ตอนที่ 10
2307 คำ
จีนเดินมาหยุดกลางผู้คนที่เต้นหน้าเวทีเธอรู้สึกแปลกๆเหมือนว่าที่นี่มันร้อนมากขึ้น ที่นี่ร้อนจนเหมือนว่าจะต้มกันให้สุกได้เลยและเมื่อมีคนโดนตัวมันเหมือนรู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆเหมือนโดยไฟช๊อตแทรกเข้ามาอย่างหนักหน่วงจนต้องรีบเดินออกมาให้ไกลแต่ว่าคงรีบเกินจนชนใครบางคนเข้าอย่างจังจนล้มลงกับพื้น
ตุบ!
“บะ...บอส!!” เธอตามหาเขาทั้งงานไม่เจอแต่ดันมาเจอเขานอกงานนี้นะ เธอพยายามกัดปากทนกับสองเร้าตรงหน้าที่ดูว่ายากเย็นเหลือเกิน
“มาผมช่วยดีกว่า” เขาประคองตัวเธอขึ้นมาพึ่งจะเห็นเหงื่อที่ออกมาริมกรอบหน้าลมหายใจที่ดูจะหอบหนักมากไหนจะสายตาที่มองเขาแปลกๆอีก
มันเกิดอะไรขึ้นกับผู้ช่วยเขา?
“ปะ...ปล่อยค่ะบอส...ฉัน…อื้อ…” เสียงเธอมันสั่นหนักมากความร้อนในตัวเหมือนกำลังจุดไฟสุมพร้อมด้วยต้องการอย่างสาหัสกำลังฉีกทึ้งเธอให้ทำสิ่งผิดอยู่
“จีน...ผมว่าคุณไปพักก่อนนะ” เขาเริ่มรู้สึกถึงความร้อนขึ้นมาบ้างแล้วเหมือนกันแต่ต้องข่มใจไว้ถึงแม้ว่าตัวตนจะปวดร้าวขึ้นมาก็ตาม
ความรู้สึกแบบนี้มันใช่เลยว่าโดนวางยาเข้าแล้วเขาพยายามประคองจีนที่ดูอาการหนักจะขับรถกลับแต่ให้ตายเถอะมือมันสั่นไปหมดเลยสุดท้ายเลือกเปิดห้องที่โรงแรมใกล้ๆ
“บะ...บอส…ออกไป!!” นี่อาจจะเป็นคำขอครั้งสุดท้ายจริงๆก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
“คุณทนไหวเหรอ?” เขาถามเสียงแหบพร่าปนสั่นเต็มไปด้วยความต้องการอย่างหนักเช่นกัน
“ไม่รู้...มันทรมานจัง”
“ผมก็ทรมานเหมือนกัน แต่...ผมจะไม่ยอมให้คุณเป็นของใครทั้งนั้น!”
“บอส!!!” เธออ้างปากค้างไม่คิดว่าเขาจะพูดอะไรแบบนั้นออกมาแต่ถึงอย่างนั้นเธอยังคงนอนบนเตียงเหมือนว่ากำลังรอเขางั้นแหละ ใช่เลย! เธอรอบอส เธอต้องการเขาในตอนนี้มาดับความทรมานตรงนี้ให้พ้นไปทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
เขาถอดชุดตัวเองออกจนหมดลมหายใจเริ่มรุนแรงมากขึ้นความต้องการแสนทรมานกำลังจะถูกปลดปล่อยออกไป เขาถอดชุดแสนสวยเธอออกแล้วโยนทิ้งจนเหลือแค่ชุดชั้นในแสนน่ารักเท่านั้นที่กั้นเราไว้ เพียงแค่เขาลูบต้นขาเธอก็ครางออกมาแล้วจนน่าสงสารจีนทนไม่ไหวแน่นอนเพราะเขาก็ไม่ไหวแล้ว
“คุณไม่มีอะไรกับใครมานานเท่าไรแล้ว?” ต้องถามเพื่อความแน่ใจว่าเธอจะรับความรุนแรงได้ขนาดไหนก่อนที่สติเขาจะหายไปหมดเหลือเพียงความต้องการดิบเถื่อนที่แสดงออกมา
“26 ปี”
“ห๋า!! 26 ปี!!”
