เทียนกัลยารีบยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งอย่างรวดเร็ว เมื่อประตูห้องถูกเคาะเพียงทีเดียวและก็เปิดเข้ามาทันที และเมื่อเห็นว่าเป็นพร้อมฉัตรเด็กสาวก็ปั้นยิ้มสดใสส่งไปให้ แต่เขากลับไม่ยิ้มตอบ ใบหน้านวลจึงจ๋อยสนิทแต่ก็ยังอดทักทายเขาออกไปไม่ได้
“คุณพร้อมไปเดินเล่นกับคุณเพลงมาเหรอคะ”
เขาหันกลับมาพร้อมหรี่มามอง “เห็นด้วยหรือ แสดงว่าแอบมองฉันทุกฝีก้าวเลยสินะ”
เขารวนกลับมาขณะหยุดยืนจังก้าอยู่กลางห้อง ผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวที่พาดคออยู่ถูกขว้างลงกับพื้น ก่อนที่พ่อคนตัวโตจะเริ่มจัดการถอดเสื้อยืดสีขาวที่ใส่อยู่ออกจากตัว
เทียนกัลยาเหลือบตาหลบไม่ทันจึงได้เห็นแผงอกกว้างที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อลอนงามเต็มๆ ตา กลีบปากสีเชอรี่สุกสั่นระริก ขณะจับจ้องมองตามเส้นขนหยิกหยอยบนแผงอกดำดิ่งหายวับลงไปในขอบกางเกงกีฬาสีดำที่คนตัวโตสวมใส่อยู่
“เอ่อ... คือว่า...”
“คืออะไร?” มือใหญ่ของเขาเลื่อนลงมาที่ขอบกางเกง ขณะที่ดวงตาสีน
