ตอนที่ 10
1465 คำ
บทที่ 10
สาวน้อยกัดปากแน่น พยายามจะหยุดตัวเองให้ได้ แต่ความเสียวซ่านที่เกิดจากนิ้วแกร่งที่สะกิดไปทั่วทั้งซอกสาวก็ทำให้กายขาวสั่นระรัว ความต้องการที่น่าสะอิดสะเอียนพุ่งขึ้นอย่างรุนแรง หล่อนไม่ควรจะตอบสนองเขา ไม่ควรจะให้ความร่วมมือคนตัวโตที่กำลังดูดกลืนลิ้นของหล่อนอยู่ในขณะนี้... แต่ก็ทำไม่ได้ หล่อนบังคับร่างกายไม่ได้ สะโพกกลมกลึงส่ายร่อนไปมา สองมือตวัดรอบกายแกร่งของเขาเอาไว้แน่น ปากก็ร้องครางไม่หยุดเมื่อถูกอัลแบร์โต้เลื่อนต่ำลงไปดูดอมปลายถันที่แข็งเป็นไตรอคอยเข้าไว้ในอุ้งปากร้อนผ่าว ลิ้นของเขาตวัดเลียอย่างป่าเถื่อน แต่กระนั้นมันก็สร้างความเสียดเสียวให้อย่างมหาศาล
“อัล... อัลแบร์โต้”
เสียงหวานครางออกมาเมื่อชายหนุ่มขยับนิ้วเข้าออกเนินสาวเป็นจังหวะล้อเลียนอวัยวะส่วนนั้นของตนเองได้อย่างน่าทึ่ง และด้วยความไร้ยางอายอย่างที่สุด เรียวขาทั้งสองข้างก็กางออกตวัดรอบเอวสอบของคนที่ไม่ได้ยิ่งใหญ่เฉพาะแค่ลำตัวเอาไว้แน่น
“สุดยอด โอ้ว ฉันทนไม่ไหวอีกแล้ว”
ชายหนุ่มคำรามออกมาทั้งๆ ที่ยังอมเต้างามอยู่เต็มปาก เขาถอนนิ้วชี้ยาวใหญ่ของตัวเองออกจากร่องสาวก่อนจะพุ่งเข้าใส่ด้วยความเหยียดยาวของตนเอง
“โอ้ว... อู๊ย...”
สาวน้อยร้องครวญออกมาด้วยความรัญจวน ใบหน้างามสะบัดไปมาอย่างรุนแรง ร่างกายของหล่อนยอมสยบให้กับปีศาจร้ายอัลแบร์โต้อย่างราบคาบ แอ่นสะโพกขึ้นให้เขาชำแรกลงมาอย่างเต็มอกเต็มใจ จนคนตัวโตร้องครางไม่หยุด อัดกระแทกเข้าใส่อย่างดุดัน ตักตวงทุกหยาดหยดความหวานฉ่ำราวกับว่าอดอยากมานาน ทั้งๆ ที่พึ่งจะดื่มกินไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เอง
“อัล... ได้โปรด...”
เพลงพิณที่ตอนนี้กลายร่างเป็นสาวร้อนรักครางออกมาด้วยความหิวกระหาย ไฟร้อนผ่าวที่แผดเผาไปทั่วทั้งร่างบงการให้ร่างของหล่อนร่ายเลื้อยไม่หยุด ความเสียวกระสันที่สุดในชีวิตกำลังเข่นฆ่ากายสาวอย่างไม่ปรานี ร่างกายคล้ายกับจะแตกปริ และในที่สุดก็ระเบิดออกมาพร้อมๆ กับเสียงกรีดร้องที่บ่งบอกให้รู้ว่าหล่อนค้นพบสวรรค์ชั้นฟ้าเรียบร้อยแล้ว
อัลแบร์โต้แสยะยิ้มออกมาขณะขับเคลื่อนเข้าใส่ร่างงามไม่หยุด แรงบีบรัดจากกล้ามเนื้อที่พบความสุขสมแล้วของเพลงพิณทำให้ชายหนุ่มผู้ช่ำชองอย่างเขาถึงกับกัดฟันแน่น เขาอัดเข้าใส่ถี่กระชั้น พร้อมๆ กับการส่ายวนเพื่อสร้างลีลารักร้อนแรงให้กับเจ้าหล่อน เขาต้องการจะทรมานให้หล่อนขาดใจแต่คนที่ได้รับผลกระทบกลับเป็นเขาเสียนี่ เพราะในที่สุดเขาก็แตกระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ร่างกายคล้ายกับจะแดดิ้นเมื่อความเสียวกระสันแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง
ครั้งนี้มันยอดเยี่ยม... ยอดเยี่ยมกว่าเมื่อสองครั้งที่ผ่านมา เพราะเพลงพิณคุ้นเคยกับความใหญ่โตของเขา และหล่อนก็เริ่มให้ความร่วมมือตอบสนองเพลงกามาอย่างเต็มอกเต็มใจ
ชายหนุ่มสูดปากแรงๆ ขณะกดสะโพกย้ำลงหาร่างอรชรที่สั่นระริกอีกครั้งอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากร้อนผ่าวก้มลงดูดกลืนปลายลิ้นหวานอีกครั้งและอีกครั้ง
“ฉันยังจะต่อมันอีก”
แล้วเขาก็ทำตามที่พูดไว้จริงๆ ชายหนุ่มจัดการโรมรันกับร่างอรชรที่อ่อนปวกเปียกอีกครั้ง แต่คราวนี้สัมผัสอ่อนโยนกว่าทุกครั้งที่ผ่านมายิ่งนัก เขาทั้งจูบอย่างกระหาย ทั้งฟอนเฟ้น และขบเม้มไปทั่วทั้งร่างกาย เต้างามถูกมือใหญ่บีบขยำ ขณะที่เนินสาวก็ถูกบุกรุกไม่มีว่างเว้น
เสียงร้องครางด้วยความสุขสมครั้งแล้วครั้งเล่าดังออกมาแข่งกับเสียงคลื่นที่ขับขานอยู่ไม่ไกลเป็นระยะ อ้อมแขนของอัลแบร์โต้ยังคงรัดรึงอยู่รอบร่างกายของหญิงสาวใต้ร่างที่ตอนนี้สลึมสลือหมดเรี่ยวหมดแรงเอาไว้แน่น ริมฝีปากร้อนผ่าวจูบซับไรเหงื่อเม็ดเล็กที่ผุดตามหน้าผากมนด้วยอารมณ์อ่อนไหว
หลังจากจบการบรรเลงเพลงรักแสนเร่าร้อนครั้งที่สี่ลง ร่างกายของเขาก็อิ่มแปล้กับความน่าใคร่ที่เพลงพิณตอบสนองมาให้ เห็นได้ชัดเจนว่าเขากำลังตกหลุมเสน่หาของแม่สาวน้อยแสนหวานคนนี้ ผู้หญิงที่เขาตราหน้าว่าเป็นฆาตกร แต่ในที่สุดเขาก็กำลังต้องการหล่อนแทบขาดใจ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมามันทำให้อัลแบร์โต้ต้องก่นด่าตัวเองอยู่ภายในอกด้วยความเดือดดาล เขาเลือกใช้วิธีผิด เลือกใช้วิธีลงโทษเพลงพิณผิดไป ทั้งๆ ที่คิดว่าตนเองจะชนะ ทั้งๆ ที่คิดว่าตนเองจะเป็นฝ่ายมีชัย แต่สุดท้าย... สุดท้ายแล้ว คนที่ต้องเผชิญหน้ากับความพ่ายแพ้ก็คือเขา
เพราะเพียงแค่ได้ลิ้มรสความสาวของเจ้าหล่อนเท่านั้น ความหิวกระหายที่เขามีต่อร่างกายของเพลงพิณก็ทวีคูณขึ้นอย่างมากมาย ทั้งๆ ที่คิดว่าจะใช้ร่างอรชรนี้ระบายแค้นให้หนำใจจากนั้นก็จะเขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี แต่ในที่สุดเขาก็ทำไม่สำเร็จ เขาต้องการผู้หญิงคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ แค่สี่ครั้งต่อคืนมันพอเสียที่ไหนกันล่ะ
ระยำ! นี่เขาต้องกินยาปลุกเซ็กซ์เข้าไปเป็นร้อยเม็ดแน่ๆ ทำไมถึงยังอยากจะโจนจ้วงเข้าใส่ซอกสาวของเจ้าหล่อนอีกนะ ทั้งๆ ที่พึ่งจะสำเร็จความใคร่รอบที่สี่ไปหมาดๆ
กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น ดวงตาสีเขียวมรกตเข้มจัดขึ้นด้วยโทสะร้าย ชายหนุ่มผละออกห่างจากร่างบอบบางที่ระทดระทวยของเพลงพิณทันที พร้อมๆ กับเชือดดวงใจของหล่อนด้วยวาจาแสบสัน
“ไปให้พ้น! ไปเลยนังแพศยา อย่าคิดนะว่าจะใช้วิธีนี้กับผู้ชายอย่างฉันได้ ไปสิ!”
