เมียเจ้าพ่อ

ตอนที่ 14

ณ ห้องพักบอดี้การ์ดสุดหล่อ ( ตั้งกันเอง! )

น้อยเดินเข้าห้องมานั่งเครียดคิดไม่ตกว่าเขาทะเลาะอะไรกันอยากจะช่วยเหลือเกินให้บอสได้สมหวัง เขาทำหน้าที่ดูแลน้องจีนแบบเงียบๆแล้วยังต้องกันซีนทุกคนที่จะเข้ามาจีบนี่ก็ว่ายากแล้วนะเพราะฉลาดรู้ทันเขาเหลือเกิน บอสก็ขี้เก๊กชิบหายทั้งที่เป็นห่วงเขาจนประสาทกินมาหลายครั้ง แล้วแถมยังหวงมากถึงจะไม่แสดงออกต่อหน้าแต่ลับหลังไม่ธรรมดาเลยล่ะ

“บอสเรียกไปทำไรว่ะพี่น้อย?” ต้นวางเบียร์ลงแล้วถามลูกพี่ที่บอสเรียกเข้าไปหาแบบส่วนตัว

“หรือว่าบอสเป็นไบโพล่าร์อีกแล้ว!!” ช่วงนี้อารมณ์บอสขึ้นๆลงๆจนคนวัยทองยังต้องยอมแพ้เลย เกรทวางน้ำแข็งลงแล้วตั้งใจฟัง

“บอสถามกูเรื่องน้องจีนเฉยๆ” กลุ่มพวกเขามันขี้เสือกเข้าสายเลือดพอพูดไปแค่นี้หน้าตาพวกมันเหมือนมีเครื่องหมายคำถามอยู่กลางหน้าผากเลย

“สรุปบอสง้อน้องจีนเหรอพี่?” ต้นถาม

“บอสคิดยังไงกับน้องจีนกันแน่ว่ะพี่ผมงงแล้วนะ?” เกรทถามจะได้ลงเชียร์ถูก

“กูหน้าเหมือนบอสเหรอห้ะ? กูไม่รู้พวกมึงก็สังเกตเองดิ!” ก็อยู่ด้วยกันตลอดเวลาจะไปรู้เหรอว่าเขาทะเลาะเรื่องอะไรกันพวกมันนี้ก็ช่างเสือกตลอดเลย

“เราต้องทำอะไรสักอย่างว่ะไม่งั้นประสาทแดกกันหมดแน่”

“ผมก็ว่างั้นแหละพี่ เมื่อตอนบ่ายผมแค่ถอนหายใจเพราะนางเอกในซีรีย์ทิ้งพระเอกบอสแทบจะถีบผมเลยที่สำคัญไล่ผมให้ไปขับรถอีกคันอีกด้วย โคตรงงเลยพี่” ต้นบ่นออกมานึกถึงเห็นเหตุการเมื่อตอนบ่ายแล้วยังเสียวสันหลังไม่หาย

“ของมึงแค่นั้นของกูนี่หนักกว่าอีก! เมื่อคืนหลังกินข้าวบอสชวนกูต่อยมวยแล้วมึงดูหน้ากูดิช้ำขนาดไหนแม่งทั้งต่อยทั้งถีบเหมือนเก็บกดเลย นี่ยังจะชวนกูไปยิงปืนอีกดีนะนายใหญ่มาห้ามทันไม่งั้นเมื่อคืนกูตาย!!” เกรทเล่าบ้างพร้อมชี้หลักฐานรอยสีม่วงที่มุมตาขวา

“บอสอารมณ์ดีแล้วเมื่อเช้าไปหาน้องจีนมา” น้อยเฉลยให้นิดหน่อยแต่พวกมันจะเข้าใจรึเปล่าก็แล้วแต่สมองแล้วกัน

“พี่น้อยบอสไม่ทำอะไรพี่เลยเหรอ?” ต้นถามอย่างสงสัยทำไมบอสถึงไม่ทำอะไรพี่น้อยเลยทั้งที่ปรกติพี่น้อยจะรับมือบอสรองจากน้องจีนตลอด

