ตอนที่ 12
2258 คำ
ภายในบ้านเงียบกริบจนน่าคิดว่านี่มันบ้านร้างรึเปล่าว่ะเนี่ย สารภาพว่าไม่เคยมาบ้านจีนเลยสักครั้งเดียวแล้วตอนนี้ขึ้นมาชั้นสองต้องมาเดินเปิดประตูห้องอีกถ้าเจอแม่เธอนี่จะบอกว่าไง ต้องพูดว่าสวัสดีครับแม่ยายแบบนี้ไหม? เขาเดินไปเปิดประตูห้องสุดท้ายถึงได้ยินเสียงจากห้องน้ำเลยมั่นใจว่าเมียกำลังอาบน้ำอยู่แล้วระหว่างรอเขาเดินดูห้องไปด้วยเลย
“ตอนเด็กน่ารักจังว่ะ” น่ารักมากจนไม่คิดว่าจะโตมาสวยขนาดนี้
“บอส!!!” ตัวเธอมีแค่ผ้าเช็คตัวแค่นั้นเองนะแล้วบอสมาที่นี่ได้ยังไงล่ะ
“จีน...เอ่อ...แต่งตัวให้เรียบร้อยเร็วผมจะไม่มอง” ไม่มองแต่ก็ใช่ว่าจะจำไม่ได้ว่าภายใต้ร่มผ้านั้นเธอสวยผิวดีขนาดไหน
“ออกไปก่อนค่ะ ฉันจะแต่งตัว”
“ผมจะหันหลัง คุณแต่งตัวเร็วหรือจะให้ผมแต่งตัวให้?”
“บอสหยุดเลยนะ หันหลังแล้วหลับตาด้วย” เธอมองเขาหันหลังก่อนจะรีบเดินไปหยิบเสื้อผ้าให้ตู้มาแล้วไปแต่งตัวในห้องน้ำ
เขายืนหลับตาหันหลังตามที่เมียสั่งจนได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดอีกครั้งถึงได้ลืมตาขึ้นแล้วไปรื้อกระเป๋าหาโทรศัพท์เธอ เขาอยากรู้ว่าที่ส่งข้อความมาหรือแม้แต่โทรหาเธอเคยสนใจบ้างรึเปล่า จีนอาจจะโกรธที่เขากับเธอมีอะไรกันแต่เขาเต็มใจที่จะรับผิดชอบทุกอย่าง
เขารักเธอ…รักมากเหลือเกิน
“บอสทำอะไรคะ?” เธอเดินไปหยิบโทรศัพท์ออกจากมือเขามาแล้วใส่กระเป๋าไว้ตามเดิม
“คุณจะรีบไปไหนห้ะ?” เธอทำท่าว่ารีบร้อนอยากจะไปให้พ้นหน้าเขางั้นแหละ
“ฉันมีธุระค่ะ บอสมีอะไรรึเปล่าคะ?” เธอเดินลงมาในขณะที่เขายังคงเดินตามมาติดๆจนมาถึงห้องนั่งเล่นของบ้าน
“คุณไม่มีสิทธิ์หันหลังให้ผมแบบนี้นะจีน”
“ฉันรีบค่ะบอส”
“แต่คุณยังเป็นลูกน้องผมอยู่นะ”
“ฉันส่งไปลาออกไปแล้วค่ะ บอสเชิญกลับเถอะค่ะฉันต้องไปธุระต่อคงไม่ว่างพอจะคุยด้วย” เขาจับข้อมือเธอเอาไว้ก่อนจะเดินออกไปทำให้เธอต้องหยุดนิ่งแล้วหันไปมองเขาเต็มตาอีกครั้งทั้งที่พยายามหลบตาไม่กล้าพอจะคุยอะไรทั้งนั้น
ทำไมถึงปล่อยให้เธอไปตามทางมาหาทำไม
“แต่คุณเป็นเมียผมแล้วนะ จะไม่คุยกันหน่อยเหรอ?” เขาบอกเธอเสียงแผ่วออกแรงดึงตัวเธอเข้ามากอดแน่นให้สมกับความคิดถึงแสนสาหัสตลอดเวลาสองอาทิตย์กว่าๆจีนนิ่งมากคงจะตกใจหรือไม่ก็งงอยู่
เธอผอมลงมากเขารู้สึกได้เลยแล้วใต้ตายังบวมแดงมีความคล้ำชัดเจนใบหน้าก็ขาวจนเกือบซีด แม้แต่ปากที่เคยอมชมพูยังขาวซีดอย่างไม่น่าเชื่อ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เขาต้องรู้ให้
“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะบอส” เธอดันตัวเขาออกแล้วเดินนอกบ้านทันทีถึงได้เห็นว่าพี่เกรทกับพี่น้อยยืนเฝ้าหน้าบ้านอยู่ เธอจะให้ใครรู้เรื่องระหว่างบอสไม่ได้มันไม่สมควรที่สุดอีกอย่างบอสมีคนที่คู่ควรมากกว่าแล้ว
