ตอนที่ 9
1583 คำ
เสือกับสิงห์มาทำงานโดยที่ไม่มีผู้ช่วยอย่างจีนมาด้วยแต่อย่างน้อยก็โทรปลุกในตอนเช้าอย่างทุกวัน เสือถอนหายใจนิดๆรู้อยู่แล้วแหละว่าเธอทำงานแต่ว่ามันอยากจะเห็นอยากเจอและอยากคุยด้วยตลอดเวลาเลยนี่หว่า พี่ชายมันว่างมากขนาดมานอนกระดิกนิ้วเท้ากวนเขาคนที่ทำงานแบบไม่หยุดหย่อนแล้วหนำซ้ำมันยังนอนหลับส่งเสียงกรนโคตรน่ารำคาญมาเป็นระยะจนถึงตอนนี้ก็เที่ยงแล้วมันยังไม่ตื่นอีก
คือมึงจะนอนเอาโล่งี้?
ธุรกิจกำไรมันพุ่งคงเป็นปฎิหารแน่เลย!
ก๊อกๆๆ
“บอสคะจะทานอาการเที่ยงรึยังคะ?” จีนเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม
เสือยิ้มกว้างทันทีแล้ววางปากกาในมือหันไปสนใจจีนแทนงานที่อยู่ตรงหน้า
“งานคุณเสร็จแล้วเหรอ?” ทำงานเร็วไปรึเปล่าว่ะ คิดถึงจังเลยไม่เจอกันตั้งครึ่งวัน
“ยังค่ะ พอดีไปเจอคุณหยางพี่น้อยเลยพากลับก่อนเพราะเห็นว่ากำลังมีเรื่องกับบอสอยู่” คุณหยางเคยมาทาบทามให้เธอไปทำงานด้วยอยู่หลายครั้งแล้วยังเสนอค่าจ้างสูงมากอีกแต่เธอสะดวกใจจะทำงานกับบอสเสือมากกว่าเลยไม่ไปไหน
“ผมกำลังหิวเลย” เขาลุกขึ้นแบบไม่สนใจพี่ชายที่นอนหลับอยู่แล้วไปจับมือผู้ช่วยเดินออกไปแต่หางตามันไปเห็นไอ้น้อยทำท่าแปลกๆเหมือนมีอะไรจะบอกงั้นแหละ
“เป็นไร?”
“เอ่อ...คือ...คืนนี้นะครับบอส” บอกตอนนี้ไม่ได้น้องจีนอยู่ด้วยเดี๋ยวซวยกันหมดอีก
เป็นสายให้บอสนี่ลำบากจริง!
“เออ! ไปเจอกูห้องทำงานดึกๆหน่อยนะ” ต้องเกี่ยวกับจีนแน่นอนเลยเขามั่นใจ
จีนมาถึงโต๊ะอาหารที่จัดการไว้มีแค่เธอกับบอสแบบนี้เป็นประจำเกือบทุกวันจนชินแล้ว เธอไม่รู้ว่าบอสเหงาหรือว่าอะไรถึงบอกให้เธอมานั่งทานอาหารด้วย เธออยากจะขัดใจเขานะแต่ก็มานั่งทานอาหารกับเขาแบบไม่ถามสักคำเหมือนเดิม
“พะแนงหมู ไข่เจียว แกงจืดเห็ดหอมทำไมวันนี้มีแต่ของชอบผมล่ะ?” ชอบทุกอย่างโดยเฉพาะผู้ช่วยคนนี้
“เห็นบอสไม่ค่อยได้ทานนานแล้วนี่คะ”
“งั้นอันนั้นผมให้” เขาเป็นคนชอบกินเห็ดหอมเป็นที่สุดแล้วตอนนี้คือตักให้เธอแล้ว
“นี่บอสชอบไม่ใช่เหรอคะ ขอบคุณนะคะ” ปรกติเธอไม่ค่อยชอบเห็ดนะแต่ถ้าบอสให้ก็โอเคทานได้ไม่เป็นไร
วันนี้มันดีจริงไอ้สิงห์ก็นอนหลับเหมือนว่าซ้อมตาย! เขามีเวลาอยู่กับจีนนานมากกว่าทุกวันอีกคิดแล้วปลื้มเลย
ชีวิตที่มีเธออยู่ด้วยโคตรมีความสุข
ไม่อยากให้ไปนิวยอร์กเลย
ตอนนี้เวลาดึกมากแล้วเขามานั่งในห้องทำงานพร้อมกับเอกสารกองโตที่รออ่านและพิจารณาตามความเหมาะสมกันไป แต่อีกอย่างคือนัดลูกน้องไว้ด้วย
ก๊อกๆๆ
“เข้ามาแล้วล็อกประตูด้วย” พอดีมีพี่ชายขี้เสือกต้องรอบคอบหน่อย
“เรื่องคุณหยางครับ”
“ว่ามา”
“ผมได้ยินคุณหยางเสนอเงินเดือนน้องแปดแสนครับบอส”
“…”
“แต่น้องจีนปฏิเสธแล้วหลบหน้าออกมาเองครับ”
“ดีมาก โทรไปหัวหน้าบัญชีเพิ่งเดือนจีนเป็นล้านสอง”
“ล่ะ...ล้านสอง!!” บอสโคตรทุ่มเทเลยว่ะแล้วดูตอนนี้ทำหน้าเหนืออีก
ทำไมบอสกูเก๊กเก่งจังว่ะ?