เพลงพิณน้ำตาไหลพรากค่อยๆ พยุงร่างกายบอบช้ำของตนเองให้ลุกขึ้นยืนด้วยความทุลักทุเล แต่คนมองอย่างอัลแบร์โต้กลับไม่มีความสงสารมอบให้สักนิด เขายังคงกวาดตามองร่างอรชรเปลือยเปล่าอย่างหยาบคาย และไม่หยุดที่จะพูดจาเชือดเฉือนจิตใจให้ยิ่งบอบช้ำออกมาอีก
“ก็มีดีแค่ดีดดิ้นเก่งเท่านั้นแหละ”
“คนใจร้าย คนใจดำ”
แทนที่อัลแบร์โต้จะสะดุ้งสะเทือน เขากลับหัวเราะออกมา
“กับผู้หญิงสารเลวแบบเธอ นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ความจริงฉันตั้งใจจะให้ลูกน้องมายำเธอต่ออีกด้วยนะ”
ผู้ชายตรงหน้าต้องไม่มีหัวใจของมนุษย์แน่ๆ เขาถึงได้โหดเหี้ยมได้ถึงเพียงนี้ มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาทิ้งด้วยความร้าวราน เจ็บจนแทบจะขาดใจ
“ก็เชิญสิคะ เอาเลย เพลงไม่เหลือความเป็นคนแล้วนี่ จะย่ำยีอะไรกันอีกก็เชิญ”
สาวน้อยปล่อยโฮออกมาอีกครั้งและอีกครั้ง ร่างอรชรสะอื้นไห้จนตัวสั่นสะท้าน อัลแบร์โต้ขบกรามแน่น รู้สึกเกลียดตัวเองนักที่ไม่อาจจะทำตามคำท้าทายของเพลงพิณได้
แค่คิดว่าจะมีมือของผู้ชายคนอื่นมาแตะต้องซ้ำรอยบนเนื้อตัวหอมละมุนของหล่อน เขาก็แทบจะทานทนไม่ได้ เขากำลังหวง กำลังหึง กำลังหวงแหนจนหน้ามืดตามัว ไม่มีทาง ไม่มีทางที่เขาจะยอมปล่อยให้ใครมาแตะต้องผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด เพลงพิณต้องมีชีวิตอยู่เพื่อไถ่โทษให้กับผู้ชายที่ชื่ออัลแบร์โต้ รอสซี่ เพียงคนเดียว
“แค่ฉันคนเดียวก็เหมือนกับผู้ชายทั้งฝูงแล้วละ เตรียมตัวไว้ให้ดีก็แล้วกัน ฉันจะใช้ร่างกายของเธอให้ยับเยินก่อนจะเฉดหัวเธอทิ้งเหมือนกับหมาข้างถนนตัวหนึ่ง จำเอาไว้ เพลงพิณ!”
พูดจบคนใจร้ายก็เป็นฝ่ายเดินจากไปเอง เพลงพิณทรุดฮวบลงกองกับพื้นด้วยความเจ็บปวด ร่างกายบอบช้ำยับเยิน แต่นั่นก็ยังสู้ความเจ็บปวดที่หัวใจดวงน้อยกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ไม่ได้เลย
“ทำไมต้องทำแบบนี้กับเพลงด้วย... ทำไมถึงใจร้ายกับเพลงนัก”
เพลงพิณคร่ำครวญออกมาปานจะขาดใจ สองมือบางยกขึ้นปิดหน้าร้องไห้คร่ำครวญ หัวใจแหลกละเอียดตั้งแต่ถูกพรากความสาวที่หวงแหนที่สุดในชีวิตด้วยน้ำมือของจอมมารอย่างอัลแบร์โต้แล้ว
หล่อนไม่ได้ตั้งใจทำให้วิคตอเรียตาย ไม่ได้ตั้งใจให้อุบัติเหตุนั้นมันเกิดขึ้น แต่ทำไม? ทำไมอัลแบร์โต้ถึงไม่ยอมเข้าใจ ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายกับหล่อนนัก
- ผู้เขียน
