ธิปรกรีบกระโดดหนีร่างเลอะๆ ที่วิ่งเข้าหาทำให้ริสาคว้าได้แค่อากาศธาตุ พ่อเลี้ยงหนุ่มดึงร่างบางระหงของรดามากอดแนบกาย นัยน์ตาคมเข้มมองริสาด้วยสายตาขบขำ
“มาหาใคร” พ่อเลี้ยงเอ่ยถามเสียงห้วนแบบไม่ถนอมน้ำใจคนฟัง
“พ่อเลี้ยงขา...ริสาจะชวนพ่อเลี้ยงไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันคะ”
ริสาเอ่ยเสียงหวานอย่างมีจริตจะก้านพลาง เขยิบเข้าไปใกล้บุรุษเพศหล่อเข้ม แต่อีกฝ่ายก็ขยับหนีเหมือนเดิม ริสาหน้าเสียที่ถูกหักหน้า เธอกวาดสายตามองไปยังหญิงสาวหน้าหวานที่ยืนแนบชิดกับพ่อเลี้ยง
“อีนังคนนี้หรือคะที่คนงานบอกว่าเป็นเมียของพ่อเลี้ยง” ริสาถามเสียงห้วนหยาบคายจ้องมองหญิงสาวข้างกายพ่อเลี้ยงด้วยสายตาดูถูกดูแคลน
ธิปรกได้ยินและเห็นกริยาหยาบคายที่แขกไม่ได้รับเชิญแสดงต่อรดาถึงกับเลือดขึ้นหน้ากัดฟันกรอดเอ่ยเสียงลอดไรฟันด้วยความโกรธ
“กรุณาพูดกับรดาให้สุภาพกว่านี้ด้วย ไม่งั้นจะหาว่าผมไม่เตือน”
“พ่อเลี้ยงทำกับริสาแบบนี้ได้ไงคะ”