“ไม่ทำเหี้ยไรล่ะ ดูงานกูดิทั้งหาคนดูแลน้องจีนทั้งรายงานไหนจะอีกตั้งเยอะแยะ นี่กูมีเวลานอนก็บุญหัวแล้ว” บอสเล่นไปหาน้องจีนตั้งครึ่งวันงานทุกอย่างที่ค้างคาหรือเร่งด่วนเขาต้องมาตรวจทานให้อีกไหนจะรายงานเรื่องต่างๆเกี่ยวกับน้องจีนแล้วยังดูแลความปลอดภัยอีก นี่ถ้าใช้งานคุ้มเงินเดือนมากนะ

“เฮ้อ…” ทั้งสามคนถอนหายใจพร้อมกัน!

ทางด้านชายหนุ่มกำลังหัวเสียเพราะอยู่ดีๆพี่ชายก็โผล่มาแล้วยังบอกว่าเหงาอีก กูขนลุกหมดไอ้เหี้ย! มันมาด่วนเพราะว่าแม่โทรสั่งให้มาหาด้วยเหตุผลว่าอยากอยู่กันพร้อมหน้ากันทั้งครอบครัว ทำยังกับว่าขาดมันไปสักคนฟ้าจะถล่มโลกจะทลายงั้นแหละ ตอนนี้ลำพังแค่คิดถึงเมียก็แย่แล้วต้องมาระแวงพี่ชายตัวเองอีก

“มึงเข้าใจกูหน่อยไอ้เสือ” สิงห์นั่งไขว้ห้างมองน้องชายที่ยกเหล้าเหมือนน้ำเปล่า

“งานกูล่ะ?” มันต้องวางแผนเรียบร้อยแล้วใช่ไหมถึงได้มาแบบนี้

“ระดับกูทั้งทีมึงจะห่วงอะไร แล้วนี่จีนลาออกเพราะอะไรมึงบอกกูได้ยัง?” ไม่มีใครรู้เลยสักคนแม้แต่บอดี้การ์ดของมัน

วันนั้นเขาเป็นคนแนะนำให้มันใจเย็นปล่อยให้จีนมีความสุขกับครอบครัวบ้าง หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์จีนส่งจดหมายลาออกมาไอ้น้องชายเฮงซวยอาละวาดแล้วคนแรกที่รับมือมันคือเขาเอง ไม่อยากจะพูดถึงเจ็บสะโพกเว้ยโดนถีบกระเด็นเลย

“เพราะกูมันเหี้ยไง แม่งโคตรเหี้ยเลยด้วย กูทำทุกอย่างพังกับมือ” คืนนั้นใครจะไปห้ามตัวห้ามใจอยู่โดนวางยาด้วยกันทั้งคู่

“มันแค่นี้เหรอว่ะ?” มันเหี้ยมาตั้งนานแล้วจีนพึ่งจะมาทนไม่ได้เหรอ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แต่ถ้ามันไม่สารภาพหรอก

“บางเรื่องมึงไม่ต้องรู้ก็ได้มั้ง แล้วมึงจะแต่งงานกับใคร?” ถามมาก็ถามกลับบ้างเพราะเขาเป็นคนดีที่แม่งไม่รู้เหี้ยอะไรเลยนี่ถ้าพ่อไม่พูดคงไม่รู้หรอกว่ากำลังจะมีพี่สะใภ้

“มึงจำน้องลิลลี่ได้ไหม? นั่นแหละว่าที่เจ้าสาวของกู”

“ไหนมึงบอกว่าชอบฝรั่งไง?”

“ทีมึงบอกว่าไม่ชอบลูกครึ่งล่ะ?”

“ไอ้สิงห์กูไม่ได้ชอบใครมึงอย่ามามั่ว!” พี่ชายแม่งรู้ดีจริงแล้วจีนเป็นลูกครึ่งด้วยไงถึงจะอยู่นิวยอร์กตั้งแต่เกิดแต่ภาษาไทยแม่คุณนี่พูดชัดมากเลยแต่ก็ไม่แปลกเพราะพูดได้หลายภาษามากจนเจรจาอะไรง่ายขึ้นเยอะเลย

“เหรอ? แล้วควายตัวไหนโวยวายจนถีบกูห้ะ?”

