มือบางสีขาวสะอาดค่อยๆ ก้าวเท้าลงยืนข้างเตียงนอนอย่างแผ่วเบาราวกับว่าหากทำให้มันเกิดเสียงดังแล้วร่างหนาของผู้ชายที่พึ่งจะหมดเรี่ยวหมดแรงหลับไปหลังจากที่โรมรันกับหล่อนตั้งแต่ในห้องรับแขก ราวบันได พื้นพรมหน้าเตียงยันในอ่างอาบน้ำ ก่อนจะลากยาวมาถึงบนเตียงนอนใหญ่จะตื่นขึ้นมาสำเร็จโทษกับหล่อนซ้ำอีก
ร่างอรชรที่ยังสั่นเทาไม่หายจากสัมผัสหนักหน่วงแต่ไม่รุนแรงของอัลแบร์โต้ค่อยๆ ก้าวออกมาหยุดยืนอยู่กลางห้อง ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะรีบเดินออกไปเสียให้พ้นๆ แต่พอได้เห็นชายคนแรกของชีวิตสาวน้อยหลับใหลอย่างมีความสุข ความตั้งใจนั้นก็ถูกลบหายไปสิ้น
ดวงตากลมโตเผลอมองสำรวจใบหน้าหล่อเข้มด้วยความรักใคร่สุดใจ ยามเขานอนหลับแบบนี้ช่างไม่เหลือคราบของผู้ชายใจทมิฬไว้เลยแม้แต่นิดเดียว อัลแบร์โต้เหมือนกับเด็กชายตัวน้อยๆ ที่กำลังฝันดีเสียมากกว่า ก็ดูสิ ที่ริมฝีปากสวยแสนเซ็กซี่ของเขายังมีรอยยิ้มหลงเหลืออยู่เลย
เขายิ้มอะไร... รา