“เออ! พรุ่งนี้จัดการเลย” ในเมื่อมันทุ่มขนาดนี่เขาจะน้อยหน้าได้ไงเล่า
จีนเป็นคนจงรักภักดีเสมอไม่เคยเปลี่ยนแต่ก็เพราะแบบนี้แหละถึงไม่รับความรู้สิ่งที่เขารู้สึกสักทีเลย เธอเอาตัวเองมาอยู่ใน 24 ชั่วโมงของเขาแล้วให้เขาทำตัวเป็นแค่เจ้านายมันคงไม่ไหวหรอก อย่าลืมว่านี่คือผู้ชายคนหนึ่งเลยนะหวั่นไหวเป็นนะเว้ย
เสียงข้อความดังไม่ต้องสงสัยเลยว่าใคร
จีน : ฝันดีนะบอส
บอสเสือ : นี่มันตีหนึ่งคุณควรนอนได้แล้ว
จีน : กำลังจะนอนค่ะเลยแวะมาบอกฝันดี
“ถ้าฝันถึงผมเมื่อไรแปลว่าฝันดีจริง!” เขาพูดออกมาเพราะไม่สามารถพิมพ์กลับส่งไปให้ได้เลย สมภารมันไม่กินไก่วัดจริงเหรอว่ะ? แล้วเจ้านายกับผู้ช่วยจะกินกันได้ไหม?
พอดีเตียงมันกว้างมากอยากมีคนมานอนข้างๆทนสอบความแข็งแรงของขาเตียงจนหมดแรงนอนกอดกันแบบไม่ใส่เสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว
เขาอยากได้เมียแล้วว่ะอยู่ตั้ง 33 ปีมันเหงาแล้วนะ
ในที่สุดก็ถึงสัปดาห์สุดท้ายของการทำงานก่อนที่เธอจะบินลัดฟ้าไปหาแม่ที่นิวยอร์กแล้ว คืนนี้มีปาร์ตี้และเธอบอกบอสไว้แล้วว่าพรุ่งนี้เวลาประมาณสามทุ่มจะขึ้นเครื่องซึ่งเขาก็ไม่ว่าอะไรนอกจากจะไปส่งเอง เธอลาพักร้อนยาวนานมากถึงเดือนครึ่งบอสก็อนุญาตแต่ภายใต้สีหน้าเรียบเฉยของเขามันต้องมีอะไรแอบแฝงมาแน่นอนเธอรู้จักเขาดี
“เอามือมึงออกจากไหล่ผู้ช่วยกู!” เสือตวาดเสียงดังใส่พี่ชายตัวดีที่บังอาจแต๋ะอั๋งผู้ช่วยเขา
รู้ว่ากูโคตรหวงยังมายั่วอีกไอ้พี่เวร!!
“อะไรของมึงว่ะ!” แค่โดนตัวนิดเดียวเองไม่ได้โอบไหล่หรือแม้แต่จับมือเลยด้วยซ้ำ แม่งหวงเกินหน้าที่อีกแล้วเสือกปากแข็งตลอดอีกไอ้น้องเวร!