“ฉันไม่เคยมีอะไรกับใครทั้งนั้น...บอสช่วยฉันด้วยมันทรมานเกินไปแล้วอื้อ…” เธอกัดปากบอกเขาเสียงสั่นตัวบิดไปมาเพียงแค่สัมผัสผ่านมือหยาบกร้านที่ถอดชุดชั้นในเธอโยนทิ้งอย่างรีบร้อนไปพร้อมกับแยกขาเธอออกจากกัน สิ่งที่เกิดขึ้นช่างน่าอายจนต้องหลับตาแน่น
“ปิดสนิทดีจัง!” มันใช่เวลามาชื่นชมความงามใต้ร่มผ้าเธอไหมห้ะ เขาจ่อตัวตนถูไถไปกับร่องที่เยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นก่อนจะแทรกตัวตนเข้าไปช้าๆพร้อมกัดฟันแน่ในความคับแน่น
“เจ็บ…” น้ำตาหยดเล็กไหลออกมาระบายความเจ็บในขณะที่ปากถูกจูบอย่างรุนแรงมือข่วนไปที่หลังเขาอย่างสุดทน เธอเจ็บเหมือนตัวกำลังจะฉีกออกจากกันแต่กลับยิ่งต้องการมากขึ้นและมันไม่พอแค่นี้แน่นอน ตัวเธอเกร็งรับความใหญ่โตคับแน่นจนน้ำตานองหน้าไปหมด
ความเจ็บยังไม่จางหายแต่ความต้องการก็ไม่จางหายเช่นกัน เขาดึงตัวตนออกแล้วดันเข้ามาใหม่ช้าๆเพื่อให้เธอได้ปรับตัวรับก่อนทุกอย่างจะเริ่มเปลี่ยนไป ความรุนแรงเริ่มต้นขึ้นเมื่อต้องการมากเป็นทุนเดิมประกอบกับโดนวางยา
“คุณเป็นของผมคนเดียว” เสือประกาศเสียงดังลั่นเอวสอบเด้งเข้าออกในกายสาวไม่หยุดหย่อน
“อ๊า…บะ...บอส…เจ็บ…” น้ำเสียงสั่นเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายทั้งเจ็บ ทั้งต้องการ รู้สึกเสียวซ่านและรู้สึกผิด
เธอแอ่นตัวรับสัมผัสรุนแรงอย่างลืมตัวร้องครางลั่นไปด้วยความเสียวมือประสานกันแน่นจนปวดเกร็งขณะที่เขาดูดหน้าอกเธอราวกับเด็กทารก ยิ่งฟันคมครูดผ่านยอดอกตวัดด้วยปลายลิ้นดูดเม้นรุนแรงจนเกินเสียงดังจ๊วบจ๊าบไม่หยุด
ทุกอย่างมันผิดแต่มีความสุขเหลือเกิน!