“ไงน้องจีนคุยกับบอสยังแดดร้อนนนะ” น้อยบอกพร้อมกับเหงื่อที่ไหลอาบหน้าผากอยู่
“พี่น้อยเอารถออกหน่อยค่ะฉันต้องไปธุระต่อ” แดดมันแรงมากจริงๆ เธอยืนแค่สักพักเดียวยังรู้สึกว่าแสงสว่างมันวูบวาบไปมาแปลกๆพื้นตรงหน้าก็โคลงเคลงไปมาเล็กน้อยแต่ยังคงประคองทรงให้ไหว
ตอนแรกเธอคิดว่าจะนอนที่บ้านสักชั่วโมงแล้วไปโรงพยาบาลเพราะแม่ไล่ให้มานอนที่บ้านแทนซึ่งอยู่โรงพยาบาลเธอแทบไม่ได้นอนพักเลยแต่ว่ามาเจอบอสก่อนเลยต้องหาทางหลบหน้าไปก่อนไม่อยากจะคุยอะไรตอนนี้ อันที่จริงเธอไม่คิดว่าบอสจะตามมาด้วยซ้ำ
“ได้ครับน้องจีน” น้อยกำลังจะไปขับรถถอยออกให้แต่ว่าต้องหยุดเพราะบอสเดินออกมาหน้าตาเอาเรื่องแบบนี้ใครจะกล้าล่ะครับ มือเท้าบอสหนักมากนะไม่อยากจะเสี่ยงหรอก
“ไอ้น้อยใครนายมึง!?” เขาตะคอกถามเสียงดังขึ้น
“บะ...บอส!!” เกรทอยากจะบอกว่าผมไม่เกี่ยวนะครับกระทืบพี่น้อยคนเดียวนะ
“บอสคะฉันรีบนะ แล้วธุระบอสส่งข้อความมาบอกก็ได้เดี๋ยวฉันว่างจะตอบกลับไปค่ะ” เธอต้องมากลับมาวนลูปเดิมกับการแก้ปัญหาแบบนี้อีกแล้วเหรอ บอสตะคอกเสียงดังขนาดนี้คงจะไม่พอใจมาก
“ข้อความ? ผมส่งหาคุณเท่าไรแล้วเคยเปิดอ่านไหมห้ะ?” เป็นร้อยแต่ไม่มีอะไรตอบกลับมาเลยสักนิดเดียวคนรอคือเฟลว่ะ
“ฉันขอโทษแต่ฉันยุ่งมากค่ะบอส ขอตัวนะคะ” แสงทุกอย่างมันจ้าไปหมดแล้ว
“คุณไม่สบายเหรอ?” เธอเซนิดๆด้วยเขารีบประคองแต่จีนก็แม่งดื้อแกะมือเขาออกอีก
“ฉันสบายดีค่ะแค่พักผ่อนน้อยไปหน่อย” เธอบอกก็จะรู้สึกไม่มีแรงทุกอย่างมืดไปหมด
“จีน!! ไอ้น้อยออกรถไอ้เกรทโทรตามหมอด่วน!” เพนเฮ้าส์เขาอยู่ไม่ไกลมากดังนั้นพาเธอไปขังที่นั่นแหละดีแล้วจะได้ปรับความเข้าใจกันหลังฟื้น เขาอุ้มจีนไปขึ้นรถแล้วพาออกไปทันที
ภายในเพนเฮ้าส์หรูน้อยยืนมองบอสที่เป็นห่วงน้องจีนหนักมากแล้วต้องสำคัญขนาดไหนถึงให้นอนเตียงตัวเองแบบนี้ ปรกติบอสเป็นคนขี้หวงถือตัวมากเลยนะ
ว่าที่คู่หมั้นแต่ล่ะคนของบอสยังไม่มีใครได้สิทธิ์นี้เลย
“พี่น้อยหมอ...หมอมาแล้ว” เกรทถึงกับหยุดนิ่งมองบอสที่จับมือน้องจีนแล้วเกลี่ยผมออกจากใบหน้าอีก บอสแค่เป็นห่วงแบบเจ้านายลูกน้อยเท่านั้นคงไม่มากกว่านั้นหรอก…กูจะลงเรือบาปตามพี่น้อยไม่ได้เดี๋ยวจมตายอีกรอบ! บอสหันมามองเหมือนพึ่งจะรู้ตัวว่ามีลูกน้องหน้าตาดีสองคนมองอยู่พร้อมกับหมอหนุ่มอีกคนที่ยืนรอตรวจอยู่
“เชิญ แล้วตรวจดีๆล่ะจะจับจะแตะต้องอะไรขออนุญาตฉันก่อนไม่งั้นตัดมือทิ้งแน่”
“ครับ งั้นหมอขอจับแขนคนไข้นะ”
“อืม เบาๆล่ะอย่าให้มีรอย”
โธ่บอสสสสสส….กูจะบ้าตาย!
