนวิชส่งมากให้ “ให้ฉันเหรอคะ?” ทำไมวันนี้แปลกไปนะ “ผมให้เพราะเห็นว่าคุณไม่ทานอาหารเช้า คือคุณเป็นคนของพ่อผมถ้าดูแลไม่ดีท่านจะว่าเอาได้อีกอย่างวันนี้คุณต้องไปกับผมด้วยเพราะ…” เสือหันไปมองหญิงสาวที่รับแซนวิชไปด้วยสายตามึนงงก่อนจะพูดต่อ “คุณเครย์อยากเลี้ยงอาหารกลางวันตอบแทนที่ผมช่วยให้เขาพ้นคดีเผาตึกของไอ้หยาง” “บอสเป็นคนเผาเองกับมือไม่ใช่เหรอคะ?” วันนั้นบังเอิญว่าเธอได้ยินแต่ตามไปห้ามไม่ทันผลที่ตามมาคือบอสตกเป็นผู้ต้องสงสัยแต่คุณเครย์ต้องสงสัยมากกว่าแล้วหลักฐานพยานต่างๆชี้ไปที่เขา บอสไม่ได้ช่วยเขาเลยสักนิดเดียวนี่คือความจริงที่สุด คุณเครย์ตกเป็นแพะรับบาปแทนบอสชัดๆ “ตอนนี้เป็นไฟฟ้าลัดวงจรแล้ว” แก้ข่าวใหม่ก่อนนะเผื่อเธอจะลืมว่าเป็นคนจัดการแทนเขาเอง “แต่ความจริงคือบอสทำ บอสคะเมื่อไรจะเลิกนิสัยสร้างศัตรูไปทั่วสักทีคะ?” คนตามแก้ปัญหามันคือเธอแล้วเหนื่อยมากนะจนคิดว่าเขาคงอยากใช้ให้คุ้มกับเงินเดือนหลักแสนของเธอ “ก็มันมาขอคุณจากผม!!” เขาหันไปบอกเสียงดังอย่างลืมตัวกว่าจะได้สติผู้ช่วยก็ส่งสายตาไม่พอใจมาแล้ว เขาก็ตีหน้านิ่งเหมือนเดิมแล้วหันไปมองทางต่อไป “คุณเก่งอันนี้ผมไม่ชมใครง่ายๆนะ แล้วถ้าคุณไปกับมันผมต้องฝึกผู้ช่วยอีกคนกว่าชำนาญได้ขนาดนี้” ง่ายๆคือหวง! ไอ้นั่นมันคือศัตรูหัวใจชัดๆแต่จีนยังพูดคุยกับมันดีทุกอย่าง “ไว้บอสไล่ฉันออกก่อนนะถึงจะไป” “หมายความว่าถ้าผมไม่อนุญาตคุณจะไม่ไปไหนใช่ไหม?” “ค่ะ บอสเราทำงานด้วยกันมานานฉันยังไม่อยากได้เจ้านายใหม่หรอกค่ะ!” “เช้านี้ผมเลี้ยงกาแฟนะ” เขาเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ร้านกาแฟประจำของเธอซึ่งจีนหันมามองแปลกๆเหมือนจะอยากถามอะไรแต่ก็เงียบ จีนเดินเข้าไปร้านกาแฟประจำเพราะอยู่ใกล้กับคอนโดแล้วรสชาติก็ถือว่าดีบรรยายกาศเป็นส่วนตัวพอสมควร เธอเข้าไปพนักงานเสิร์ฟก็หันมายิ้มให้ทันทีคงเพราะจำกันได้แล้ว “กาแฟดำ ลาเต้ปั่นหวานน้อย ชีสเค้กเลม่อนค่ะ” เธอสั่งโดยที่ไม่ต้องถามเพราะรู้ว่าคนตรงหน้าชอบกาแฟดำมากกว่าทุกอย่าง น้อยครั้งที่เขาจะสั่งเป็นอย่างอื่นและหากเป็นขนมยิ่งแล้วใหญ่เพราะเขาไม่ชอบของหวานด้วย “เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” “ตามสบายเลยนัดเราตอนเที่ยงเช้านี้เป็นของคุณ” เขากำลังจะหยิบไอแพดขึ้นมาดูงานแต่ว่า… “บอสหมายความว่าไงคะ?” เช้านี้ของเธองั้นเหรอ...บ้าน่า! “ก็ตามนั้น” พูดยังไงก็ยังงั้นแหละ เธอเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยความงงเล็กน้อยแต่ก็คิดว่าบอสคงจะทำอะไรสักอย่างแน่เพราะนี่เป็นวิธีของเขาคือดึงความสนใจเธอออกแล้วสั่งใครสักคนให้ไปทำงานแทน แต่ว่างานที่ว่าน่ะมันคืออะไรกันแน่ รอบที่แล้วเผาตึกจนเกือบวอดแล้วครั้งนี้ล่ะทำอะไร? เสือนั่งอ่านรายงานที่น้อยส่งมาให้อย่างอารมณ์ดีเขาไม่ได้ทำอะไรมากแค่ส่งโลงศพไปให้เพื่อนเก่าถึงคาสิโนของมัน ความจริงต้องขอบคุณจีนนะที่เอะใจเรื่องสายไฟที่โกดังเก็บสินค้ามันทำให้เขาจำได้ว่าไอ้หยางมันตามหาช่างไฟเก่งๆมาทำงานให้ มันเผาโกดังเขาแบบเนียนๆโดยที่หาหลักฐานเอาผิดไม่ได้แต่คนอย่างเสือซะอย่างมีเหรอจะไม่เอาคืน “พี่เป็นแฟนพี่จีนเหรอครับ...