“เผยอปากหน่อยจีน” เขาจะจูบเธอจะส่งปลายลิ้นเข้าไปในปากเธอให้เป็นจังหวะเดียวกันกับเอวที่กระแทกใส่เธอ
จูบแสนเร้าร้อนดึงอารมณ์พุ่งขึ้นมาได้เป็นล้านเท่าสะโพกใช้งานหนักขึ้นจนเกิดเสียงผิวกายกระทบกันดังลั่นห้อง ตับ! ตับ! ตับ! ยิ่งต้องการมากเท่าไรความรุนแรงในการกระแทกยิ่งหนักขึ้นไปอีก จะหน้าอกเธอ จะปากเธอ จะร่างกายเธอ จะส่วนนั้นของเธอหรือทั้งตัวเธอตอนนี้เป็นของเขาคนเดียวแล้ว
“ดีขึ้นไหมจีน!?” สาบานเถอะว่านี่คือความเป็นห่วงของเขาจริงๆแต่สีหย้าเหยเกแบบนี้แม่งโคตรได้อารมณ์ฉิบหาย
“อื้อ...อ๊า...บอสอย่าหยุด”
“เรียกผมว่าพี่เสือสิ เรียกสิ”
“พี่เสือ...อื้อ...ต้องการอีกแรงอีก...อ๊า…” เธอแอ่นเอวรับความรุนแรงที่มากเท่าไรก็ไม่เคยพอเลยสักนิดเดียว มันเจ็บปวดแต่กลับต้องการจนทรมานมากตัวเธอสั่นโยกอย่างรุนแรงครางลั่นจนเส้นเสียงแทบแตกมือขยุ้มผ้าปูที่นอนข่วนตัวเขาแล้วยังเผลอฝังเขี้ยวระบายความเสียวซ่านเหมือนคนบ้า เขาจับขาเธอแยกออกจนสุดแขนแล้วกระหน่ำกระแทกตัวเข้ามาอยากหนัก
คืนนี้คงเป็นความสุขแสนยาวนานของเธอและเขาแน่นอน
เวลาผ่านไปถึงช่วงเที่ยงของวันต่อมาหญิงสาวลืมตาขึ้นมาด้วยความเมื่อยล้าไปทั้งตัวจนแทบกระดิกตัวไม่ไหว ความทรงจำแสนเลือนลางหลั่งไหลเข้ามาในหัวสมองว่าเมื่อคืนนี้ได้เกิดอะไรขึ้นและหลักฐานตัวเป้งก็คืนคนที่นอนกอดเธอในสภาพเปลือยเปล่ามากเช่นกัน
“เมื่อคืนคือเรื่องจริงงั้นเหรอ?” เธอกลืนน้ำลายลงคอพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมามองบอสที่หลับสนิทแล้วแกะมือเขาออกจากตัวเธอ ตามตัวเขามีร่องรอยของเธอเยอะมากจนแทบไม่น่าเชื่อเลยว่าจะรุนแรงจนมีรอยช้ำสีม่วงได้เลย แล้วถึงแม้ว่าแข้งขาจะเหมือนไม่มีแรงแต่เธอก็ยังพยายามเก็บเสื้อผ้าทั้งหมดแล้วพาตัวเองเข้าห้องน้ำไป
“แล้วฉันจะสู้หน้าบอสได้ยังไงล่ะเนี่ย?” เธอถามตัวเองขณะหยิบเสื้อผ้ามาใส่แล้วคิดว่าคงจำเป็นต้องทำสิ่งที่ไม่อยากจะทำออกไป
“ลาก่อนนะคะบอสเสือ”
หญิงสาวรีบกลับไปยังรีสอร์ทที่พักแต่ถึงอย่างนั้นก็มาเจอกับบอดี้การ์ดทั้งสามที่สนิทกันและบอสสิงห์ที่ว่ายน้ำอยู่ เธอพยายามจะไม่คุยกับใครแล้วรีบไปเก็บเสื้อผ้าให้เร็วที่สุด
นี่เป็นการหนีปัญหาที่โง่ที่สุด!