“อย่าทะเลาะกันสิคะนี่เรามาปาร์ตี้กันไม่ใช่เหรอ?” เธอต้องมาทำหน้าที่คนกลางคอยห้ามสองพี่น้องคู่นี้ที่จ้องจะกระโจนแลกหมัดใส่กันตลอดมันเหนื่อยนะ
“โอเค เห็นแกคุณนะจีน” เสือเดินมาว่างมือพาดบ่าเธอแล้วพาออกห่างจากพี่ชาย
“เอาเข้าไปไอ้เวร!” ไอ้เสือมันหวงมากแต่ว่ามันปากแข็งไง
ชายหนุ่มโอบไหล่พาหญิงสาวเข้าปาร์ตี้ออกมาห่างจากพี่ชายมากพอสมควรแต่เวรกรรมเหมือนหนีเสือปะจระเข้งั้นแหละ ไอ้เหี้ยหยางครับ..มันมาดักรอเว้ย!! เขาไม่อยากจะมีเรื่องกำลังจะพาจีนเดินออกไปแต่กลับมีผู้หญิงอีกคนมาจับแขนเขาไว้อีกนี่มันเวรกรรมซ้ำซ้อนจริงๆ
“พี่เสือนิดคิดถึงจัง” สาวน้อยควงแขนคนที่หมายปองพยายามดึงออกห่างจากผู้ช่วยที่เป็นก้างขว้างคอ
“จีนเจอกันอีกแล้วนะ” ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆยิ้มกว้างมองหญิงสาวที่หมายตามากหลายปีแต่ไม่มีโอกาสมากพอจนกระทั่งวันนี้
“คุณหยางครั้งที่แล้วขอโทษจริงๆนะคะที่ไม่ว่างคุยด้วย” เธอหมายถึงครั้งนั้นที่บังเอิญว่าเจอกันแล้วเธออึดอัดเลยอ้างเรื่องงานแล้วให้พี่น้อยพาออกมา
“ไม่ต้องคิดมากครับค่ำๆแบบนี้อากาศดีนะครับ”
“ค่ะ ว่าแต่คุณหยางมากับใครเหรอคะ?”
“ตอนนี้มากับน้องจีนครับ” หยางพูดพร้อมยิ้มกว้างหยิบเครื่องดื่มจากเด็กเสิร์ฟส่งให้หญิงสาวตรงหน้า
“ขอบคุณค่ะ ฉันขอไปตามบอสก่อนนะกลัวว่าจะก่อเรื่องที่ไหนอีก” เธอรับมาดื่มแล้วหันไปมองหาบอสไม่รู้ว่าถูกคุณนิดลากตัวออกไปแถวไหนแล้วจะมีเรื่องรึเปล่า แต่ว่าคุณหยางเดินตามเธอมาทำให้เธอต้องรีบเดินหลบเข้ากับผู้คนเพื่อที่เขาจะได้ไม่ยุ่งกับเธอมากเกินไป
ทางด้านเสือสะบัดมือผู้หญิงข้างๆออกไม่อยากจะเสวนาอะไรต่อทั้งนั้นตอนนี้เป็นห่วงผู้ช่วยว่าจะเป็นยังไง ไม่สิ! หวงผู้ช่วยมากกว่ากลัวว่าจะมีคนมาแย่งไปได้เพราะยังไงซะนั้นมันคือคู่แข่งที่น่าเกลียดของเขาเลย
“ดื่มกันอีกสิคะกำลังได้ที่เลย” นิดจับมือผู้ชายหล่อร้ายข้างๆแน่นไม่ยอมปล่อย
“รำคาญ” ต้องให้พูดแบบไหนว่ะถึงจะหลุดออกจากยัยหน้าปลาหมึกนี่สักที
เสือยิ้มร้ายคิดอะไรดีๆออก
“แต่ว่า…” นิดนิ่งค้างมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความกลัวเขาบีบคอเธอจนแทบหายใจไม่ออกแล้วยังแรงขึ้นจนน่ากลัวอีกว่าจะตายคามือเขา
“อย่ามายุ่งกับฉันอีกถ้าไม่อยากตาย!” นี่เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดแล้วจบทุกอย่างได้เร็วที่สุดสำหรับเขาแต่จีนไม่ปลื้มเท่าไรดังนั้นจีนไม่อยู่ตรงนี้เขาทำได้
นิดพยักหน้าทั้งน้ำตารู้สึกเหมือนจะตายให้ได้เลยเธอลงทุนวางแผนกับหยางเพื่อแยกสองคนนี้ออกห่างกันแล้วจะใช้ยาปลุกเซ็กซ์เพื่อให้เรื่องมันง่ายขึ้นแต่ดูพี่เสือสิดื่มเข้าไปแล้วยังไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เขาไม่แสดงออกสักนิดว่าต้องการเธอออกจะโหดร้ายคิดจะฆ่ากันด้วยซ้ำ
เธอมองตามคนที่เดินหายเข้าไปกับผู้คนมากมายในงานปาร์ตี้ริมหาดถอนหายใจพร้อมลูบคอที่ยังเจ็บไม่หายเลย แมลงวันสเปนนั่นต้องเป็นของปลอมแน่ถึงใช้ไม่ได้ผลแบบนี้!
- ผู้เขียน