“มึงก็ต่อยกูด้วยไหมล่ะ?” มันก็มือหนักต่อยเขาทีกล้ามแทบหักเลยแต่วันนั้นมันโมโหจริงๆแล้วยังโวยวายใส่ทุกคนที่คิดว่ามีส่วนเกี่ยวข้องโดยเฉพาะไอ้สิงห์ คิดดูเถอะใครจะไปเชื่อว่ามันไม่รู้อะไรในเมื่อมันอยากได้จีนไปทำงานด้วยจะตายไปแล้ว

“บางทีมึงไม่ต้องเก๊กว่าเก่งมากก็ได้นะ กูเห็นนะว่ามึงแอบเศร้าคนเดียว” คนเป็นพี่ชายทำไมมันจะไม่รู้ว่าน้องชายมันเป็นคนยังไงนิสัยเสียมากขนาดไหน แล้วเพราะความหลงตัวเองกับความขี้เก๊กอวดเก่งตลอดถึงจะเก่งจริงแต่มันไม่เคยแสดงความรู้สึกอะไรออกมานอกจากเกรี้ยวกราดไปทั่วพอเสียใจหรือเศร้าก็จะมาแอบคนเดียวแล้วอย่าหวังนะว่ามันจะยอมรับอะไรง่ายๆไม่มีทางหรอก

เขารู้จักมันดีเพราะโตมาด้วยกัน

“กูไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้นเว้ย คนอย่างกูจะอ่อนแอเพื่อ?” เขาหันไปตีหน้านิ่งถามพี่ชายตัวเองที่มันจ้องจับพิรุธเขาอยู่ ถึงมันรู้แล้วแต่ถ้าเขาไม่ยอมรับซะอย่างใครจะมายัดเยียดอะไรให้ได้ล่ะ แล้วถึงเขาจะหลอกทุกคนได้แต่เขาไม่สามารถหลอกใจตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว

เขารักจีนมากและรักมานานแล้ว

“แล้วมึงไปหาจีนทำไม?” มีคนรายงานมาว่าน้องชายไปหาผู้ช่วยคนเก่งเมื่อเช้านี้หลังจากนั้นก็เงียบมากขึ้น สายข่าวระดับสูงเลยนะเชื่อถือได้แน่นอน พ่อบอกเขามาเอง! แล้วนี่ได้ยินว่าโมโหใส่ลูกน้องอีกด้วย

“ก็แม่เขาป่วยกูเลยไม่เยี่ยมเฉยๆ” เฉยมากเลยไอ้เหี้ยกูแทบจะนั่งเครื่องบินกลับไปหาจีนอยู่แล้วมึงจะถามถึงเพื่ออะไร

ถ้ากลับไปหาจีนแล้วแม่ไม่น้อยใจคงจะทำแล้วแต่มันไม่ได้ไงเพราะแม่คงงอนยาวแน่นอน ลำพังแค่มานิวยอร์กได้หนึ่งอาทิตย์มัวแต่ตามหาจีนจนเจอกว่าจะมาหาแม่นี่บ่นเขาเยอะแล้วนะ แล้วตอนนี้พอรู้เรื่องแม่ของจีนก็เป็นห่วงจิตใจเธอเหลือเกินเรียกได้ว่ามาเที่ยวที่ไม่สนุกเลย

นี่ก็แม่นั่นก็เมียเลือกยากว่ะ!

“มึงมั่นใจว่ามึงไม่ได้ชอบ?”

“เออ”

“งั้นกูขอ” สิงห์พูดชัดให้น้องชายได้ยินผลคือมันหันมามองแรงใส่ เหี้ย! นี่มึงจะถีบกูอีกป่ะเนี่ยตูดระบมหมดแล้วนะเว้ย! ไอ้เสือยังไม่ทำอะไรเขาแต่เอียงคอมองแบบคิดฆ่ากันได้

“ข้ามศพกูก่อนไอ้ชั่ว!” เสือกัดฟันพูดจ้องหน้าพี่ชายก่อนจะหันหน้ามาเทเหล้าดื่มต่ออย่างอารมณ์ไม่ดีมาก

แม่งเอ้ยอยากเตะปากคนว่ะ!!