“อ้าวน้องจีนจะไปไหน?” เกรทถามคนแรกพร้อมเดินมาช่วยยกกระเป๋า
“กลับกรุงเทพค่ะ ลาก่อนนะคะ” เธอไม่กล้าจะสบตาใครสักเท่าไรเลยในตอนนี้
“จีนไม่รอไอ้เสือก่อนเหรอ?” สิงห์รีบท้วงเพราะผู้ช่วยคนสำคัญไปแล้วน้องชายเขามันรู้ตัวรึยัง
“คงไม่ทันน่ะค่ะเดี๋ยวตกเครื่อง จีนลาก่อนนะ” เธอรีบออกไปทันทีไม่ได้อธิบายอะไรต่อทั้งนั้นเพราะถึงยังไงทุกคนก็รู้ว่าเธอต้องไปนิวยอร์กคืนนี้อยู่แล้ว
“เดินทางดีๆอย่าลืมโทรหาไอ้เสือด้วยล่ะ”
ทางฝั่งเสือยังคงนอนหลับสนิทไม่มีวี่แววว่าจะตื่นจนกระทั้งมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นชายหนุ่มลืมตามองรอบๆก่อนจะบิดตัวไปมาด้วยความเมื่อยล้ามองหาเมียที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูรับอาหารจากรูมเซอร์วิสสงสัยจีนเป็นคนสั่งมาให้เขาแน่เลย
“เมื่อคืนก็โต้รุ่งทำไมมีแรงลุกว่ะ?” เขางงแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากมายจนมองไปบนที่นอนเห็นรอยสีแดงชัดเจนแสดงถึงความบริสุทธิ์ของเธอ ความรู้สึกหวงพุ่งเข้าหาหนักมากขึ้นเมื่อรู้ว่าเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ก็ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงสวยเก่งจะไม่เคยมีใครมาก่อนตลอด 26 ปี แล้วเธอไม่เหงาบ้างเหรอ?
“ใครเป็นคนวางยาว่ะ?” โดนทั้งเขาและเธอพร้อมกันมันจะไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอว่ะ
หรือนิดกับหยางร่วมมือกัน?
ต้องใช่แน่นอนเลยพวกเวร!
เขากินอาหารเช้าอย่างอารมณ์ดีมากแล้วถึงได้อาบน้ำแต่งตัวกลับที่พักเดาว่าจีนคงไปนอนสลบอยู่ที่รีสอร์ทแน่นอน เมื่อคืนไม่ใช่เบาๆเลยนะ! เขาขับรถกลับไปเห็นพี่ชายกำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่เลยไม่อยากไปยุ่งแล้วเดินไปที่ห้องของจีนทันทีแต่ว่ามันโล่งเว้ย
โล่งเหมือนไม่มีคนอยู่เลย!
“ไอ้ต้น ไอ้เกรทจีนอยู่ไหน?!” เขาตะโกนถามเสียงดังลั่นเดินออกมาจ้องมองไปรอบๆก็ไร้วี่แววของจีนเลย
“น้องจีนกลับกรุงเทพแล้วครับบอส” เกรทเดินมาตอบด้วยความงงกับอารมณ์เจ้านาย จำได้ว่าตอนลงจากรถเดินมาบ้านพักเนี่ยอารมณ์โคตรดีเลยนะ
“มึงว่าไงนะ!!?” เขาถามเสียงดังมากขึ้น
“บะ...บอส...คือน้องจีนไปได้สักพักแล้ว” กูกลัวเลยครับเจ้านายจะกลายร่างอีกแล้ว!! ตายครับตายไม่มีนางฟ้ามาคอยช่วยลูกพี่ก็ไม่อยู่อีก เกรทหันไปหลิ่วตาใส่ต้นให้ตอบบ้างแต่ผลคือมันกลัวหนักมากเหมือนกัน
“โธ่เว้ย!! ไอ้น้อยล่ะมันอยู่ไหน?”
“ไปส่งน้องจีนที่สนามบินครับ?”
“ให้มันได้นี้สิว่ะ กูจะกลับกรุงเทพไปเก็บของ!!” เขาตวาดดังลั่นลูกน้องสองตัวก็รีบแยกย้ายวิ่งกันออกไปคนล่ะทาง แล้วกำลังจะกดโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดอีกคนแต่มันโผล่หัวมาก่อนแถมยิ้มระรื่นอีก
ถีบมันสักทีดีไหม?
“ใครสั่งให้มึงไปส่งจีนห้ะ!?”