หวงน้องจีนขนาดนี้เลยเหรอว่ะแล้วดูหมอดิมือมึงจะสั่นไปไหนเจ้านายกูแค่ขู่โว๊ย!! อ้าว! เชี้ยแล้วไงบอสหยิบปืนมาอีก! นี่บอสเอาจริงเหรอว่ะจะฆ่าหมอเลยเหรอเนี่ย ถ้าน้องจีนรู้บอสเคลียร์เองนะผมไม่ช่วยแก้ตัวนะครับ
น้อยมองรู้สึกเหมือนลุ้นเกมโชว์ไปเลย
“คนไข้พักผ่อนน้อยครับ ผมว่าให้คนไข้พักผ่อนให้เพียงพอทานอาหารที่มีประโยชน์อาการจะดีขึ้นครับ เดี๋ยวหมอจัดยาและวิตามินไว้ให้นะครับจะได้บำรุงร่างกายมากขึ้น”
“อืม”
น้อยดึงเกรทออกมานอกห้องปล่อยให้บอสมีเวลาปรับความเข้าใจกับน้องจีนดีกว่าเผื่ออนาคตจะดีขึ้น หมอก็มาจัดยาข้างนอกแล้วเป็นคนบอกพวกเขาแทนถึงวิธีกินและการดูแลรักษาสุขภาพน้องจีน
“นี่ค่ารักษาครับ ไอ้เกรทไปส่งหมอด้วย” บอสเซ็นเช็คไว้ให้แล้วซึ่งราคาค่ารักษามากพอสมควร
“ครับพี่น้อย แล้วบอสจะเอาไงว่ะพี่?”
“หน้ากูเหมือนบอสเหรอถึงมาถาม? โน้นไปส่งหมอแล้วรีบกลับมาตอนเย็นต้องไปหานายใหญ่”
ผ่านไปชั่วโมงกว่าจีนฟื้นขึ้นด้วยความมึนงงเล็กน้อยมองดูรอบๆจนไปสดุดกับคนที่เดินเข้ามาพร้อมกับน้ำและอาหาร
“บอสคะฉันจะกลับ”
“คุณได้ผมแล้วคุณจะทิ้งผมเหรอ?”
"!!!"
“นี่คุณคิดจะฟันแล้วทิ้งแบบนี้ไม่ได้นะ!”
“งั้นฉันต้องขอโทษด้วยค่ะที่ได้บอสแล้วทิ้ง ฉันทนมองหน้าบอสเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆ”
“คุณโกรธผมเหรอ? ผมแค่ไม่อยากจะเสียคุณไป”
“แต่บอสเสียฉันไปแล้ว ขอตัวนะคะฉันมีธุระจริงๆถ้าบอสอยากจะคุยอะไรเรื่องคืนนั้น...ไม่ต้องค่ะ ฉันรู้ว่าบอสไม่ได้ตั้งใจ ลืมไปเถอะค่ะ” เธอลุกขึ้นนั่งแต่เขายังคงจับมือเธอไม่ยอมปล่อย
“จีนผมขอโทษ ผมรู้ว่านั่นคือความบริสุทธิ์ของคุณแต่ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่างนะ” เขายื้อเธอไว้แต่เหมือนจะแรงไม่พอเปลี่ยนใจเธอได้ด้วยซ้ำ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่เคยรู้สึกอะไรเลยเหรอ?
“ฉันต้องไปแล้ว”
“กินอะไรก่อนสิ นี่ผมยกมาไว้ให้แล้ว เดี๋ยวผมไปส่งเอง”
“ก็ได้ค่ะ” เธอก็ยอมเขาง่ายๆแล้วทานอาหารตรงหน้าถึงจะไม่ได้รู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อย
เขามาส่งจีนเองแล้วเดี๋ยวจะไปหาพ่อต่อทั้งที่อยากจะยกเลิกนัดทั้งหมดทิ้งไปซะ จีนใจแข็งแล้วยังดื้อกว่าที่เขาคิดไว้เยอะมากเลย ความจริงเธอควรจะดีใจที่เขาแสดงความรักผิดชอบแต่ก็ไม่เลย เธอไม่ได้ต้องการอะไรจากเขาสักนิดเดียว
เขาไม่เคยรู้จักจีนในเวอร์ชั่นนี้มาก่อนคงเพราะเมื่อก่อนเขาเอาแต่สั่งงานก็ได้มั้งพอมาถึงจุดนี้ที่จีนลาออกเธอถึงดูอิสระ แต่เขากลับชอบแบบนี้มากกว่าเดิมอีกทั้งต่อปากต่อคำเก่งจนน่าสนุกถึงจะหงุดหงิดไปบ้างก็เถอะ
“มาทำอะไรที่โรงพยาบาล?”