โคตรหล่อเลย!” เด็กเสิร์ฟวางแก้วกาแฟพร้อมรับเงินมาเลย “พูดถูกใจนี่ทิป! แล้วแฟนพี่พาใครมารึเปล่า?” ไหนๆก็เชื่อแล้วหลอกถามเลยล่ะกัน “ไม่มีครับ อ๋อ! ผมนึกออกแล้ววันก่อนมีคนมาด้วยครับ” “ใคร?” วันก่อนงั้นเหรอมันเป็นใครว่ะ “เป็นผู้ชายสูงๆผิวคล้ำนิดๆแต่หล่อนะพี่ ผมว่าเขาจีบแฟนพี่แน่เลย” เด็กเสิร์ฟยังต่อเพิ่มอย่างออกรส “จีบแฟนพี่งั้นเหรอ? ไอ้นี่เดี๋ยวมันต้องโดนสักหน่อยแล้ว!” ใครมายุ่งกับผู้ช่วยของเขาว่ะแบบนี้ยอมไม่ได้แล้วต้องเอาเธอติดตัวตลอดเวลาจะได้ไม่มีใครมายุ่ง “พี่ใจเย็นๆก่อน โน้นมาแล้วผมไปก่อนนะ” “บอสคุยอะไรกับเขาเหรอคะ?” เด็กเสิร์ฟร้านนี้คุยเก่งด้วยสิแต่คงจะคุยอะไม่ถูกใจบอสแน่เลยถึงได้ทำหน้าบึ้งตึงแบบนี้ “จีนผมอยากรู้คุณมีคนมาจีบรึเปล่า ผมเห็นว่าคุณโสดนานเกินไปแล้ว!” เขาตีหน้านิ่งทั้งที่ในใจไฟแทบลุกอยู่แล้ว กำมือไว้ไอ้เสือเดี๋ยวเธอรู้ว่าหงุดหงิด! “หน้าตาอย่างฉันคนจะสนใจก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนะคะ จริงไหมคะ?” เธอไม่ใช่คนหน้าตาดีมากแต่ก็พอมีคนมาจีบบ้างอยู่นะ แต่บอสถามทำไมล่ะหรือว่ามีคนเล่าอะไรให้ฟัง “จริง! แต่ถ้าคุณจะคบใครผมต้องรู้นะ แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ผ่านคุณต้องเชื่อเข้าใจไหม?” มันจะไม่มีใครผ่านหรอก “แต่นี่มันเรื่องส่วนตัวนะคะบอส!” ได้ไงกันนี่มันเกินหน้าที่ความรับผิดชอบแล้วนะ บอสชักจะล้ำเส้นมากเกินไปแล้ว “ทำไมคุณดื้อแบบนี้เนี่ย!?” “มีเหตุผลต่างหากค่ะ” “ผมก็ไม่อยากจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวคุณหรอกแต่ว่ามันอาจจะมีผลกับงานที่คุณทำอยู่ ดังนั้นเรื่องนี้คุณต้องฟังผม อย่างน้อยผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง” ก็เธอน่ะดื้อตลอดเลยเขาไม่อยากออกคำสั่งไม่อยากเป็นเจ้านายแล้วด้วย เมื่อไรเธอจะรู้สักทีว่าเขาคิดอะไร “แล้วอย่าคิดว่าผมชอบคุณล่ะ สมพานไม่กินไก่วัดยังไงผมก็เป็นแบบนั้นแหละ!” นี่เขาพูดบ้าอะไรไปว่ะเนี่ย “ฉันไม่ได้คิดว่าบอสจะชอบซะหน่อย คนอย่างบอสฉันว่าเป็นเจ้านายดีกว่าเยอะ” พูดจบเธอก็ตักชีสเค้กกินก่อนจะดูไอแพดของตัวเองเพื่อเช็คงานคร่าวๆ “!!!” พูดขนาดนี้เอาไม้หน้าสามมาฟาดหัวผมเถอะคุณผู้ช่วย!! “บอสเป็นไรเหรอคะ? งานมีปัญหาเหรอคะ?” อยู่ดีๆหน้าก็บึ้งตึงเชียว “เปล่า คืนนี้คุณนอนบ้านผมนะพอดีอยากจัดปาร์ตี้กับลูกน้อง” เขากำลังหวงเธอรึเปล่าเนี่ยคงไม่หรอกมั้ง จีนนั่งกินชีสเค้กได้อย่างอร่อยจนเขาชักอยากจะลองบ้างเลย “อร่อยเหรอขอผมชิมได้ไหม?” “ค่ะ เดี๋ยวฉันขอช้อนคันใหม่มาให้รอแป๊ปนึงนะ” “ไม่ต้องช้อนคุณก็ได้ผมไม่ถือ” ป้อนจากปากคุณได้ยิ่งดีเลย “ค่ะ แล้วเย็นนี้ให้แม่บ้านเตรียมอะไรไหมคะฉันจะสั่งให้” เธอว่าพลางตักชีสเค้กป้อนเจ้านายที่ท่าทางนิ่งซะเหลือเกินก่อนจะยิ้มออกมากว้างมากเหมือนว่าถูกใจ “อร่อยดีไม่หวานเลี่ยนเกิน แล้วผมสั่งแม่บ้านเรียบร้อยแล้วคุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ป้อนเค้กผมอีกสิ” เขารอให้เธอป้อนนะแต่ว่าทำไมทำหน้าแปลกๆใส่กันล่ะ “ป้อน?” เดี๋ยวนะ...เธอฟังอะไรผิดไปรึเปล่า? “มือผมไม่ว่างข้างหนึ่งถือไอแพดอีกข้างถือแก้วกาแฟ คุณก็เห็นนี่” เขายักไหล่นิดหน่อยพร้อมอ้าปากรับขนมจากเธอ ทำไมมันอร่อยกว่าร้านอื่นนะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more