“น้องจีนกลับนิวยอร์กคืนนี้นะครับบอส” เจ้านายไปกินรังแตนที่ไหนมาว่ะโมโหขนาดนี้
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่าจะไปส่งเอง!!” เขาเดินเร็วไปหาไอ้ลูกน้อยเฮงซวยแต่มีหมามาจับเสื้อดึงเอาไว้อีก
ไอ้พี่เวรนี่ก็เสือกเก่งจังว่ะ!
“น้อยไปเก็บของเราจะกลับกรุงเทพกัน” สิงห์จับน้องชายเอาไว้ไม่รู้ว่ามันเป็นเหี้ยอะไรถึงมาโวยวายขนาดนี้แล้วยังหาเรื่องลูกน้องทุกคนอีก คือว่ากูเป็นพี่ชายจำเป็นต้องมาห้ามไงเดี๋ยวมันรุนแรงไปมากกว่านี้อีก แต่ว่าคอมันมีรอยดูดเป็นจ้ำเต็มไปหมดไหนจะรอยฟันกัดอีก
“เมื่อคืนมึงไปผสมพันธุ์กันใคร?” อยู่กับจีนมันเชื่องเป็นหมาเลยนะแล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น
“เสือก!!” เสือตอบพร้อกยักคิ้วใส่แล้วเดินอารมณ์ดีเข้าไปในห้องพัก
“ประสาทว่ะ!” ถามเรื่องเซ็กส์อารมณ์ดีเฉยเลยทั้งที่ก่อนหน้านี้มันโวยวายลั่น
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทุกอย่างพร้อมเดินทางแล้วเดินออกมาพร้อมลูกน้องแต่สายตามันดีดันไปเห็นไอ้หยางยืนคุยโทรศัพท์อยู่ ทักทายมันหน่อยจะเป็นไรไป
“ไอ้หยาง” เสือเดินไปข้างหลังแล้วถึงเรียกพร้อมยกเท้าหล่อๆถีบเข้าให้กลางอก
พลั่ก!!
“อั่ก!!...ไอ้เหี้ยเสือมึง!” หันมายังไม่ทันทำอะไรตัวกระเด็นออกมาพร้อมกับความจุกที่หน้าอกอีก ไอ้เวรเอ้ย!!
“กูฝากรอยตีนหน่อยนะไปล่ะ” เขาถีบมันเองแหละใครจะทำไม? หมั้นไส้อยากเอาคืนแค่นี้แล้วเดินไปขึ้นรถหล่อๆตามฉบับเจ้าพ่อ
คิดถึงเมียจังว่ะถ้าเห็นคงเอ็ดเขาแน่เลย
“มึงนี่ขยันสร้างเรื่องจังว่ะ?” เห็นนะว่าไอ้น้องชายมันทำอะไรลงไปเมื่อกี้
“พ่อไม่น่าตั้งชื่อมึงว่าเสือเลยน่าจะตั้งว่าไอ้เหี้ยมากมากกว่า”
“ไอ้ค*ยเป็นห่าไรยิ้มคนเดียว มึงไปโดนตัวไหนมา?”
“โทรหาอยู่นั้นแหละเขาอยู่บนเครื่องเว้ย!”
เกรทเป็นนั่งในรถด้วยถึงกับงงเหล่ตาไปถามลูกพี่ที่น่าจะรู้เรื่องก็ส่ายหน้าอีกจนหันไปทางน้องสุดอย่างไอ้ต้นมันก็งงเหมือนกัน คนสันดานเหมือนกันมองตาก็รู้ใจแต่กูจะรู้ได้ไงว่าบอสเป็นไรอยู่ ยิ้มเข้าไปทีตอนบ่ายแทบจะฆ่าลูกน้องได้อยู่แล้ว อยากรู้เหตุผลจังว่ะหรือว่าไอ้รอยแดงที่คอบอสมาจากสาวเด็ดๆในงาน แต่เมื่อคืนบอสกลับตั้งแต่ทุ่มครึ่งนี่หว่า
ใครว่ะคือผู้หญิงคนนั้นอยากรู้ฉิบหาย
ทำไมความเสือกมันทรมานแบบนี้ว่ะ
- ผู้เขียน