“กูหมายถึงขอมาทำงานด้วยอย่าหึง!” แสดงออกนอกหน้ามากว่าหวงแต่เสือกปากแข็งได้โล่

“กูไม่หึงแล้วก็ไม่ให้ด้วย! ใบลาออกของจีนกูยังไม่เซ็นอนุมัติมึงก็รู้นี่” ไม่อนุญาตให้หนีห่างออกจากเขาตลอดชีวิต

“มึงเล่นฉีกทิ้งนี่หว่า!” เน้นเลยว่าฉีกทิ้งจนหาซากไม่เจอแล้ว

“จีนเป็นคนเก่งมากกูจะให้มึงได้ไง แล้วมึงคิดดูนะกูต้องฝึกอีกกี่คนถึงจะเก่งแบบนี้แล้วรอบคอบทุกอย่างด้วย ดังนั้นให้ไปทำงานกับมึงเหรอได้แค่ฝันเอานะเพราะกูไม่ยอมหรอก” นั่นเมียทั้งคนใครจะยอมให้ไปทำงานกับคนอื่นได้ล่ะเกิดมีคนมาจีบขึ้นมาซวยเลย

เขากำลังวางแผนหาทางเอาตัวจีนกลับไปทำงานด้วยกันเหมือนเดิมหลังจากนั้นจะเลื่อนขั้นจากผู้ช่วยเป็นเมียทันที เพราะความรักมันซับซ้อนดังนั้นไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลแต่ถ้ามันยังไม่ได้อีกมีอะไรก็ใช้หมดเลย

ใครที่คิดจะยุ่งกับเมียเจ้าพ่อมันต้องโดน

เคยได้ยินไหม...เสือเจ้าพ่อทุกสถาบัน!

ยกเว้นเรื่องผู้หญิงนะเพราะมีเมียแล้ว!

“มึงหวงเหรอ?” ท่าทางมันให้มากเลยถึงหน้ามึงจะนิ่งเป็นรูปปั้นแต่แววตามึงเนี่ยแพรวพราวเชียว

“แล้วไง คนของกูถ้ากูไม่อนุญาตอย่าหวังจะเอาไปได้” หวงมากถ้าใครแย่งกูเอาตายแน่

“มึงเป็นแค่เจ้านายไม่ใช่ผัวอย่าลืมไอ้เสือ”

“มึงก็เป็นแค่พี่ไม่ใช่พ่ออย่าเสือก!”

ไอ้สิงห์แม่งก็ชอบกวนให้เขาโมโหจนอยากจะถีบมันสักร้อยรอบเลยมันรู้ว่าเขาหวงจีนมากแต่มันก็ชอบขอไปแบบนี้ตลอด คือกูไม่ให้มึงไม่เข้าใจเหรอว่ะ? ตอนนี้มันกลับไปนอนกอดเมียแล้วส่วนเขาไม่มีเมียให้กอดเศร้าจัง!

บอสเสือ : คุณเป็นไงบ้าง

บอสเสือ : ผมคิดถึงคุณนะจีน

บอสเสือ : เรื่องระหว่างเราผมจะทำตามคุณต้องการ

บอสเสือ : แม่คุณหายป่วยแล้วกลับไปทำงานกับผมนะ

เขารู้ว่าจีนต้องการเว้นระยะห่างดูจากการตอบข้อความสิถ้าเป็นปรกติจีนจะอ่านแล้วตอบกลับมาทันทีแต่นี่คือเงียบมาก เขาเข้าใจว่าเธอกำลังเครียดเรื่องแม่ที่ป่วยแต่ตอนนี้เขาก็เครียดที่เธอไม่ยอมรับเขาเป็นผัวทั้งที่เราเกินเลยกันจนไม่สามารถจะมองเหมือนเดิมได้อีกแล้ว แต่ด้วยความอยากได้เธอกลับมาเขาจำเป็นต้องเล่นบทเจ้านายก่อนหลังจากนั้นที่ได้เธอมาอยู่ด้วยแล้วทุกอย่างจะง่ายขึ้นมาก

เขาจะมอบความเป็นผัวให้เธอทุกคืน!

“ผมไม่ยอมให้คุณหนีผมได้หรอก”