“เรื่องส่วนตัวค่ะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะบอส”
“เรียกผมว่าพี่เสือแบบคืนนั้นไม่ได้เหรอ?” เขาไม่อยากเป็นเจ้านายเธอแล้ว ตอนนี้เขาเป็นสามีทางพฤตินัยของเธอแล้วเหลือแค่เจ้าตัวที่ไม่ยอมรับสักที
“คงไม่ได้ค่ะบอส” เธอจะไปกล้าเรียกแบบนั้นได้ยังไงล่ะ ลำพังแค่เผลอเรียกออกไปยังรู้สึกผิดเลยแล้วคืนนั้นเธอเรียกว่า ‘พี่เสือ’ ซ้ำไปมาทั้งคืน เพียงแค่คิดเธอก็ไม่กล้าจะสบตาบอสแล้วเรื่องของเราไม่ควรจะเกิดขึ้น
“ถ้ายังเรียกผมว่าบอสแสดงว่าผมยังเป็นเจ้านายคุณอยู่ เอาล่ะไปทำธุระของคุณเถอะแล้วผมจะแวะมาหาคุยเรื่องของเราใหม่” เขายังคงจับมือเธอเอาไว้ถึงปากจะพูดไปแบบนั้นแต่ในใจมันอ้อนวอนขอเธออย่าไปเลย เขายังไม่หายคิดถึงเธอแม้แต่นิดเดียวแต่ก็จำเป็นเพราะยิ่งยื้อยิ่งห่างยิ่งบังคับเธออาจจะหายไปจากชีวิตเขาเลยก็ได้
เมื่อไรจะรู้ว่าเขาไม่เคยมองเธอเป็นลูกน้องเลยสักครั้ง
น่าแปลกที่เขากล้าทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ต้องการไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นแต่พอเป็นจีนเขากลับกลัว
เธอแกะมือเขาออกแล้วลงจากรถไปและยังหันมามองกันอยู่เขายิ้มให้ถึงแม้จะไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ก็ตาม เธอหายไปกับผู้คนแล้วเขายังคงไม่ออกรถไปไหน
“สั่งคนติดตามรายงานความเคลื่อนไหวตลอด 24 ชั่วโมง”
“ครับบอส” เกรทตอบรับคำสั่งรู้สึกแปลกๆกับบรรยากาศเมื่อกี้ที่สุด ไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูเลยนะแต่ว่าแม่งอยากรู้ไง บอสจับมือน้องจีนแน่นเลยเว้ย! เจ้านายเขาเป็นห่วงลูกน้องขนาดนี้เลยเหรอว่ะแล้วยังมองตามอีก ถึงหน้าจะนิ่งแต่แววตาบอสแบบนั้นไม่เคยเห็นเลยสักครั้งเดียว
หรือว่า...บอสจะรักน้องจีนจริงๆ
บางทีบอสอาจจะอยากได้น้องจีนมาทำงานเหมือนเดิมก็ได้
สมองกูนี่ไปหมดแล้ว!
“พี่น้อยผมว่า…”
“มึงก็เห็นแล้วจะสงสัยอะไรอีก” ก็เห็นชัดว่าบอสอาลัยอาวรณ์น้องจีนมากขนาดไหนถึงจะเก๊กทำเหมือนไม่เป็นไรแต่ดูสินั่งซึมแล้วนะนั่น จากการทำงานกับบอสมานานหลายปีทำให้รู้อย่างง่ายดายได้เลยว่าบอสไม่โอเคกับสถานการณ์ที่เป็นไปแต่ทำอะไรไม่ได้ก็เท่านั้น
บอสเอาแต่มองข้างทางไม่พูดไม่คุยอะไรสักอย่างแบบนี้โคตรน่าสงสารแล้วไม่คุ้นเคยเลยด้วย ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นถ้าบอสยังคงเก๊กเฉยทั้งที่ตามหาจนเหมือนคนบ้าแล้วสั่งคนเฝ้า 24 ชั่วโมงนี่ต้องหวงขนาดไหน ไม่รู้หรอกนะว่าเขาทะเลาะอะไรกันแต่อยากให้คืนดีกันเร็วๆไม่ไหวจะรับมือกับหนึ่งวันพันอารมณ์ของบอสนะ
สงสารบอสจังว่ะน้อยครั้งที่จะซึมขนาดนี้
น้องจีนยกโทษให้บอสเถอะ!
- ผู้เขียน
