ธิปรกส่ายหน้าปฏิเสธทันควันพร้อมกับสาธิตให้เห็นโดยการโอบแขนไปรอบเอวบางแล้วดึงมากอดกระชับแน่นขึ้น ถ้าไม่ติดที่ว่าอยู่ในโรงครัวเขาคงกดจุมพิตที่ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นของแถมด้วย
“เถื่อนแบบนี้พูดหวานๆ ก็เป็น”
รดาหัวเราะขำผลักอกกว้างออกเบาๆ พร้อมกับเอ่ยแซวกลั้วหัวเราะ พ่อเลี้ยงหนุ่มหัวเราะร่วนด้วยความขบขำมองรดาด้วยสายตาหวานฉ่ำบ่งบอกถึงความรัก
เมื่อกินข้าวมื้อค่ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว คนงานในไร่ต่างก็แย่งกันจับจองที่นั่งหน้าทีวีจอใหญ่ พอละครที่แม่เลี้ยงแสดงกำลังจะเล่น ชาญกับสนต่างก็เดินตบเท้าตัวตรงเหมือนนายทหารมาที่เสาไฟที่ติดคัทเอาท์ไฟไว้
ธิปรกมองท่าทางเดินตรงแด่วเสียงตบเท้าดังๆ การยืนอย่างเข้มแข็งข้างเสาไฟคนละด้านของลูกน้องแล้วก็เอ่ยถามอย่างงงๆ
“พวกมึงมายืนทำอะไร ไม่ดูละครที่แม่เลี้ยงเล่นหรือไง”
“ดูสิครับ แต่วันนี้พวกเรามีภารกิจสำคัญยิ่งยวดที่จะต้องพิทักษ์รักษาคัทเอาท์ไฟไว้เท่าชีวิต” ชาญเชิดห
